امروز با موضوع غیبت درخدمت شما هستم. در مورد تعریف غیبت، رسول خدا (ص) می‌فرمایند: غیبت آن است که برادر دینی را به آن چیزی که کراهت دارد(یعنی بدش می‌آید)، ذکر کنید.
غیبت یکی از گناهان کبیره است که در قرآن کریم به بزرگی آن گناه تحت عنوان عمل فاحشه و گناه بزرگ اشاره شده است که عذاب دردناک در دنیا و آخرت نتیجه گناه غیبت عنوان شده است. خداوند در قرآن بصراحت هشدار می‌دهد از همدیگر غیبت نکنید، آیا دوست دارید یکی از شما گوشت برادر دینی را درحالی‌که مرده است، بخورید؟
این پرسشی که خداوند می‌فرماید در واقع تصویری از عذاب غیبت کنندگان در آخرت است.
چنانچه پیامبر(ص) درباره مشاهدات خویش از شب معراج فرمودند: در شب معراج گروهی را دیدم در آتش داشتند گوشت مردار می‌خوردند و از جبرییل پرسیدم اینها چه کسانی هستند که جبرئیل پاسخ داد اینها در دنیا گوشت برادرشان را خوردند یعنی در دنیا غیبت کردند.
اما برداشت دیگری هم می‌توان از این تمثیل خداوند داشت، کسی که غیبت می‌کند حتی اگر توبه کند، آخرین کسی است که به بهشت وارد می‌شود، اما اگر توبه نکند اولین کسی است که وارد جهنم می‌شود. حضرت امام صادق(ع) حدیثی دارند می‌فرمایند: همانا غیبت حسنات غیبت کننده را می‌خورد همان طوری که آتش هیزم را.
این خیلی دردناک است که انسان حسنه ای انجام دهد و در روز قیامت نامه اعمالش خالی از اعمال حسنه باشد. آن هنگام است که فرد خطاب به خدا می‌گوید: اعمال نیک من چه شد؟
پاسخ خواهد شنید که خداوند تو فراموشکار نیست، اما غیبتی که تو کردی باعث شد تا اعمال نیک در کارنامه اعمالت نباشد.
روی دیگر این اتفاق هم شنیدنی است؛ شخصی اهل عمل صالح نبوده و نباید انتظار پرونده درخشان داشته باشد، اما وقتی پرونده اعمالش را می‌بیند که ثواب و حسناتی برایش نوشته‌اند، اوهم تعجب می‌کند. اما تعجب او پاسخ دارد. اینها همان اعمال نیک غیبت کننده است که در پرونده آن فرد ثبت شده است.
اما در مورد مصادیق غیبت هم باید نکاتی را خدمت خوانندگان محترم، عرض کنم. یکی از مصادیق شایع غیبت این است که مثلا بگوییم فلانی کچل است تا او را برای مردم معرفی کنیم، این اشتباه است و مصداق غیبت. یا نسبت زشتی به دیگران بدهیم، مثلا بگوییم فلانی پدرش نماز نمی‌خواند.
برای رهایی از عذاب غیبت باید کفاره بدهیم. ممکن است بپرسید کفاره غیبت چیست؟
در دین ما، کفاره غیبت این است که شخص توبه کند، یعنی پشیمان شود، در قلب و زبان استغفار کند و سعی کند این کار را تکرار نکند و در صورت امکان از غیبت شونده حلالیت بطلبد.
اما در مورد فرد فاسقی که گناه را در ملأعام انجام می‌دهد و بیان گناهکار بودن آن فرد به نجات یک خانواده از ورطه گناه کمک کند، جواز بیان آن هست و گناه نیست. غیبت کردن به قصد نهی از منکر هم اشکال ندارد. همین طور برای رهایی از ظلم یک ظالم می‌شود از ظلم او غیبت کرد.
اما نکته آخر این است، کسی که به غیبتی گوش می‌دهد در مقابلش عملی انجام نمی‌دهد، آن فرد جزو افرادی است که غیبت می‌کند. اما مباحث در این مورد زیاد است که مجال بیان نیست ان‌شاءا... عزیزان خودشان دراین رابطه مطالعه کنند. والسلام علیکم و رحمه ا... و برکاته.