هَم اسمِ بِچَّم رِ به مَردِسه نیویشتُم، یَرِگه مُدیرِشا یَک بَلک کاغذِ خُردو داد به دستُم. بِزِِش گفتُم ای چیه دِگه؟ گفتِگ ای قبض رِ مِگیری مِری چارتا میلان بالاتر از مَردِسه، اَزی دُکونِ که اسمِش رو قبض هستِگ بِرِیِ بِچَّت یَک دست لباس فرم مِگیریُ مُبُری بِزِش مِدی که از اولِ مهر بَرِش کُنه یُ با او لباس بیه به مَردِسه. واچُرتیدُمُ گفتُم یَرِگه مو که پارسال بِرَش لباس فرم گیریفتُمُ لبِاسه یَم هنوز نویِ نویِ. گفتِگ نه او قِبول نیست. امسال واز رنگِ لباس فُرماما عوض رِفته. ما هرسال بِرِیِ قِشنگیش لباس فُرمامایِ عوض مُکُنِم. گفتُم پس مو مُرُم خودُم پارچه اورَنگی مِگیرُم مُدُم عیالُم بودوزه که آرزونتَر دَر بیه. تا ایره گفتُم عصبانی رفتُ گفتِگ یَرِگه چَلغوز! ایقذَر با مو چینگ چینگ نکن. یا مِری اَزینجه که بِزِت گفتُم لباس رِ مِگیری، یا بِچَّت رِ وَرمِدِری مُبُری اسمِش رِ به یَک مَردِسه دِگه مِنویسی.

حالا مو یِ مَش غضنفر موندُم مَگِر حوقوقی که آموزش پرورش به مدیرایُ ناظمایِ مَردِسه ها مِده ایقذَر کَمه که اونا بُخاطرِ پول، با لباس فوروشیا درصدی کار مُکُنَنُ دانش آموزاشایِ بُزور مِرفِستَن اونجه.