قارچ محصولي است كه در روايات پزشكي از آن به نيكي ياد شده و براي آن خواص مختلفي ذكر گريده است. علامه مجلسي در بحار الانوار مي نويسد: از مسيح عليه السلام  درباره قارچ نقل شده است اگر خورده شود، انسداد پديد مى آورد؛ اما اگر با آن سرمه كشيده شود، ديده را جلا مى دهد. آب قارچ ، يكى از بهترين درمان هاى چشم است ، البته در صورتى كه به سنگ سرمه ماليده و آن گاه با آن ، سرمه كشيده شود. اين كار، مژه ها را تقويت مى كند و حس بينايى را توان و دقت مى افزايد و آب ريزش را از چشم دور مى كند (1)

حضرت علی عليه السلام نيز در حديثي قارچ را از نعمتهاي الهي بر شمرده و مي فرمايد: قارچ از تفضلات و احسان پروردگار است ، آب آن داروی شفا بخش برای چشم است.(2)

پيامبر اكرم صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم درباره قارچ فرموده اند: عَلَيكُم بِالكَمأَةِ الرَّطبَةِ ؛ فَإِنَّها مِنَ المَنِّ ، وماؤُها شِفاءٌ لِلعَينِ ؛ بر شما باد قارچ تازه ؛ چرا كه از همان «مَنّ» است و آبش ، شفايى براى چشم است .(3)

قارچ مفيد براي چشم

امام رضا عليه السلام نيز درباره قارچ به نقل از پدران بزرگوار خويش به نقل از رسول گرامي اسلام مي فرمايد: الكَمأَةُ مِنَ المَنِّ الَّذي أنزَلَهُ اللّه‏ُ عَلى بَني إسرائيلَ ، وهِيَ شِفاءٌ لِلعَينِ  و العجوة التي من البرني من الجنه و هي شفاء من السم؛ قارچ ، از همان «مَنّ» است كه خداوند بر بنى اسرائيل نازل كرد ، و آن ، شفايى براى چشم است و خرماي برني «عجوه» از بهشت است و سم را درمان مي كند.(4)

«مَنّ» اشاره به آيه 57 سوره بقره است كه مي فرمايد: ظَلَّلْنا عَلَیْكُمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَیْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى‏ كُلُوا مِنْ طَیِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ وَ ما ظَلَمُونا وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ؛ و ابر را بر شما سایبان ساختیم و «منّ» و «سَلوى‏» بر شما نازل كردیم (و گفتیم:) از نعمت‏هاى پاكیزه‏اى كه به شما روزى دادیم بخورید، (ولى شما با بهانه‏جویى‏هاى خود، كفران نعمت كردید. بدانید كه) آنها به ما ستم نكردند، بلكه به خودشان ستم نمودند. «مَنّ» در لغت به گفته بعضی قطرات کوچکی همچون قطرات شبنم است که بر درختان می نشیند و طعم شیرینی دارد یا به تعبیر دیگر یکنوع صمغ و شیره درختی است با طعم شیرین ، و بعضی گفته اند طعم آن شیرین توام با ترشی بوده است .(5)

پانوشتها:

1. بحارالانوار، ج 66 ، ص232

2. بحارالانوار، ج59 ، ص 151

3. كنز العمّال ، ج10 ، ص50

4. عيون أخبار الرضا عليه‏السلام ، ج2 ، ص75 ، ح349

5. تفسیر نمونه ، جلد۱، ص ۲۶۳