به گزارش قدس آنلاین، تصمیم ناگهانی حمیدرضا سیاسی، رییس هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس خبر از تغییرات عظیم در نحوه مدیریت باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال می‌دهد. سال‌ها بود که روسای هیات‌مدیره سرخابی‌ها را عضوی غیرفعال، کاملا بی‌اثر در تصمیم گیری‌های کلان و فاقد اختیار می‌دیدیم. تصمیم‌هایی که حمیدرضا سیاسی، رییس هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس عصر دیروز گرفت اما ما را با قواعد تازه‌ای از شیوه مدیریت در این باشگاه‌ها آشنا می‌سازد. سیاسی ابتدا علی دایی را از سمتش برکنار کرد. او که اهمال و سستی بیکران رحیمی، مدیرعامل پرسپولیس در مواجهه با نتایج ضعیف پرسپولیس را برنمی‌تابید سرانجام تصمیم گرفت خود وارد گود شده و حکم اخراج دایی را بنویسد. اوج مانور قدرت سیاسی اما آنجا بود که پس از اخراج دایی از نیمکت پرسپولیس بدون ملاحظه‌کاری خاصی در سایت‌ها اعلام کرد اگر رحیمی هم با این تصمیم مخالفت کند اخراج است. مصاحبه سیاسی هرگز یک تهدید صوری نبود.
رییس هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس وقتی کرنش رحیمی درقبال دایی را می‌دید تاب نیاورد و خود رأسا وارد کارزار شد و تغییراتی را در باشگاه اعمال کرد. صرفنظر از اینکه تصمیم سیاسی می‌تواند نتیجه مطلوبی به همراه داشته باشد یا اینکه اوضاع پرسپولیس بدتر از این می‌شود، اقتدار او را باید ستود. حمیدرضا سیاسی همان کاری را انجام داد که در حیطه وظایفش بود. در اساسنامه‌هایی که برای اعضای هیات‌مدیره تعریف می‌شود رییس هیات‌مدیره در واقع رییس مدیرعامل باشگاه است و در مقامی بالاتر از مدیرعامل قرار دارد. از آنجا که خود مدیرعامل نیز عضو هیات‌مدیره محسوب می‌شود باید تحت نظر رییس هیات‌مدیره کار کند و با تفکرات رییس هیات‌مدیره و اعضا، خود را هماهنگ سازد. طی هفته‌های اخیر رییس هیات‌مدیره باشگاه پرسپولیس بارها به رحیمی درباره تغییر در کادرفنی پرسپولیس و برکناری دایی تذکر داده بود اما رحیمی به این تذکرات گوش نکرد تا اینکه شکست مقابل تراکتورسازی و پیامد آن امتناع رحیمی از اخراج دایی موجب شد رییس هیات‌مدیره خود راسا وارد عمل شود و به بازی‌های رحیمی پایان دهد. رحیمی طی این روزها قصد داشت دایی را سپر خود کند یا خود را حامی دایی نشان دهد اما موفق به این کار نشد. مدیرعامل باشگاه پرسپولیس می‌کوشید در افکار عمومی طوری جا بیندازد که موافق تغییر سرمربی نیست و به نوعی در موضع مخالف رییس هیات‌مدیره و اعضا قرار دارد اما سیاسی که اینگونه بازی‌ها را می‌شناخت درنهایت تصمیم گرفت رحیمی را هم پس از دایی برکنار کند تا عوامل تاثیرگذار در باشگاه با یکدیگر همسو و هم‌عقیده شوند.
مانور قدرت سیاسی برخاسته از اختیاراتی است که وزارت ورزش و جوانان به روسای هیات‌مدیره داده و از آنها خواسته تغییر دهند و عزل و نصب کنند. در واقع رییس هیات‌مدیره است که رل اول را در تصمیم‌گیری‌های کلان ایفا می‌کند؛ سیاسی هم از اختیاراتش بهره گرفت تا اکنون این سوال به وجود بیاید که آیا اگر استقلال نیز چنین شرایطی را پیدا کند کامران صاحب‌پناه به‌عنوان رییس هیات‌مدیره باشگاه استقلال هم همین رفتار را با بهرام افشارزاده خواهد داشت؟ پاسخ مثبت است. وزارت ورزش و جوانان همین اختیارات را به کامران صاحب‌پناه هم داده است. رییس هیات‌مدیره باشگاه استقلال که سال‌ها مدیرعامل باشگاه پیکان بود نیز از اختیارات کافی برای عزل و نصب برخوردار است و چنانچه کاستی یا خللی در نتایج استقلال به وجود آید در این حوزه نیز انتظار چنین تغییراتی دور از ذهن نیست. البته استقلال اکنون شرایط بدی ندارد اما باتوجه به اینکه تازه هفت هفته از لیگ گذشته بروز هر اتفاقی در این باشگاه دور از ذهن نیست. بنابراین بهرام افشارزاده و امیر قلعه‌نویی باید به نتایج خوبی که با استقلال می‌گیرند ادامه دهند و همینطور مدعی باقی بمانند وگرنه ممکن است همان اتفاقاتی که یک شبه در پرسپولیس رخ داد در استقلال هم تکرار شود.
براساس قانون تجارت همانطور که گفته شد رییس هیات‌مدیره اول مرد باشگاه‌ها یا شمس‌الشموس به حساب می‌آید و باید از این پس روسای هیات‌مدیره سرخابی‌ها را مردان اول این باشگاه‌ها دانست با این پیش شرط که مسوولیت ها به دوش مدیران عامل نهاده
می شود اما در موقع لزوم روسای هیات مدیره می توانند تغییرات را مدیریت کنند. نوع گویش رحیمی در برنامه صبح دیروز ورزش و مردم علیه سیاسی که گفت: «چه‌کاره‌اید که من را برکنار کردید!» نشان از ناآشنایی مدیرعامل سابق پرسپولیس با اصول نوین باشگاهداری داشت. رحیمی که خود را مدیری صاحب سبک و باتجربه می‌داند، در جریان نیست که رییس هیات‌مدیره از جایگاه بالاتری نسبت به مدیرعامل برخوردار است و باید از دستورات او تمکین کند و روزی فرا می رسد که باید مقابل نتایج پاسخگو باشد