به گزارش قدس آنلاین: فطرت و آفرینش هر انسان بر اساس دوستیِ نیکی و زیبایی و دشمنی با زشتی و بدی آفریده شده مگر اینکه از راه حرام نطفه او منعقد شود یا در اثر ارتکاب زشتی ها، فطرت اولیه و اصلی او تغییر یابد.

پروردگار عالم ائمه اطهار (ع) را طوری آفریده که آنها را از زشتی ها دور نگاه داشته و به همه صفات نیک و کارهای خوب موفق ساخته، از این رو، دوست داشتن آنها در حقیقت دوست داشتن فضائل و کمالات انسانی است.

از پیامبر خدا (ص) نقل است که فرمودند: "سوگند به کسی که مرا به حق برانگیخت البته دوستی ما اهل بیت (ع) از گوهر و یاقوت سرخ و زمرد ارزشمندتر است."

همان حضرت (ص) می فرمایند: "اول چیزی که بنده از آن سوال می شود، دوستی ما اهل بیت (ع) است."

امام صادق (ع) فرمودند: "به خدا سوگند خدا را دوست نداشت کسی که دنیا را دوست داشت و از غیر ما فرمانبرداری کرد."

در بخشی از زیارت جامعه کبیره می خوانیم: "اهل آسمان به وسیله محبت شما [خاندان رسول اکرم (ص)] و دوری جستن از دشمنان شما به خدا تقرب می جویند".

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: "برای هر چیزی سروری است و محبت من و محبت علی(ع) سرآمد آن چیزهایی است که جویندگان تقرب، به وسیله آنها مقرب می شوند و آن عبارت است از اطاعت از پروردگارشان."

خداوند در آیه 21 سوره مبارکه رعد می فرماید: "وَالَّذِینَ یصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن یوصَلَ...."؛ کسانی که با آنچه خداوند به پیوستن با آن امر کرده، پیوند برقرار می کنند.

امام صادق (ع) این آیه را چنین تفسیر می کنند: "یکی از نمونه های پیوند آدمیان، صله رحم است و غایت تأویل آیه، پیوند تو با ما [اهل بیت (ع)] است."

امام موسی کاظم (ع) می فرمایند: "هر کسی به ولایت و محبت ما رو آورد از دوزخ دور می گردد و هر کس از ولایت ما دور شود به دوزخ رهسپار می شود."

امام باقر (ع) فرمودند: "دوستی ما ایمان است و دشمنی ما کفر است."

همچنین، ایشان می فرمایند: "اسلام بر پنج چیز بنا شده است: بر نماز و زکات و روزه و حج و ولایت و به هیچ چیزى به اندازه ولایت فرا خوانده نشده است."

نکته مهم آنکه در کنار دوستی و محبت اهل بیت (ع) باید برائت و حس دشمنی نسبت به دشمنان آنها نیز وجود داشته باشد وگرنه این محبت فایده ای و معنایی ندارد.

امیرمؤمنان علی (ع) در سخنی زیبا به این نشانه دوستداران اهل بیت (ع) اشاره کرده و می فرمایند: "دوستی ما و دوستی دشمنان ما در وجود یک انسان جمع نمی شود، چون خداوند برای انسان دو قلب قرار نداده که با یکی این را دوست بدارد و با دیگری آن را دشمن بدارد. دوستدار ما باید عشق و علاقه خود را برای ما خالص بگرداند همانطوری که طلا در داخل آتش خالص و تمام عیار می گردد. بنابراین، هر کسی می خواهد بداند که دوست واقعی ما هست یا نه، قلب خود را مورد آزمایش قرار دهد. اگر در دل او همراه محبت ما، محبت دشمن ما هم باشد او از ما نیست و ما هم از او نیستیم."

امام باقر(ع) می فرمایند: "هر کس می خواهد بداند که دارای محبت ما خاندان هست یا نه، قلب خود را آزمایش کند. پس اگر با دوستی ما، محبت دشمنان ما را داشت، او از ما نیست و ما از او نیستیم."

منابع:

بحارالانوار

ثواب الاعمال

وسائل الشیعه

انتهای خبر/