دیداری که می تواند حسن ختامی باشد برای حضوری موفق در رقابت های جهانی والیبال. والیبالیست های ایرانی تا همین جا که رسیدند کاری بزرگ انجام دادند چرا که بهترین نتیجه ای که والیبال ما در   17 دوره گذشته به آن دست یافته نوزدهم جهان بود. این یعنی حداقل با احتساب قرار گرفتن در رده ششمی 13 پله صعود . که البته این نتیجه ای رویایی برای تیم ما محسوب می شود. بازی امروز ایران و روسیه و نتیجه ای که به دست خواهد آمد چندان نمی تواند برای این 2 تیم جذابیتی داشته باشد . قرار گرفتن در رده پنجم یا ششم چندان تفاوتی نمی کند هر چند که دیدار ایران و روسیه می تواند به نوعی جنبه حیثیتی هم داشته باشد. بی شک اگر بازیکنان تیم ملی ایران همان بازی با ایتالیا ، آمریکا ، صربستان و آرژانتین را به نمایش بگذارند پیروزی در این بازی و کسب عنوان پنجمی دور از دسترس نیست. اما چنانچه روز بازیکنان ملی پوشمان نباشد باید منتظر همان نتیجه بازی با آلمان باشیم.

پایان لیگ جهانی و اولین سوال؟

تیم ملی والیبال ایران در آستانه رسیدن به افتخاری عجیب در دیداری که خیلی نتیجه گرفتن در آن سخت به نظر نمی رسید با شکستی ناباورانه برابر آلمان  نتوانست راه خود را برای  حضور در جمع 4 تیم پایانی هموار کند. باخت 3 بر صفر و دور از انتظار ایران شاید به ذهن کمتر کسی قبل از برگزاری این دیدار خطور می کرد اما عملکرد ضعیف و دور از انتظار ملی پوشان ایران در یک دیدار تعیین کننده دیگر در طول 3 ماه اخیر نشان داد تیم ملی آن طور که باید و شاید برای دیدارهای حساس آماده نشده است.

برگردیم به رقابت های گذشته لیگ جهانی، ایران با درخششی خیره کننده به جمع 4 تیم برتر لیگ راه یافت. والیبالیست های کشورمان کافی بود همان بازی های برابر ایتالیا ، برزیل و لهستان در مرحله گروهی را به نمایش بگذارند تا با شکست آمریکا به افتخاری بالاتر یعنی رسیدن به فینال لیگ جهانی دست پیدا کنند اما بازیکنان ما نمایشی ضعیف مقابل آمریکا داشتند و با روحیه ای ضعیف شده برای رویارویی با ایتالیا و کسب عنوان سومی پای در دیدار رده بندی لیگ جهانی گذاشتند. نتیجه این دیدار نیز که دیداری سرنوشت ساز برای ملی پوشان والیبال ایران بود آن طور رقم نخورد که همه ما انتظار داشتیم . ایتالیا که در مرحله گروهی هم در خانه و هم در کشورمان مغلوب ما شده بود با نتیجه 3 بر صفر ما را شکست داد و حسرت سوم شدن را بر دل ما گذاشت. عنوان کردن این مطلب که تیم ملی والیبال ایران از نظر فنی نتوانست عملکرد خوبی در 2 دیدار پایانی اش در لیگ جهانی داشته باشد شاید در آن مقطع که همه به نوعی رسیدن ایران به جمع 4 تیم برتر را موفقیتی بزرگ می دانستند نا بجا می نمود اما اکنون که یکبار دیگر تیم ملی ایران در موقعیتی مشابه، دست یابی به افتخاری بزرگ را از دست می دهد ابراز این موضوع چندان نا به جا نیست.

صعود با  شاهکار ولاسکو

تیم ملی ایران مرحله اول گروهی رقابت های جهانی را با اقتدار پشت سر می گذارد و در همان شروع با ایتالیا و آمریکا در مرحله گروهی ضرب شستی بزرگ به حریفانش نشان می دهد. مشکل کوچک بودن کادر فنی تیم ملی یکبار دیگر در بازی با فرانسه در مرحله دوم گروهی خودش را نشان داد جایی که کواچ و کادر همراهش در موقعیتی متفاوت از بازی های دیگرشان نتوانستند برنامه ای برای رویارویی با فرانسه که دیداری سرنوشت ساز برای ما بود  از خود بروز دهند این شد که نتیجه زحمات ما در پایان مرحله دوم اگر نبود شاهکار ولاسکو و برد عجیبش با آرژانتین مقابل آمریکا  بی شک، رسیدن به جمع 6 تیم نیز برای ما محقق نمی شد!

می توانستیم در جمع 4 تیم باشیم

مرحله سوم که قرعه کشی شد ایران با فرانسه و آلمان با هم در یک گروه قرار گرفتند و برزیل ، لهستان و روسیه در گروهی دیگر. در نگاه اول صعود از این گروهی که ایران در آن قرار داشت چندان دشوار به نظر نمی رسید. کافی بود آلمان را در بازی اول ببریم و شانس صعودمان را تا حدود زیادی به جمع 4 تیم افزایش دهیم . اما باز هم تراژدی کم آوردن در بازی های سرنوشت ساز برای والیبالیست های ایرانی تکرار شد. در بازی ایران و آلمان نه از سرویس های ویران کننده بازی با آمریکا ، ایتالیا ، صربستان و حتی لهستان خبری بود (حتی خیلی از سرویس ها به بیرون رفت تا امتیازش به نام آلمان ها ثبت شود!) نه بازیکنان در دریافت هایشان در حد نیمی از توانایی‌هایشان ظاهر شدند و نه تیم دفاع درستی داشت وضعیت در حمله هم بدتر از بقیه فاکتور ها بود! دیداری که می توانست با تدبیر کادر فنی تیم ملی خیلی راحت به سود ما خاتمه یابد در عین ناباوری 3 بر صفر به سود حریف تمام شد تا عملا تیم ما از راهیابی به مرحله بعد باز ماند.

دیدار دوم ایران نیز که باید با فرانسه برگزار می شد می بایست با نتیجه 3 بر صفر آن هم با اختلاف امتیاز بالا (18) به سود ما خاتمه می یافت تا زمینه صعود فراهم شود. این بازی نیز به مانند بازی قبل و قبل تر ها که دیدارهایی حساس برای والیبال ما به حساب می آمدند نتیجه ای جز شکست(3 بر 2) در پی نداشت تا اینبار نیز ناکارآمدی کواچ و کادرش در بازی های مهم و سرنوشت ساز مشخص شود.

نگاهی به نتایج تیم ملی بیانگر این قضیه است که تیمی که با افت و خیز زیادی در یک تورنمنت مواجه می شود بی شک به لحاظ فنی مشکلاتی دارد چرا که اگر بحث توانایی بازیکنان بود هیچ گاه آنها نمی توانستند در دیدارهایی به مراتب سخت تر پیروز از میدان خارج شوند.

مقایسه  ولاسکو و کواچ

نکته دیگر اینکه وقتی اسامی بازیکنان برتر جام در پایان مرحله سوم اعلام می شود و 3 نفر از بازیکنان تیم ملی ایران در میان بهترین های جام قرار می گیرند(موسوی ، ظریف و معروف) نشان از برتری نفری بازیکنان تیم ملی و بالا بودن سطح فنی آنهاست این یعنی مربی ابزار لازم برای هر کاری را در اختیار دارد. جدا از این بحث بازیکنانی هم که روی نیمکت تیم ملی نشسته بودند نیز بازیکنانی توانمند در پست های خود بودند که متأسفانه کادر فنی نتوانست از این پتانسیل استفاده لازم را ببرد. شاید نقطه قوت ولاسکو در زمان حضورش در تیم ملی همین ریز بینی ها و استفاده از توانمندی های بازیکنان در شرایط مختلف بود که در طول رقابت های لیگ جهانی و مسابقات جهانی کمتر از کواچ دیدیم.