به گزارش قدس آنلاین، بنابر روایت معصوم زیارت اربعین یکی از نشانه های مومن است که از دور و نزدیک مورد سفارش قرار گرفته است. از این رو به مناسبت فرا رسیدن اربعین حسینی در گفتگویی با حجت الاسلام والمسلمین سیدهادی رفیعی پور علوی، مدیر موسسه پیام امام هادی (ع) درباره این زیارت و فرازهای مختلف آنها به گفتگو پرداخته ایم که مشروح آن در ذیل می آید:
 

زیارت اربعین از نظر اعتبار سند و روایت به کدامیک از معصومین (ع) باز می گردد؟
در کتب زیارتی، زیاراتی برای اربعین داریم یکی از لسان امام صادق (ع) است و صفان ابن مهران آن را نقل می کند و سند این زیارت هم به گفته علامه مجلسی در کتاب تحفه الزائر، صفحه 460 معتبر است.
زیارت دیگری نیز داریم که عطا (دانشمند در خدمت جابر) از جابرابن عبدالله انصاری نقل می کند که همراه وی بودم که روز اربعین در کربلا از آب فرات غسل کرد و پیراهن طاهری پوشید و بعد از گفتن تکبیر این زیارت را خواند.
پس نتیجه می گیریم آن زیارتی که از امام معصوم (ع) نقل شده برای روز اربعین است که صفان ابن مهران از امام صادق (ع) نقل کرده است و سند این زیارت هم به گفته علامه مجلسی معتبر است.
البته جابراین عبدالله نیز شخصیت والایی بوده و عبارات باارزشی را در زیارت نقل شده از عطا، بیان کرده است، اما شکی نیست عبارات معصوم (ع) قابل قیاس با کلام غیرمعصوم نیست.

فرازهای مختلف این زیارت چه نکات و مفاهیمی را دربر دارد و نقاط فراز و فرود آن کجا است؟
در این زیارت بیش از 45 یا با در نظر گرفتن دیگر جهات بیش از 50 صفت و لقب و کنیه برای امام حسین (ع) آمده است که این القاب و اوصاف عظمت مقام امام (ع) را برای زیارت کننده روشن می کند که این امام (ع) با این اوصاف هستند که روز اربعین در برابرشان ایستاده ایم و ایشان را زیارت می کنیم.
کسی که به این القاب توجه کند که امام صفی و ولی خدا و مورد کرامت خدا و روحی است در اصلاب شامخه و تقی و زکی و هادی و مهدی و عروه الوثقی و حجت الله علی الدنیا است و ... واله و شیدا می شود.
اما اگر بخواهیم فراز به فراز این زیارت را بررسی کنیم باید گفت فراز یا بخش نخست اول این زیارت سلام است اما سلامی که در آن به زائر می گوید به چه کسی و به چه شخصی در حال سلام کردن است.
اَلسَّلامُ عَلى صَفِىِّ اللَّهِ وَابْنِ صَفِیِّهِ اَلسَّلامُ عَلىَ الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهیدِ اَلسَّلامُ على اَسیرِ الْکُرُباتِ وَقَتیلِ الْعَبَراتِ و ...

این فراز نخست شامل سلام است با برشمردن 10 لقب والا برای امام حسین (ع).
فراز دوم شهادت دادن است که زائر پس از سلام شهادت می دهد و خدا را شاهد می گیرد و می گوید خدایا! من شهادت می دهم این آقا ولی تو است و فرزند ولی تو است و باز شهادت می دهد خدایا! این آقا صفی تو و فرزند صفی تو است و از کرامت تو بهره مند شد و به مقام شهادت رسید و مواریث انبیا را به ارث برد...
اَللّهُمَّ اِنّى اَشْهَدُ اَنَّهُ وَلِیُّکَ وَابْنُ وَلِیِّکَ وَصَفِیُّکَ وَابْنُ صَفِیِّکَ الْفاَّئِزُ...
در این شهادت ها که حدود 9 یا 10 صفت و لقب را دربر می گیرد، باز عظمت امام (ع) را برای زائر روشن تر می کند و زائر خود را شیفته تر نسبت به مقام امامت می داند.
جالب آنکه در قسمت پایانی این فراز شهادت زائر می گوید خدایا! من شهادت می دهم که حسین (ع) در راه تو خون قلب و جان و بهترین چیزهایش را داد تا بندگان تو را از جهالت و سرگردانی و ضلالت نجات دهد.
پس در پایان این فراز به یک مسئله بزرگ اجتماعی و هدف بلند امام حسین (ع) اشاره می شود که ایشان همه چیز خود را ایثار کرد تا مردم را از ظلمت جهالت و گمراهی نجات دهد، و با خون ایشان پرده های جهالت اموی پاره شد و قرآن و نبوت باقی ماند در غیر این صورت بنی امیه اصل این دو را نابود می کردند.
 

فرازهای بعدی زیارت چه مسائلی را بیان می کنند؟
بخش یا فراز سوم این زیارت 6 صفت از صفات ناپسندیده و مورد نفرت و دور از اخلاق و آموزه های اسلام که دشمنان امام حسین (ع) داشتند را بیان می کند، که با علم به این صفات باید آنها را از خود دور کنیم و صفات دشمنان امام حسین (ع) را در خود بمیرانیم.
در این قسمت می خوانیم که آنهایی که جمع شدند برای قتل امام حسین (ع) مغرور به دنیا شده بودند، گروهی که دنیاگرایی پست را خریدند و خود را بدبخت کردند و آخرت خود را به بهایی ناچیز فروختند و متکبرانه در هوای نفس خود غوطه ور شدند و از اهل شقاق و نفاق اطاعت کردند.
سپس به امام حسین (ع) و جهاد ایشان در راه خدا اشاره می شود اینکه ایشان در راه خدا با صبر و استقامت جهاد کردند تا اینکه خونشان در راه اطاعت خدا ریخته شد و حریم او را شکستند و به آن حضرت (ع) و اهل بیتشان اهانت کردند.
بعد از این چهار فراز در بخشی کوتاه لعن و نفرین و تقاضای عذاب دائم برای قاتلان امام حسین (ع) می کند.
بخش ششم از زیارت تقاضای زائر است که عشق او و خواسته هایش را بیان می کند یعنی شفاعت که زائر می گوید ای مولای من به زیارت آمدم در کمال شوق و تو شفیع من در نزد خدا باش.
بخش هفتم زیارت باز سلام است به آن حضرت (ع) اما سلامی که به قانون ژنتیک و وراثت بازمی گردد یعنی پدر و جد آن حضرت (ع) و می گوید سلام بر تو ای فرزند رسول خدا (ص) و فرزند امیرالمومنین (ع).
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ سَیِّدِ الاَْوْصِیاَّءِ اَشْهَدُ اَنَّکَ اَمینُ اللَّهِ وَابْنُ اَمینِهِ
بخش هشتم زیارت اربعین بخش پایانی آن است. در هفت بخش به اوصاف و القاب امام حسین (ع) اشاره کردیم و 24 یا 25 صفت برای ایشان بیان شد و دشمنانشان را لعن و هدف امام حسین (ع) را از شهادت بیان کردیم در آخرین بخش که شامل 9 شهادت است زائر مطالب گوناگونی را شهادت می دهد و می گوید اینها با جان و اعتقاد من درآمیخته و من به اینها شهادت می دهم.
وَاَشْهَدُ اَنَّ اللَّهَ مُنْجِزٌ ما وَعَدَکَ وَمُهْلِکٌ مَنْ خَذَلَکَ وَمُعَذِّبٌ مَنْ قَتَلَکَ وَاَشْهَدُ اَنَّکَ وَفَیْتَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَجاهَدْتَ فى سَبیلِهِ حَتّى اَتیکَ الْیَقینُ...
در اینجا باید توجه داشت اینکه وهابیت با زیارت معصومین (ع) مخالفت می کنند برای آن است که متون زیارتی دائره المعارف خداشناسی، پیامبرشناسی، امام شناسی و تبیین وظایف نسبت به امام است.
در این بخش شهادت بالاتر از گفتار می رود، در شهادت نخست این بخش شهادت شخصیت شناسی امام حسین (ع) است یعنی زائر با اوصافی که برای امام (ع) بیان می کند به شخصیت والای امام (ع) شهادت می دهد که تو امین خدا و فرزند امین خدایی و شهادت می دهم تو با مظلومیت به شهادت رسیدی.
در شهادت دوم زائر می گوید من شهادت می دهم آنها که تو را کشتند در عذاب جاودان هستند و خدا به این وعده عمل می کند.
شهادت سوم راجع به چگونگی عمل امام حسین (ع) و چگونگی پایان کار آن حضرت (ع) است، یعنی عمل امام (ع) در طول عمر و عاقبت زندگانی آن حضرت (ع) و شهادت می دهد به اینکه ایشان در طول عمر به عهد خود عمل کردند تا اینکه با یقین و ایمان به شهادت رسیدند.
بعد از آن، دشمنان امام حسین (ع) و نیز قاتلان آن حضرت (ع) و هم کسانی که به این ظلم و ستم راضی باشند، لعن می شوند. در چهارمین شهادت زائر شهادت به تولی و تبری به عنوان دو فروع دین می دهد.
شهادت پنجم شهادت است به حضور امام (ع) در عالم نور و عالم برزخ و شهادت ششم درباره چگونگی منصب حضرت (ع) است.
شهادت هفتم اوصاف امام حسین (ع) را بیان می کند که تو امام تقی و نیکو و رضی و زکی و هادی و مهدی هستی. وَاَشْهَدُ اَنَّکَ الاِْمامُ الْبَرُّ التَّقِىُّ الرَّضِىُّ الزَّکِىُّ الْهادِى الْمَهْدِىُّ
شهادت هشتم درباره امامان از نسل امام حسین (ع) است که همه آنها حجت اند بر اهل دنیا و نهمین شهادت این است که زائر وظایف خود را نسبت به امام (ع) بیان می کند و شهادت می دهد که من مومن به شما هستم و به رجعت شما یقین دارم و دستورات دینی شما را پذیرفته ام و قلبم تسلیم شما است و با شما هستم و صلوات بر روح شما و ظاهر و باطن شما و بعد دو رکعت نماز می گذارد.
در این زیارت می بینیم مقام امام (ع) چه قبل از دینا و عالم نور و چه در دنیا و چه در دنیای دیگر بیان شده است و زائر خود را مومن و پیرو کامل امام حسین (ع) می داند و از دشمنان امام (ع) ابراز برائت می کند و خود اینکه زیارت اربعین با القاب امام حسین (ع) همچون ولی الله و صفی الله آغاز شده و به نماز ختم می شود کمال توحید را به تصویر می کشد یعنی زائر موحد کامل است و از امر الهی اطاعت می کند و به امر خدا با دشمنان خدا دشمن است.

چرا زیارت اربعین به عنوان یکی از نشانه های فرد مومن به شمار می رود؟
با توضیحات مذکور و امام شناسی متبلور در این زیارت که زائر با سلام ها و شهادت ها و تولی و تبری اعتقادش را بیان می کند بی تردید نشانه ای بهتر برای ایمان نیست چراکه شخص شهادت دهد به این مسائل پس روشن است که کسی که به این مسائل معتقد باشد و به آنها شهادت دهد به بالاترین درجه خداشناسی رسیده و این کمال ایمان و توحید است.
انتهای خبر/