این سیاست که از دیرباز وجود داشته، در هفته های اخیر نیز شدت پیدا کرده است و رژیم صهیونیستی نوعی سیاست تنبیه دسته جمعی را علیه فلسطینی‌ها در قدس به اجرا گذاشته و به دنبال یهودی سازی قدس است و در عین حال برای رسیدن به این هدف، از انواع شیوه های غیر انسانی استفاده می‌کند. شیوه های که از دهه 1960 در عرصه جهانی محو شده است، اما اسراییل بار دیگر به طور وحشیانه آن را احیا کرده است.

به دارآویخته شدن یک راننده اتوبوس فلسطینی در چند روز گذشته در منطقه، تأیید کننده همین مسأله است. شهرک نشینهای اسراییلی تقریباً هر روز مردم، از جمله کودکان و نوجوانان فلسطینی، را با آزار و اذیتهای فراوانی رو برو می‌کنند و هرگاه فلسطینی‌ها به اقدامهای خشونت آمیز و تخریب خانه های خود واکنش نشان می‌دهند، بشدت سرکوب می‌شوند.

پنهان نیست که اسراییل می‌خواهد سیاست یهودی سازی را هر چه گسترده تر به اجرا بگذارد، اما باید توجه داشت که برخی خانه‌ها و مناطقی که رژیم صهیونیستی از آن سخن می‌گوید و می‌خواهد آنها را تخریب کند، پیش از تشکیل این دولت غاصب در سال 1948 وجود داشته است.

بنا بر این، ریشه مناقشه کاملاً روشن است. رژیم صهیونیستی همچنان قصد تصاحب سرزمینهای فلسطینی را دارد و قطعنامه های متعدد شورای امنیت سازمان ملل متحد با وجود آن که اعلام کرده، وجود رژیم صهیونیستی در این منطقه غیرقانونی است، اما مثل همیشه منشأ اثر نبوده است .

در این شرایط رژیم صهیونیستی همه چیز را در کنترل خود دارد و با فلسطینی‌ها همانند شهروند درجه دوم برخورد می‌کند و همچنان بر تشکیل کشوری یهودی یکدست اصرار دارد و در راستای این تصمیم، به دنبال مصادره اراضی فلسطینی‌ها و از میان بردن مقدسات مذهبی ودینی و درنهایت نابودی آنهاست.

امروزه افزایش تنشها درقدس اشغالی به جایی رسیده است که رژیم غاصب اسراییل برای اولین بار از سال 1967 اقدام به بستن در مسجد الاقصی کرده که این امر آتش خشم فلسطینی‌ها رابیش از پیش شعله ور کرده است و متأسفانه در این زمان اختلافات داخلی میان گروه‌های فلسطینی به هتاکی‌های رژیم صهیونیستی دامن زده است .

به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی در اقدامهای اخیر خود در پی پاکسازی نژادی درقدس و جنوب کرانه باختری است و به همین دلیل، جامعه جهانی باید دست به اقدامی پیش دستانه در مجمع عمومی سازمان ملل بزند، زیرا این تجاوزکاری‌ها حتماً مقدمه ای برای دیگر اقدامهای این رژیم در سایر روستا ها، شهرکها و اردوگاه های کرانه باختری و قدس است.

شایان ذکر اینکه رژیم صهیونیستی مدتهاست که در حال تلاش برای ایجاد واقعیتهای جدید مربوط به یهودی سازی مقدسات، مصادره زمینها و طرد فلسطینیان از شهر قدس و مسجد الاقصی است و در این مدت هرچند مخالفت مسلمانان به شکلهای مختلف وجود داشته است، اما حرکت اخیر مردم ویژگی هایی دارد که به آن ابعاد امنیتی خاصی بخشیده است و توانسته ضربات محکمی به نهادهای امنیتی رژیم صهیونیستی و بویژه شاباک وارد آورد.

حتی در سطح سیاست داخلی نیز عملیات شهادت طلبانه قدس محاسبات سیاسی این رژیم غاصب را به هم ریخته ، زیرا در شرایطی که محور کشمکش داخلی بر موضوع بودجه و قانون طایفه یهودی متمرکز است، اکنون این درگیری‌ها بر سر تهدید ثبات کابینه جریان دارد و بار دیگر مسایل امنیتی در صدر مشکلات این رژیم قرار گرفته است.

 در این موقعیت بعید نیست که سران احزاب سیاسی با قربانی کردن شهرک نشینان یهودی، به دنبال این باشند که دستاوردهای هرچه بیشتری را برای خود محقق سازند و این سناریویی است که در تاریخ این رژیم غاصب پیشینه طولانی دارد.

از سوی دیگر، نتانیاهو این فرصت را برای سرمایه گذاری در سطح سیاسی از دست نخواهد داد، به عبارت دیگر تلاش خواهد کرد، بیش از پیش موضوع حل و فصل با فلسطینی‌ها را مطابق با شروط خود مطرح کند

به هر حال روند تحولات اکنون به سمتی پیش رفته است که شهرک نشینان یهودی احساس امنیت نمی کنند، از همین رو تعداد نیروهای پلیس رژیم صهیونیستی در شهرهای اشغالی افزایش یافته است. علاوه بر این، در همین روزها، گزینه حمل سلاح از سوی این رژیم به منظور حمایت از خود در برابر حملات احتمالی به بررسی گذاشته شده است و این نشان می‌دهد  عامل امنیتی بار دیگر در صدر مسایل سیاسی و مطبوعاتی رژیم غاصب صهیونیستی قرار گرفته ؛ با این تفاوت که این بار فشار بر نتانیاهو و کابینه او افزایش یافته است، زیرا آنچه بحران پیش روی آنان را دو چندان می‌کند، این است که راستگراهای افراطی از این وضعیت برای تضعیف نتانیاهو و متهم کردن او به کوتاهی و کنار گذاشتن سیاست چکشی در مقابل فلسطینی‌ها استفاده می‌کنند.