یعنی عشقهای بسیار و نگاههای منتظر و عطر اقاقیا و بوی سیب، یعنی غیرت، مردانگی، میهن پرستی و ایثار و بیشک هنر و ادبیات کشور ما نیز از این اتفاق بزرگ بی تأثیر نبوده و نخواهد بود. صفحه کافه هنر این هفته با احترام به همه آنهایی که برای من و تو رفتهاند و همه آنهایی که آن همه عشق را ثبت کردهاند، به نظر و احساس تنی چند از اصحاب اهل تئاتر استان درخصوص تئاتر دفاع مقدس میپردازند. امید که قلمهایمان حرمت رفتنهایتان را بداند و همواره آنها را یاد آور شود.
علی روحی، رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان خراسان رضوي
هنر تئاتر، زبان گویای بسیاری از اتفاقات بزرگ است به نظر من، تئاتر مانند سایر هنرها میتواند در انتقال واقعیتهای هشت سال دفاع مقدس بسیار تأثیر گذار باشد.
امروز وظیفه هنرمندان است که برای حفظ خاطرات، ارزشهای دوران دفاع مقدس و انتقال مفاهیم والای آن به نسلهای آینده بکوشند.
برگزاری جشنوارههای موضوعی با عناوین بسیج، یادواره دفاع مقدس، شاهد، ایثار و ... نیز در جهت ترویج این فرهنگ گامهای خوبی را تاکنون برداشته است.
خوشبختانه در هفته دفاع مقدس در مشهد شاهد اجراهای نمایش (شورشهناز) و همچنین اجراهای 13 تئاتر خیابانی با مشارکت انجمن هنرهای نمایشی استان و با مدیریت هنری شهرداری مشهد بودیم.
همچنین هنرمندان با دیدار از جانبازان و گل افشانی در مزار شهدا، حس احترام و قدردانی خویش را با این یادگاران عرصه مقاومت اعلام کردند.
زهره مرادی، بازیگر تئاتر
هنگامی که به عنوان «مادر شهید» در تئاترهای گوناگون بر ایفای نقش پرداختم، آن زمان بود که حس رفتن، نبودن و انتظار را لمس کردم. در اجراهای مختلف، بخصوص اجرا برای خانوادههای شهدا و جانبازان هربار روی صحنه گریستم و در بین نمازهایم همیشه از خدا خواستهام که با درکی درست از باورهای آنها به ایفای نقش بپردازم.
و باور کنید که هرگاه نقشی در تئاتر دفاع مقدس به من پیشنهاد میشود، میترسم که نتوانم حق مطلب را ادا کنم و شرمنده آنها و خانوادههایشان شوم.
حضور در نمایشهای تک نفره، بازی در نقش مادر شهید بابا نظر اتفاقات خاصی در بازیگری این سالها در بازیگری تئاتر بوده و همیشه خواهد بود.
راضیه ایرانی، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر
به اعتقاد من، همه بچههایی که به جبهه رفته اند پدر، برادر، فرزند و دوستان ما بودند. دغدغه ذهن اکثر مردم و هنرمندان آن سالها رفتن همه آنها بوده و هست.
به هر حال اینکه آنها چرا رفتند و در قبال رفتن آنها ما چکارهایی انجام دادهایم وجود دارد. آنها با ارزشترین داشته خود، جانشان را برای ما دادند تا ما بمانیم. جای پای شهدا همه جا دیده میشود، فراموش شدنی نیست. سالهاست که برای ادای دین به آنها قلم میزنم، کارگردانی و گاه هم حضور در صحنه در عرصه تئاتر دفاع مقدس داشته و دارم.
در حال حاضر هم نمایش «شورشهناز» را برروی صحنه در همین ژانر دارم. طی این سالها نمایشهای «یاد»، «قیمت»، «10 و 20 و30»، «نذار این خواب تعبیر بشه»، «شاید این گونه بود لحظه وصال» و «یاد یادها»، «شب مهتابی»، «بخند عشق نمک گیر شود»، «شاید این گونه» و ... را در کارنامه هنری مبحث دفاع مقدس دارم. علاوه بر آن بیش از 15 نمایشنامه برای گروه سنی کودکان و نوجوانان در تئاتر دانش آموزی نوشتهام که هر ساله آنها اجرا میشود.
حامد امان پور، مشاور هنری باغ موزه دفاع مقدس تهران، نویسنده و کارگردان تئاتر
به نظر من در این دوران پس از هشت سال دفاع مقدس، دو دیدگاه وجود داشت. در واقع اواخر دهه 70 برای افرادی مثل من که وارد عرصه تئاتر شدند، دو جریان وجود داشت. یک سری هنرمندان جوان که اعتقاد داشتند که درباره جنگی که اتفاق افتاده باید از این فرصت برای معرفی خودشان استفاده کنند و عدهای هم دغدغه «دفاع مقدس» را داشتند.
برای من، «جنگ» یک مقوله اجتماعی است و احساس میکنم که این اتفاق رخ داده است و باید درخصوص این اتفاق رخ داده در کشورمان بی تفاوت نباشیم. همه هنرمندان جهان نسبت به جنگی که در کشورشان رخ میدهد، واکنش نشان میدهند.
نمایشهای «چمدانی پر از رز»، «زنبور مرده»، «فرصتی که یاد میرود»، «حفره روباه» و «جنگ نامه مردان من» را در کارخانه هنری خویش در عرصه دفاع مقدس به همراه دارم.
علی حاتمی نژاد، نویسنده
نسبت به ادبیات دفاع مقدس، احساس خوبی دارم. به نظر من، هرچه قدر هنرمند نگاه غیر متعصبانه و شفافی از جنگ و واقعیتهای آن ارایه دهد، برای مخاطبان دلنشینتر خواهد بود.
بزرگترین معضل در عرصه تولیدات فیلم یا تئاتر دفاع مقدس غلو است، نشان دادن اتفاقاتی که به نظر از واقعیتها دور است. اگر با شعار جلو برویم، نسل جوان آن اثر را نمیپذیرند، تعارف که نداریم، کارهایی که سطحی نگر باشد، از طرف مخاطب پس زده میشود. هنرمندی که بخواهد سفارشی بنویسید، اثر خوب از کار در نمیآید. اگر بخواهیم کارهای سطحی، سفارشی، برای مدیران و مسؤولان بنویسیم، کاری سرشار از شعار میشود که نسل امروز هم نمیپسندد، اما هر زمان که کاری از روی دغدغه، دل، پژوهش و گفت وگو با وارثان جنگ و خانوادههای آنها نوشته و کارشده به دل نشست و ارتباط خوبی هم با مخاطبش برقرار کرد. هنرمند باید دغدغه داشته باشد و بنویسد.
عبدا... برجسته، کارگردان و طراح صحنه
شاید ما در دوران هشت سال دفاع مقدس درگیر آن نبودیم، اما تبعات آن را از نزدیک دیدهایم و حس کردهایم. به نظر من، بحث دفاع مقدس در تئاتر و سینمای کشورمان باید پرداخته شود، زیرا یک بحث کاملاً انسانی است، عدهای به خاطر همه ما رفتهاند و جنگیدهاند. من خودم حس خاصی به این مقوله دارم. گاهی شرایط کار در این ژانر برای من فراهم شده است و کار کردهام، اما اگر شرایط و سوژه مناسب و باور پذیر و خوب در این ژانر باشد، قطعاً و با افتخار آن کار را میپذیرم و همه توانم را برای ارایه یک کار خوب انجام میدهم.
باور کنید هر کس در هر جایگاهی نسبت به شهدا، جانبازان و خانوادههایش نمیتواند بی تفاوت باشد.
علیرضا رواندل، بازیگر
به هر حال بحث دفاع از خاک و ناموس مبحثی است که دارای ارزش است، حتی برگزاری هفته دفاع مقدس، حال و هوای شهر احساس خوبی را تداعی میکند. به نظر من، در بحث دفاع مقدس هرکسی با هر جریان فکری در یک قضیه با هم همسو هستند، زیرا هر کسی بخواهد باورت، میهنت و ... را از تو بگیرد، حالت دفاعی خواهی داشت و برای آن خواهی جنگید.
در چندین تئاتر با ژانر دفاع مقدس مثل «عاشق ترین روزگار»، «آواز پرجبریئل» و ... حضور داشتهام و هرگاه در ژانر تئاتر دفاع مقدس به من پیشنهادی بشود که بتوانیم کارخوبی ارایه دهم، نسبت به بازی و قرار گرفتن در آن نقش احساس خوبی دارم.
برای من بحث دفاع مقدس دارای جایگاه ویژهای است، چون شهدا کسانی بودند که از زندگی، تحصیل، پدر و مادر و همسر، فرزند و همه دلبستگیها و وابستگیها گذشتند و این اصلاً کار سادهای نیست. یاد و احترام به آنها وظیفه همه ماست.
نرگس آمنده، بازیگر تئاتر
وقتی جنگ تمام شد، من آنقدر کوچک بودم که هیچ خاطرهای از آن دوران نداشتم، اما وقتی سفری به شلمچه داشتم، آن زمان بود که فهمیدم چه اتفاق بزرگی در کشورمان افتاده است، قبل از آن بحث دفاع مقدس که بود واقعیت امر آن را درک نکرده بودم از آن به بعد وقتی در قالب نقش مادر یا همسر جانبازان قرار میگرفتم، پس از اجرا برای خانوادههای محترم آنها که آنها مرا بغل میکردند و ارتباط عاطفی بین من و یک دختر شهید برقرار میشد، تازه دریافتم با این هنر به عنوان یک بازیگر میتوانم خیلی کارها انجام دهم. در واقع تنها موقعی که میتوانم برای ادای دین به آنها استفاده کنم، همین زمان است.
نظر شما