این درحالی است که به دلیل رکود، این دارایی ها به سختی به فروش می‌رسد وخریدار چندانی ندارد. دراین باره مدیر عامل بانک تجارت تأکید کرده بود که حاضریم همه اموال ودارایی مازاد را بفروشیم، اما خریداری نیست.

با درک این واقعیتها ظاهراً شورای پول واعتبار به این تصمیم رسید که واگذاری دارایی های 26 هزار میلیاردتومانی بانک ظرف سه سال انجام شود.

دراین باره عضو شورای پول و اعتبار با بیان اینکه در جلسه شورای پول واعتبار، موضوع اخذ کارمزد از کارتخوان‌ها بررسی نشد، گفت: تنها مصوبه شورای پول و اعتبار تعیین مهلت سه ساله برای خروج بانکها از بنگاهداری بود.

 به گزارش مهر، محمدرضا پورابراهیمی افزود: قرار است که بانکها در این مدت زمان نسبت به کاهش بنگاهداری و شرکت‌داری اقدام کنند. وی تصریح کرد: بسیاری از بانکها براساس مصوبه دولت، بنگاه‌هایی را به عنوان تسویه بدهی از سازمان خصوصی سازی تحویل بگیرند و بانک مرکزی در حال حاضر خواستار خروج آنها از شرکت‌داری است.

در همین حال، علی طیب نیا وزیر اقتصاد با بیان اینکه بانکها باید برنامه راهبردی برای فعالیت خود داشته باشند، تأکید کرده است: داشتن برنامه راهبردی یکی از اولویتهای اصلی بانکهاست و در رأس آن افزایش شفافیت در فعالیتها، یکپارچه سازی سیستمها، انضباط مالی و افزایش تولید کشور است. تازمانی که بانکها از عملیات اصلی خود سودآور نشوند، نباید انتظار داشت از بنگاه داری خارج شوند و یا در عملیات خود پایداری داشته باشند.

وزیر اقتصاد افزوده است: از این رو مجموعه‌ای از تصمیمات که بتوانند عملیات اصلی بانکداری را سودآور کنند، برای بانکها در نظر گرفته شده است. باید به سمتی حرکت کنیم که بانکها کار اصلی و واقعی بانکداری را به شکل تخصصی و حرفه ای انجام دهند؛ این خواسته عمومی جامعه، دولت و مقام معظم رهبری است.

حمید تهرانفر معاون نظارتی بانک مرکزی نیز می‌گوید: در حالی که باید سهم بانکها در بنگاهداری 40 درصد باشد، اما این رقم در حال حاضر معادل 51 درصد است.

در پایان اسفند سال 92 کل مبالغی که بانکها خرج شرکت داری، بنگاهداری، مشارکتها و سرمایه گذاری کردند، 266 هزار میلیارد ریال بوده است و از این رقم بانکها 91 هزار میلیارد ریال بابت رد دیون دولت دریافت کردند.

برخی از منتقدان به این موضوع، یکی از بیماری‌های نظام بانکی کشور را بی توجهی به مقررات ذکر می‌کنند، بیش از 20 سال از این موضوع می‌گذرد که تأکید شده بانکها نباید بنگاهداری کنند، ولی بخش عمده‌ای از دارایی‌های بانکها به شرکتهای سرمایه‌گذاریشان رفته تا جایی که دارایی‌های این شرکتها از 15 درصد سرمایه اکثر بانکها بیشتر شده است. بر این اساس، بانکی که بنگاهداری می‌کند، مجبور است منافع بنگاه‌های خود را به سایر بنگاه‌ها ترجیح دهد.