به گزارش قدس آنلاین، اندیشکده مطالعات جنگ، این بار به سراغ پرونده آفریقا رفته و در بخشی از پرونده مبسوط خود به بررسی حضور اقتصادی و نظامی ایران در قاره سیاه پرداخته است. این مجله در گزارش خود که به قلم «لیام کار» و «کیتانه فیتزپاتریک» به نگارش درآمده می‌نویسد:
ایران از صادرات نظامی به عنوان وسیله‌ای برای پیگیری اهدافی در آفریقا مانند دستیابی به اورانیوم در نیجر و دسترسی به دریای سرخ در سودان استفاده می‌کند. پایگاه خبری تحقیقاتی آفریقا اینتلیجنس مستقر در فرانسه در ۳۰ آوریل گزارش داد ایران و نیجر از پایان سال ۲۰۲۳ در حال مذاکره برای ارائه ۳۰۰ تن کیک زرد اورانیوم به ایران توسط نیجر در ازای پهپادها و موشک‌های زمین به هوا بوده‌اند. این مقدار قابل توجهی اورانیوم است که برابر با کل تولید داخلی ایران در سال ۲۰۱۹ است.
این مجله تحلیلی با اشاره به گزارش وال استریت ژورنال در مارس ۲۰۲۴، اذعان می‌کند ایران ارسال هواپیماهای بدون سرنشین به ارتش سودان را در اوایل سال ۲۰۲۴ آغاز کرد. پایگاه دریایی ایران در بندر سودان مستقیم از عملیات دریایی خارج از منطقه و حملات ایران به کشتی‌های بین‌المللی در دریای سرخ و خلیج عدن پشتیبانی می‌کند.
سایت اطلاعات آفریقا و وال استریت ژورنال گزارش دادند ایالات متحده در دیدارهای ماه مارس به مقامات نیجر گفته است هرگونه فروش اورانیوم به ایران منجر به تحریم‌ها می‌شود که به لغو همکاری دفاعی توسط حکومت نظامی و در نهایت بیرون راندن بیش از ۶۰۰ نیروی آمریکایی که هنوز در منطقه مستقر هستند، کمک می‌کند. ایالات متحده در مورد ارسال پهپادهای ایرانی به ارتش سودان ابراز نگرانی کرده و کشورهای منطقه را تشویق کرده است ایران را برای خروج از آن تحت فشار قرار دهد. ایران همچنین در تلاش است روابط اقتصادی خود با آفریقا را برای کاهش اثرات تحریم‌ها گسترش دهد.
ایران ادعا کرد صادراتش به آفریقا در مجموع یک میلیارد و ۱۸۳ میلیون دلار بوده که نسبت به سال ۲۰۲۲ اندکی کاهش یافته، اما هنوز بسیار جلوتر از ارقام دولت‌های قبل‌تر از رئیسی است.
دولت رئیسی مدت‌هاست به‌عنوان بخشی از تلاش‌های گسترده‌تر برای تضعیف نفوذ غرب و کاهش تحریم‌های غرب از طریق تعامل غیرغربی، به دنبال گسترش نفوذ اقتصادی ایران در آفریقا بوده است. زیمبابوه تا حدی به دلیل تحریم‌های ایالات متحده به همکاری با ایران روی آورده است. بورکینافاسو از زمانی که حکومت نظامی کنونی این کشور در سپتامبر ۲۰۲۲ کنترل را بدست گرفته، به شریک جدید ایران تبدیل شده است و در اکتبر ۲۰۲۳ چندین قرارداد در زمینه انرژی، معدن، داروسازی و آموزش حرفه‌ای در تهران امضا کرد.
شرکت‌های دانش بنیان ایرانی یکی از حلقه‌های کلیدی تلاش‌های تعامل اقتصادی ایران با آفریقا هستند که در زمینه‌های بشردوستانه مانند پزشکی، بهینه‌سازی زنجیره تأمین موادغذایی و مکانیزاسیون کشاورزی فعالیت دارند و نقش مؤثری را می‌توانند ایفا کنند؛ چرا که کمتر در معرض تحریم‌ها قرار دارند.
نظر شما