به گزارش قدس آنلاين، علی فتح‌ا...زاده تا لحظه‌ای که غلامحسین مظلومی را به خاک سپردند بالای سرش بود. درست مثل آن روز که ناصر حجازی را در قطعه نام آوران در جایگاه ابدی قرار دادند. دیروز لحظه‌ای که غلامحسین مظلومی در آغوش خاک آرمید بار دیگر لحظات وداع با ناصر حجازی را در ذهن تداعی کرد. دیروز یکی دیگر از روزهای غم‌انگیز مدیرعامل سابق باشگاه استقلال رقم خورد تا دوباره مصاحبه‌ای با مضمون مرگ شکل بگیرد.
 

***
غلامحسین مظلومی چه‌جور شخصیتی بود آقای فتح‌ا...زاده؟
 سالم، باشخصیت، مهم‌تر از همه بامرام. از اخلاق غلامحسین مظلومی خیلی حرف‌ها می‌شود زد. مظلومی خیلی بامعرفت و باشخصیت بود.
زمانی که مدیرعامل باشگاه استقلال بودید ایشان هم مدیریت بخش فنی را به عهده داشتند.
 بله، غلامحسین مظلومی در کارش خیلی منضبط بود. من هر حکمی برایش نوشتم بدون اینکه بخواهد به اصطلاح نق بزند حکم را قبول می‌کرد و می‌رفت سراغ انجام آن کار. با همه وجودش کار کرد. بدون اینکه بپرسد چه‌قدر دریافتی دارد. مظلومی با عشق کار می‌کرد. دستخط‌هایی از ایشان دارم که هنوز نگهش داشتم.
مربوط به چیست؟
 مربوط به زمانی است که مدیرفنی بود. این دستخط‌ها برای من خیلی با ارزش است. او با خط خوبی که داشت به‌طور دقیق بازی‌های استقلال را آنالیز می‌کرد و در اختیار من قرار می‌داد. لیستی تهیه کرده بود و به بازیکنان نمره هم می‌داد. این نشان از دقت بالایش داشت. مهم‌ترین شاخصه اخلاقی مظلومی این بود که تا قبل از اینکه دیگر نتواند از جایش بلند شود درمحل کارش حاضر می‌شد. این همه تعهد برای من واقعا شگفت‌آور بود.
مظلومی معمولا موقع مصاحبه آرام و شمرده حرف می‌زد. در جریان کار هم همینطوری بود؟
 دقیقا. او به‌شدت با طمانینه حرف می‌زد. انسان به این آرامی و پاک‌سرشتی من ندیده بودم. مظلومی در یک کلام معلم اخلاق بود و من وقتی مدیرعامل استقلال بودم سعی کردم بیشترین بهره را از ایشان ببرم.
حدود دو سال ایشان با بیماری سرطان می‌جنگید، در این روزها هم هر وقت سراغش می‌رفتی با روحیه خاصی برخورد می‌کرد و بسیار محکم بود.
 مظلومی عمل‌های جراحی زیادی در این دو سال انجام داد، با این وجود هیچ وقت دم نمی‌زد و سعی می‌کرد استوار باشد. این خصوصیت اخلاقی برمی‌گردد به ایمانش. او بسیار با خدا بود و خدا هم کمکش می‌کرد. تا لحظه مرگ هرگز آرامشش را از دست نداد و سعی می‌کرد با روحیه‌اش به دیگران هم روحیه بدهد.
روزی که مظلومی به رحمت خدا رفت شما و حسن روشن در بیمارستان ولیعصر تهران با هم روبه‌رو شدید؛ آشتی کردید؟
 با ایشان قهر نبودم.
اما مصاحبه‌هایی علیه هم انجام دادید.
 بله، کتمان نمی‌کنم اما قهر نبودم.
روشن زوج مظلومی در خط حمله تیم ملی بود. قطعا بیش از همه او از درگذشت مظلومی غمگین است.
 باور کنید از اشک‌های روشن لذت بردم. هیچ وقت کسی را ندیده بودم که با این صداقت اشک بریزد. روشن به معنای واقعی از درگذشت مظلومی غمگین بود. امیدوارم خدا حسن روشن را برای ما نگه دارد و به ایشان صبر دهد. یاد اشک‌های روشن می‌افتم حالم گرفته می‌شود