شاید طی چند روز گذشته رسانه های مختلف به این قضیه پرداختند که چرا باید فدراسیون والیبال در کوران مسابقات لیگ که نماینده خراسان رضوی یکی از سالهای سرنوشت ساز خود را پشت سر می گذارد، این چنین تصمیمی می گرفت؟ در نگاه اول قطعاً باید حق را به میزانی ها داد که به گفته خودشان و اذعان مسؤولان فدراسیون والیبال، برگزاری رقابتهای لیگ امسال در سالن مهران مورد تأیید واقع شده و حتی باسازی هایی که انجام شده است در ارتباط با بهتر شدن شرایط میزبانی و سالن انجام پذیرفته و فدراسیون از تمامی آنها اطلاع کاملی داشت.
ضمن اینکه رایزنی ها برای گرفتن سالن شهید بهشتی مشهد نیز بنا به دلایلی که ریشه در ناهماهنگی در اداره کل ورزش و جوانان خراسان رضوی دارد، به جایی نرسید. تا اینجا، ادعای باشگاه میزان مبنی بر هماهنگی با فدراسیون وشرایطی که سالن مهران دارد، قابل قبول است و همه طرف میزانی ها را دارند.
شاید حمایت از تصمیم فدراسیون والیبال در این شرایط و یا تأیید آن کار درستی به نظر نرسد، اما باید گفت، حرف فدراسیونی ها نیز بیراه نیست. با نگاهی اجمالی به امکانات ورزشی و سالنهای سطح کلان شهر مشهد به واقعیتی تاریخی و تلخ خواهیم رسید که گذشتگان ورزش استان و مشهد نخواسته اند به آن توجه کنند. شهری با حدود چهار میلیون جمعیت و تیمهای متعدد لیگی که هر کدام علاقه مندان و هواداران خاص خودشان را دارند، تنها دو سالن با قابلیت برگزاری مسابقات را داراست که زیر مجموعه اداره کل ورزش استان و شهر مشهد است. تعدادی محدود نیز از سالنهای ورزشی دیگر در مشهد وجود دارند که یا زیر مجموعه ارگانهای دیگراند و بیشتر آنان ظرفیت برگزاری مسابقات مهم را ندارند و یا اینکه پایین ترین استانداردهای لازم برای میزبانی مسابقات را ندارند.
داورزنی و پورحسن هم مقصرند
سالن مهران 50 سال است که از ساخت آن می گذرد و در این مدت جز سالن شهید بهشتی که آن هم با کمترین سطح استانداردهای روز ورزش دنیا در حال سرویس دهی به رشته های مختلف است سالنی در حد و قواره شهر مشهد احداث نشده تا همچنان بار ترافیک مسابقات ورزشی مختلف بر دوش دو سالن تاریخ مصرف گذشته مشهد بیفتد.
جای دوری نمی رویم، همین آقایان مسؤول در فدراسیون والیبال از رئیس گرفته تا مسؤول سازمان لیگ هر دو نفر روزگاری نچندان دور مدیرکل ورزش همین استان بودند، حال پرسش این است که آقایان داورزنی و پورحسن و امثال آنها مگر خلأ نبود سالنی با گنجایش مناسب به روز ورزش را حس نکرده بودند که حالا بعد چند سال از دوران مدیریتشان به سالنی که خودشان از شرایطش خبر داشتند، ایراد می گیرند؟
نکته ای که در این بین گم شده این است که دوستان فدراسیون نشین قبل از اینکه تصمیم به محرومیت مهران از برگزاری مسابقات لیگ بگیرند، به چند سال گذشته کاریشان برمی گشتند و نگاه می کردند خودشان برای ورزش این استان و شهر چکار کردند که حالا توقع دارند همه چیز بر وفق خواسته های آنها باشد.
7 سال انتظار برای سالن 6 هزار نفری
بحث دیگری هم که در خصوص فقر سالن استاندارد در مشهد وجود دارد این است که به گواه تاریخ حدود هفت سال است که از احداث سالن 6 هزار نفری ورزشگاه ثامن می گذرد اما هنوز که هنوز است کار احداث این سالن به سرانجام نرسیده است. یادمان نمی رود بازدیدی را که محمد علی آبادی از مجموعه ثامن داشت و در همان بازدید به مدیرکل وقت که افشین داوری بود و دوستان شرکت تجهیز تأکید کرد که ظرف 6 ماه باید این پروژه به سرانجام برسد و الان 6 ماه که سهل است 6 سال از آن زمان می گذرد، اما هنوز روز افتتاح این سالن نرسیده است!
شاید حرف دوستان مسؤول ورزش استان این باشد که همه چیز بر عهده شرکت تجهیز است و آنها در این بین نمی توانند کاری از پیش ببرند. این ادعا هم به جای خود درست است، اما پیگیری مسؤولان ورزشی و اجرایی برای به ثمر رسیدن این پروژه نکته ای است فراموش شده که کمتر کسی شاید به آن توجه کرده باشد.
هرچند که افتتاح سالن مجموعه ورزشی ثامن نیز با توجه به شرایط و بعد مسافتی که از مشهد دارد نمی تواند ما را به هدفی که داریم، برساند و شاید باید فکری دیگر برای این کمبود آشکار ورزش شهر مشهد اندیشیده شود.
نظر شما