مراسم بدرقه در خور توجهی برای او و سایرین ترتیب داده شد همانجا می شد خوشحالی و امید را در چهره اش دید. شاید این بار بر خلاف 2 سال قبل که از پاراالمپیک برگشته بود قضیه فرق می کرد. هر چه بود تیرانداز عنوان دار مشهدی تیم ملی جانبازان و معلولان خاطره خوشی از بدرقه مسؤولان استانی نداشت قبل از رقابت های لندن 2012 استاندار وقت قول مسکن مهر در قبال کسب مدال از پاراالمپیک به او و سایرین داده بود اما استاندار که رفت انگار قولش را هم با خودش برد تا دست راضیه شیر محمدی و بقیه مدال آوران پاراالمپیکی خراسانی از پاداش کوتاه بماند!

بازی های پاراآسیایی اینچوان بر خلاف دوره قبلش در گوانگجو و پاراالمپیک این بار روی خوشش را به این بانوی تیر انداز مشهدی نشان نداد و او با قرار گرفتن در رده چهارم مسابقات تیرو کمان بدون مدال به  شهرش بازگشت. قطعا برای ورزشکاری که در طول سالیان گذشته همیشه از هر میدانی با مدال برگشته سخت باشد رو به رو شدن با مردمی که با شور و شوق به استقبالش آمده اند. مردم که به قول خودش نسبت به او لطف داشته و شرمنده اش کرده بودند اما دلگیری هایی از بعضی ها دارد که فقط کسب مدال و سکو برایشان ارزش دارد و تلاش و سخت کوشی یک ورزشکار جایگاهی برایشان نمی تواند داشته باشد. وقتی بغض اش با دیدن دختر چند ماهه اش در فرودگاه مشهد ترکید خستگی چند ماه تمرین در شرایط سخت بر تنش ماند بدون اینکه حتی کسی یک خسته نباشید خشک و خالی به او گفته باشد.

دارنده مدال طلای پاراآسیایی گوانگجو اگر چه به قول خودش 5 ماه بیشتر برای بازی های اینچوان وقت نداشته و نتوانسته با آنچه که ایده آلش است دست یابد اما امیدوار به روزهای آینده و حضور در رقابت های جهانی و کسب سهمیه پاراالمپیک است.

    زمان برگشت و در فرودگاه مشهد حاضرین صحنه ای را در تقابل شما و دختر کوچکتان دیدند که خیلی تأثیر گذار بود. انگار خیلی دلتان برایش تنگ شده بود؟

زمانی که من در اینچوان بودم دختر چند ماهه ام سخت مریض شده بود و کارش به بیمارستان کشیده بود وقتی وارد مشهد شدم و به من موضوع را گفتند خیلی ناراحت شدم و نتوانستم جلوی خودم را بگیرم. اگر خبر بیماری فرزندم را در اینچوان می شنیدم از همانجا بر می گشتم. از روزی که آمده ام و دخترم را می بینم حسرت می خورم و پشیمانم که چرا رفتم.

     اینکه شما با داشتن یک دختر چند ماهه برای بازی های پاراآسیایی آماده می شدید سخت نبود؟

باور کنید خیلی سختی کشیدم من تا قبل از اینکه تمریناتم را مجدد شروع کنم به دلیل بچه دار شدن حدود 2 سالی از تمرین دور بودم . وقتی مجدد شروع کردم 3ماه طول کشید تا بتوانم کمان را بکشم یعنی عملا من 2 ماه فرصت داشتم تا خودم را برای اینچوان آماده کنم. این ها همه به کنار الان فیلم های مکان اسکان و تمریناتم را دارم که نشان می دهد در چه شرایط سختی تمرین کردم. جدا از اینکه 2 ماه آخر با یک بچه 9 ماهه در یک اتاق کوچک و نمدار در تهران سر می کردم محل تمرینم جایی بود که همانجا بیل مکانیکی کار می کرد و عملا تمرین در چنین زمینی برای افراد سالم سخت می شود چه برسد به ما. من زمان تمریناتم در تهران فقط روزی 50 هزار تومان بابت نگهداری دخترم به پرستار پول می دادم حالا  بماند که هزینه های دیگر هم به این اضافه می شد.

    شاید خیلی ها انتظار داشتند راضیه شیرمحمدی همانند بازی های دور قبل در اینچوان طلا بگیرد.

همان طور که گفتم من با شرایط خاصی به تیر اندازی برگشتم و زمان کمی برای آماده شدن داشتم با این حال باز هم کم کاری نکردم و تلاش خودم را کردم. از نظر خودم و مربیان تیم ملی شاهکار کردم که بعد از 2 سال دوری و در تیر طلایی دستم از مدال کوتاه ماند در اینچوان با همان تیری باختم که در گوانگجو با آن طلا گرفتم . وجدانم راحت است که تمام تلاش خودم را برای موفقیت به کار گرفتم و به هیچ وجه تأسف نمی خورم چون عملکردم به نظر مربیانم خوب بود. جایی که همه در اینچوان رکوردهایشان کمتر از تمریناتشان بود من 15 امتیاز بالاتر از روزهای رکوردگیری ام تیر انداختم این برای من جای امیدواری دارد و از این بابت خوشحالم.

    پس باید در آینده باز هم منتظر مدال گرفتن شما و حضور در رقابت های پیش رو باشیم؟

من تمریناتم را فقط با استراحتی 2 هفته ای دوباره از سر خواهم گرفت تا برای رقابت های جهانی و کسب ورودی پاراالمپیک آماده شوم حالا خواست خدا هر چه باشد من هم راضی ام به رضای  او . خیلی به آینده امیدوارم باتمام وجود باید تمرین کنم. در همین اینچوان خودم هم امید نداشتم جزو 4 نفر باشم اما باز هم در تیر طلایی باختم ، یعنی می توانم هر چند که برای کسب مدال پاراالمپیک حداقل باید یکسال بدون وقفه تمرین کرد.

    برگردیم به روز بازگشت از بازی های پاراآسیایی و فرودگاه مشهد به نظر می رسید آنجا بعضی ها چون شما مدال نگرفته بودید مثل همیشه با شما برخورد نکردند؟

این چیزها برای من اهمیتی ندارد. هر چند مدیرکل ورزش و جوانان با من یک صحبت کوتاهی داشت حالم را پرسید اما برخورد بعضی ها برایم جالب بود. برخی ها فقط مدال ها را می بینند نه سختی و تلاشی که یک ورزشکار داشته تا بتواند در مسابقاتش حاضر شود.

    قول استاندار سابق هم انگار همچنان روی زمین ماند واز پاداش مسکن مهر خبری نشد؟

آن قول استاندار با رفتن خودش هم مثل اینکه از بین رفت و فراموش شد. مهم نیست . آنچه که برایم مهم است این است که برخی از همین دوستان هم تیمی هایم در تیم ملی با حمایتی که از سوی مسوؤلان می شوند در آمدهای خوبی از سوی اسپانسرهایشان دارند و من هنوز نتوانستم یک اسپانسر در استان و شهرم داشته باشم تا از من حمایت کند!