به گزارش خبرگزاری مهر، دیفنس وان در گزارشی تحت عنوان "چرا خلیج فارس آماده برقراری امنیت مشترک نیست؟" نوشت همکاری نظامی در منطقه خلیج فارس با وجود گسترش بی اعتمادی میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس و روابط سیاسی میان شش کشور عضو این شورا همچنان به عنوان یک توهم باقی مانده است.

این استدلال به قدمت خود شورای همکاری خلیج فارس است اما بنابه دلایلی به نظر می رسد که واشنگتن فراموش کرده بسیار بیشتر از آنچه که به دنبال تکنولوژی و سخت افزار برای شرکای خود در خلیج فارس باشد، در پی تامین امنیت منطقه ای موثر برای ایالات متحده است.                                                                                                                                                                                                این پایگاه اینترنتی- تحلیلی در ادامه می نویسد شرکای آمریکا در خلیج فارس گامهایی را در زمینه دفاع هوایی و امنیت دریایی براشته اند. شورای همکاری خلیج فارس همراه با شرکای بین المللی در مجموع تلاشهای گسترده ای را برای مبارزه با دزدی دریایی و تضمین آزادی تجارت انجام داده است.

شورای همکاری خلیج فارس همچنین یک سیستم دفاع هوایی مشترک را توسعه بخشیده که یک تصویر هوایی مشترک و سازماندهی شده را از بیشتر نواحی منطقه از طریق پهنای باند شبکه اختصاصی فیبر نوری ترسیم کرده که مختص کشورهای حاشیه خلیج فارس است اما سامانه دفاع موشکی بالستیک یا بی ام دی نمونه ای از عدم اتحاد کشورهای حاشیه خلیج فارس است.

این پایگاه تحلیلی غربی در ادامه علم دفاع موشکی را یکی از پیچیده ترین علوم خوانده و با اذعان به قابلیت های نظامی جمهوری اسلامی ایران می نویسد: طراحی یک سیستم یکپارچه پیش از استقرار آن در خلیج فارس به منظور دادن یک پاسخ کارآمد به موشک های بالستیک و کروز در حال توسعه ایران زمانبر است.

علاوه بر این، ایالات متحده در تعهدات خود برای کمک به سیستم دفاع موشکی شرکای خلیج فارس شکست خورده و با وجود آنکه تمام سیستم های مرتبط با داده ها را در اختیار دارد، آن را به راحتی در اختیار شرکایش قرار نمی دهد.

با وجود آنکه گوش شرکای خلیج فارس آمریکا از سخنرانی ها در زمینه اهمیت حیاتی همکاری پر است، هر بار که این شرکا از آمریکا می خواهند تا اقلام نظامی را برای دستیابی به سطوح بالاتری از قابلیت همکاری در اختیارشان قرار دهد، بوروکراسی ایالات متحده باعث می شود تا واشنگتن پاسخ خود را به طور نامحدود به تاخیر بیندازد.

اما بهتر است که واقع بینانه به این مسئله بنگریم؛ حتی اگر واشنگتن یک رویکرد راهبردی را در قبال فروش ادوات نظامی به شرکای خود در پیش بگیرد و تمام سخت افزارها و نرم افزارهایی را تامین کند که مستلزم توسعه قابلیت های اطلاعاتی، نظارت و اکتشاف شرکای خلیج فارس بوده، سیاست های شش کشور عضو این شورا همچنان جلوگیری از ادغام سامانه دفاع موشکی بالستیک است.

دفاع موشکی موثر در خلیج فارس در درجه اول نیازمند وجود یک سیستم اطلاعاتی کاملا یکپارچه است که در طراحی آن سامانه ای بکار گرفته شده که به صورت مشترک هشدار زودهنگام می دهد اما کشورهای شورای همکاری خلیج فارس موافق طراحی چنین سیستمی نیستند و اطلاعات کافی را به اشتراک نمی گذارند.

اگر عربستان سعودی و امارات متحده عربی کاملا بر این باورند که قطر با حمایت از اخوان المسلمین از پشت به آنها خنجر می زند، پس چرا به تمایل دوحه برای همکاری در حساس ترین جنبه های امنیتی از جمله سامانه دفاع موشکی اعتماد می کنند؟

این رسانه غربی با طرح یک سناریو فرضی ادعا می کند اگر ایران یک موشک را به عربستان سعودی شلیک کند، اولین کشور شورای همکاری خلیج فارس که رهگیری می شود قطر است.

این پایگاه اینترنتی- تحلیلی در ادامه خاطر نشان می کند: ادغام سامانه دفاع موشکی بالستیک نیازمند تعهدات سیاسی جدی در بخشی از کشورهای حاشیه خلیج فارس برای انجام رزمایش های مشترک و ترجیحا با مشارکت آمریکا است و کشورهای حاشیه خلیج فارس از درک مشترک در زمینه مفاهیم عملیاتی، تاکتیک ها و رویکردهای مشترک بهره می برند.

 دیفنس وان با اذعان به نفوذ رو به رشد ایران در منطقه می نویسد: شاهد هیچ کدام از این همکاریها نه در واشنگتن و نه در منطقه نیستیم و این فقط به خاطر وجود چالش های نهادی یا کاستی های تحلیلی و بینشی در میان رهبری نظامی در خلیج فارس نیست، بلکه واقعیت امر این است  که علاوه بر وجود بی اعتمادی، اعضای شورای همکاری خلیح فارس، حتی تهدید ایران را در این زمینه درک نمی کنند.

به نوشته دیفنس وان، در این میان تنها عربستان سعودی، امارات متحده عربی و بحرین واقعا نگران نفوذ روبه رشد ایران در منطقه هستند. قطر شاید خیلی از تسلط ایران در منطقه خوشحال نباشد اما می تواند با این موضوع کنار بیاید و بیشتر نگران تهدیدهای ناشی از ثبات داخلی است که از سوی عربستان سعودی مطرح می شود نه تهران.

این پایگاه اینترنتی- تحلیلی در ادامه با پرداختن به روابط نزدیک مسقط و تهران و ایران و کویت می نویسد: کویت نیز نسبت به مقاصد و قابلیت های ایران بی تفاوت است. با توجه به آنکه عمان سالها میانجیگری روابط ایران و غرب را کرده بر هیچ کس این موضوع پوشیده نیست که مسقط بسیار نزدیک تر به تهران بوده تا همسایگان عرب خود.

در پایان این گزارش آمده است که هیچ کس انتظار ندارد کشورهای عربی خلیج فارس با یکدیگر متحد شده و در بسیاری از مسائل موافقت خود را با یکدیگر اعلام کنند. کشتی وحدت شورای همکاری خلیج فارس مدتها پیش سفر دریایی خود را آغاز کرده است اما اختلاف عظیم و سوءظن میان این اعضا دیده می شود.

 ایالات متحده می تواند سلاح را به شورای همکاری خلیج فارس به عنوان یک بلوک بفروشد، همانطور که چاک هیگل وزیر دفاع آمریکا این موضوع را در دسامبر 2013 در منامه در بحرین مطرح کرد اما این تغییرات باعث نمی شود تا این حقیقت را نادیده گرفت که همچنان یک رابطه دوجانبه میان آمریکا و شرکای فردی خلیج فارس وجود دارد و واشنگتن تنها می تواند اقدامات بسیار ناچیزی را برای رفع اختلافات سیاسی کشورهای حاشیه خلیج فارس انجام دهد. خود این کشورها تنها می توانند اختلافاتشان را کنار بگذارند اما به نظر می رسد که هیچ احساس فوریتی برای حل این اختلافات وجود ندارد.