معاويه در اواخر دوره حكمراني خويش، موفق شد با تهديد و تطميعِ مسلمانان، براي يزيد به عنوان خلافت بيعت بگيرد و علي­رغم مفاد صلح نامه‌اي كه با امام حسن (عَلیه السَلام) امضاء كرده بود فرزند (فاسد) خويش را حاكم جامعه اسلامي گرداند. يزيد در سال 60 هجري به حكومت رسيد و تا سال 64 هجري، حکومتش به طول انجاميد. یزید در اين دورۀ سه چهار ساله، جنايات هولناكي مرتكب شد. بزرگترين جنايت او به شهادت رساندن امام حسين(ع) و 72 تن از ياران با وفاي آن حضرت مي‌باشد، اما به گواهی متون تاریخی و روایات باقی مانده وی پس از شهادت سیدالشهدا (عَلیه السَلام) به شیوه های گوناگون رسوا گردید؛ چنانچه در این باره از امام سجاد (عَلیه السَلام) روایت کرده اند: وقتی که سر مبارک سیدالشهدا(عَلیه السَلام) را به نزد یزید آوردند، یزید آن سر منور را (تا چند روز) در مجلس شراب حاضر می کرد، روزی سفیر پادشاه فرنگ در مجلس او وارد شد و او از اشراف و بزرگان قوم خود بود، به یزید گفت: ای پادشاه عرب این سر کیست؟

یزید پاسخ داد: تو با این سر چه کار داری؟

جواب داد: وقتی که من نزد پادشاه خود می روم از وضع این مملکت سؤال می کند، می خواهم بر احوال این سر مطلع شوم و به او خبر دهم تا او با شما در شادی شریک گردد!

یزید گفت: این سر حسین بن علی بن ابیطالب است.

 فرنگی گفت: مادرش کیست؟

گفت: فاطمه دختر رسول خدا.

 نصرانی گفت: اُف بر تو و بر دین تو بادT بدان که پدر من از فرزندان حضرت داوود است میان من و او پدران بسیار است و نصاری مرا بزرگوار می شمارند و خاک پای مرا برای تبرک برمی دارند و شما فرزند پیغمبر خود را می کشید در حالی که میان او و پیغمبرتان یک مادر بیشتر فاصله نیست؟

یزید گفت: این نصرانی را بکشید که در بلاد خود ما را رسوا نکند، وقتی که نصرانی این سخن را شنید گفت: می خواهی مرا بکشی؟!

یزید گفت: آری!

 نصرانی گفت: دیشب پیغمبر شما را در خواب دیدم فرمود: ای نصرانی تو از اهل بهشتی، من از سخن او تعجب کردم اکنون شهادت می دهم به وحدانیت الهی و رسالت حضرت رسالت پناهی، آنگاه از جای جست و سر مبارک امام حسین را برداشت و به سینه ی خود چسباند و همچنان آن را می بوسید و می گریست تا کشته شد.

منابع:

1-علامه مجلسی، جلاء العیون: 404.

2-سید رضا حسینی الازری، 72 داستان از شفاعت امام حسین(ع): 126-127.

3-حسین انصاریان، یزید بن معاویه: 1.