در میان هفت نامزدی که در روز مجمع برای رسیدن به صندلی ریاست تلاش می‌کردند، علی خسرو شاهی ، محمد جهانی فر و حسین پیمانی زاد قبل از رأی گیری کناره گیری خود را از نامزدی ریاست اعلم کردند تا عملا چهار نفر دیگر در کورس رسیدن به رئیس هیأتی فوتبال خراسان رضوی باقی بماندند.
محمد مهدی برادران که دکترای برنامه ریزی و مدیریت دارد ، پویا پارسا که کارشناسی ارشدش مرتبط به امور آب است ، غلامرضا اصغری که کارشناسی ارشد تربیت بدنی دارد و از پیشکسوتان فوتبال و در نهایت سید رضا عطار زاده که دکترای فیزیولوژی ورزش است و از فوتبالیستهای سابق.
نکته قابل توجه در این بحث این است که از بین این چهار نفر دو نفر آنها مستقیما مدارک دانشگاهیشان مرتبط با ورزش است و اتفاقا از فوتبالیستهای سابق تیمهای مطرح استان بودند. اگر بخواهیم به این جمع سه نفر انصرافی، یعنی علی خسرو شاهی ، حسین پیمانی زاد و محمد جهانی فر را هم اضافه کنیم، باید بگوییم از هفت نفر نامزد روز انتخابات پنج نفر آنها یا مدرک دانشگاهیشان مرتبط با ورزش است و یا به نوعی کار و مدیریت ورزش در کارنامه آنها ثبت شده است. با این تفاسیر، جبهه ورزشی ها برای پیروزی در انتخابات هیأت فوتبال چندان هم کم تعداد و ناشناس کرد، اما آنچه که در پایان انتخابات رقم خورد و حتی می‌شد تا حدودی نتیجه آن را از قبل پیش بینی نمود پیروزی غیر ورزشی ها در این انتخاب بود!
همین دوره گذشته انتخابات هیأت فوتبال بود که شخصیتی دانشگاهی توانست با قاطعیت در حضور نامزدهایی که بعضی از آنها خیلی هم قدر بودند، بر صندلی ریاست هیأت تکیه بزند. عباس چمنیان که تا قبل از حضور در هیأت فوتبال، محدوده مدیریت ورزشی اش تنها به حوزه دانشگاه ختم می‌شد، با حمایت مدیرکل دانشگاهی وقت توانست مدیریت حساس ترین هیأت ورزشی استان را بر عهده بگیرد تا همزمان با دکتر هاشمی جواهری، عملکرد او و مدیرکل دانشگاهی وقت در حیطه‌‌‌‌ای جز ورزش دانشگاه محک بخورد .
گزینه ریاست فردی دانشگاهی بر هیأت فوتبال با خاتمه زود هنگام ریاست چمنیان بر این هیأت خیلی زود مردود شد و نمره‌ای منفی در کارنامه مدیریت دانشگاهی ها بر هیأتی که شاهرگ ورزش استان است، ثبت شد. بد بینی‌ها نسبت به مدیریت دانشگاهی‌ها در ورزش با آنچه که در حضور چمنیان در هیأت فوتبال اتفاق افتاد، به وجود آمد و وقتی حکم مدیر کلی کوروش صبوریان زده شد و دکتر هاشمی رفت و عکس العمل برخی ها که از این اتفاق ابراز خوشحالی کردند، بیانگر این بود که ورزشی ها از حضور دانشگاهی ها در رأس مدیریتشان چندان رضایتی ندارند!
نتیجه ای هم که در انتخابات پنجشنبه گذشته رقم خورد و یک طرف از آن که اکثریتش دانشگاهی بودند و نتوانستند مقابل گروه اقلیت توفیقی به دست آورند، نشان داد که مدیران دانشگاهی نتوانستند در فرصتی که داشتند، مقبولیتی برای خود دست و پا کنند.
شاید اگر طی چند سال گذشته و در فرصت طلایی که برای مدیران دانشگاهی فراهم شد تا در عرصه ورزش خودی نشان دهند، کارنامه آنها به گونه‌ای بود که ورزشکاران و علاقه مندان این عرصه از نتایج آن رضایت داشتند، اکنون برای دومین بار مهمترین هیأت ورزشی استان باز هم رئیسی دانشگاهی و علمی داشت.
نظر شما