۲۴ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۴:۵۷
کد خبر: 103660

قدس انلاین_مصطفی لعل شاطری: یکی از صفات بسیار زشت و ناپسندی که متاسفانه در میان تعدادی از افراد شیوع دارد، صفت غیبت کردن می باشد که با توجه به ظاهر بعضی از احادیث، از جمله گناهان کبیره محسوب می گردد و متاسفانه در اکثر افراد؛ از پیر و جوان، عالم و جاهل بگیر تا شریف و وضیع این رذیله یافت می شود و تا حدودی نیز قبح این عمل در بین افراد ریخته شده است!

کفاره ی "غیبت" چیست؟

غیبت بنابر احادیث عبارت است از یاد کردنِ مومن به وقت عدم حضور وی، به نحوی که اگر وی بشنود، از آن سخنان ناخشنود می گردد و آزرده می شود. در عین الحیات نیز آمده است که گاهی نیز غیبت را بر این معنی اطلاق می کنند که شامل بهتان نیز هست؛ چنان که از داوود بن سرحان نقل شده است که: «از حضرت صادق (ع) در مورد غیبت پرسیدم، و ایشان فرمودند: آن است که به برادر مومن خود بَدی ای را نسبت بدهی، که او آن کار را نکرده است، یا آن که بدی ای را از او فاش کنی، که خدا بر او پوشانیده باشد...»

به هر حال برای هر کس ممکن است پیش بیاید که پشت سر شخص دیگری سخنی را بگوید، پس شایسته است که پس از آن، فوراً در پی کفاره ی غیبت و توبه از کار خود برآید. علامه محمدباقر مجلسی می گوید: شرایطی که در دیگر توبه ها لازم است تا انسان بجا بیاورد در توبه ی غیبت نیز ضروری است، ولی از آن جایی که کار فرد باعث ضایع شدن حق الناس گردیده؛ پس لازم است که غیبت کننده نزد هر کس که آبروی آن فرد را برده است تا جایی که امکان دارد او را به زیبایی یاد کند و آن معایب را که برای آن فرد برشمرده از ذهن آن ها خارج کند، البته در احادیثی دیگر نیز به طلب استغفار برای آن فرد که در موردش غیبت صورت گرفته شده است، توصیه گردیده به نحوی که در مورد نوع نخست در حدیثی از رسول خدا (ص) نقل شده است که: «غیبت بدتر از زناست! پرسیدند: یا رسول الله! چرا؟

فرمودند: زیرا زناکار توبه می کند و خدا توبه اش را قبول می کند، ولی غیبت کننده توبه اش مقبول نیست، مگر تا زمانی که صاحب حق او را حلال کند.» و در مورد طلب استغفار به عنوان کفاره ی غیبت در اصول کافی جلد 2 از امام صادق (ع) نقل شده است که: «از حضرت رسول پرسیدند: کفاره ی غیبت چیست؟ ایشان فرمودند: آن است که هر وقت فردی را که پشت سر او غیبت کرده ای را یاد می کنی، از خدا برای او طلب استغفار کنی.» و همچنین در بحارالانوار جلد 75 از حضرت رسول (ص) نقل شده است: «کفاره ی غیبت آن است که برای کسی که غیبتِ او را کرده ای، استغفار کنی.»

با جمع نمودن این دو گونه روایات و احادیث به این نتیجه می رسیم که اگر صاحب حق، غیبت پشت سر خود را شنیده باشد و همچنین در قید حیات نیز باشد، باید از شخص خود او حلالیت طلبید و چنانچه فرد مورد نظر مُرده و یا دسترسی به او ممکن نباشد به هیچ وجه، باید برای او از جانب خداوند استغفار و طلب خیر نمود.

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 1
  • نظرات در صف انتشار: 2
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • ali IR ۱۸:۱۵ - ۱۳۹۱/۱۱/۲۶
    16 1
    واسم دعا کنيد چون خيلي غيبت کردم.