۲۸ مهر ۱۳۹۳ - ۲۲:۴۰
کد خبر: 241980

یَک قومی دِرِم که بِنده خدا از هَم جِوونیاش هَمِّشه آرزو داشتِگ حَتمنی یَکبار خِنه خدا رِِ زیارت کُنه ...

مش غضنفر  و معتاد

 تا ایکه بِلَخَره سَرِ پیریش ای سعادت نصیبِش رَفت که بِره به خِنه خدایُ حاجی بِره. چَنوَخت جولوتَرا که حاجیا رِ مُبُردَن به مکه، ایَم ساکِش رِ بَستُ از هَمّه فامیلُ دَرُ هَمسِده  حلالیت گیریفتُ رَفت ولی هَم فرداش خِبر ریسید که وَرگِشته یُ خِنَشایِ. مو که هَمو روز داشتُم از جایِ خِنَشا رَد مِرفتُم گفتُم بُرُم یَک چاق سِلامتی باهِش بُکُنُمُ یَک زیارت قِبولی بِزِش بُگُم. وَختی رفتُم تو خِنَشا دیدُم هَموجور دِره عینِ بِچّه خُردویا گیریه مُکُنه یُ خودِش رِ پَخول مِکیشه. بِزِش گفتُم بِرار چیکارِت رِفته؟ بِرِیچی ایقذَر زود وَرگِشتی؟ هَموجور که گیریه مِکِرد گفتِگ بدبخت رفتُم؛ بیچاره رفتُم؛ خودُمُ کِردُم که لَنَت بَر خودُم بِشه؛ از شما چه پِنهون مو یَکچَنسالی مِره که مَنقَلی رفتُمُ یِواشکی تریاک مِکیشُم. خیرِ سَرُم وَختی داشتُم مِرفتُم مکه با خودُم گفتُم یَک خُردویَم مواد تو لِنگِ سَرپاییم قایِم کُنُم که اونجه هَروَخت خمار رِفتُم بیکیشُمُ سَرحال بیام ولی تو فورودگایِ عربستان موادّا رِ پیدا کِردنُ با یَک پَسکَلِّگی وَرُم گِردوندَن مِشَد.

حالا مو یِ مَش غضنفر موندُم آدم معتادی که هَم نِمِتِنه یَکدوهفته جولو خودِش رِ بیگیره یُ ای موادّایِ کوفتیِ نَکیشه، زیارتِ خِنه خدا رِ مِخه چیکار؟ خب جونُممَرگرِفته بِره دورِ هَمو منقلِش بِچِرخه!

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.