البته با کمال تأسف اکنون هم کمابیش چنین است. شاید نه لزوماً تمام بودجه فرهنگی، اما بخش مهمی از آن و بخش مهمی دیگر از بودجه‌ای که می‌تواند در حوزه فرهنگ هزینه شود، صرف این باشگاه‌ها می‌شود، زیرا دستمزد یک بازیکن معمولی طی یک فصل از هزینه ساخت یک فیلم سینمایی خوب بیشتر است. بگذریم. اکنون چندان سر پرداختن به اسراف و تبذیرهای حوزه فوتبال را ندارم. اما این پسوند فرهنگی باشگاه‌های فوتبال همیشه برای من سؤال برانگیز بوده است. اغلب مدیران باشگاه‌های پرطرفدار فوتبال که طلبکارانه انتظار دارند پول بیت‌المال برای هزینه‌ها و خرید بازیکنان چند میلیاردی در اختیارشان قرار گیرد مدعی‌اند تأثیر فرهنگی دارند و با بردن جوانان و کشاندن آنان به ورزشگاه‌ها اسباب دوری آنان را از امور جرم خیز و اعتیاد و قلیان و امثالهم فراهم می‌کنند. آنها آمارهای اغراق‌آمیزی از طرفدارانشان می‌دهند و دایم اظهار تأسف می‌کنند که با نگرفتن پول کافی، چند ده میلیون از نسل جوان که طرفدار آنها هستند به حال خود رها می‌شوند و... .

اینکه چقدر این حرفها حساب است را مردم بهتر می‌دانند. فوتبال ورزش دلچسبی است و باشگاه‌ها هم طرفدارانی دارند و خود من هم یکی از آنها هستم، اما غلو کردن برای بهره‌مندی بیشتر از بیت‌المال کار غلطی است. همه دیدیم که با توقف پخش تلویزیونی آب از آب تکان نخورد که هیچ ورزشگاه‌ها هم خالی ماند و این یعنی ضریب نفوذ محبوبیت این باشگاه‌ها مدعی را خودتان بخوانید از این مجمل. در شهرآورد اخیر دیدید طرفداران دو تیم حتی یک ورزشگاه را پر نکردند. در حالی که هر کدام از مدیران آنها مدعی چهل- پنجاه میلیون طرفدارند. اما بعد؛ این بزرگواران می‌گویند ما نسل جوان را به ورزشگاه‌ها می‌بریم تا بیکار و به دنبال خلاف نباشند.

اما هیچ کس پاسخ نمی‌دهد که آنها را به ورزشگاه‌ها می‌برید و چه چیزی یادشان می‌دهید؟ در شهرآورد اخیر قبل از بازی اعلام شد، به خاطر درگذشت یکی از اسطوره‌های فوتبال ایران، یعنی مرحوم «مظلومی» جمعیت یک دقیقه سکوت کند! آیا این است فرهنگی که به مردم و نسل جوانی که به ورزشگاه آمده تا از شما چیزی بیاموزد، یاد می‌دهید؟ یک دقیقه سکوت دیگر یعنی چه؟ این را دیگر از کجا یاد گرفته‌اید؟ چرا کسی از آن جمعیت نخواست تا فاتحه‌ای بر آن مرحوم بخوانند؟ جوانان را به ورزشگاه‌ها می‌برید تا به آنان یاد بدهید چطور طوطی وار اخلاق غربی را تقلید کنند؟ یا دعواهای نوبرانه شما را ببینند؟ یک دقیقه سکوت را دیگر از کجایتان درآوردید؟ حیرتا که هیچ کس چیزی نگفت و اعتراضی نکرد و در خبرهای رسانه ملی هم مجریان اخبار گفتند: در آغاز مسابقه به احترام مرحوم مظلومی از تماشاچیان خواسته شد که یک دقیقه سکوت کنند... براستی این است معنای پسوند فرهنگی باشگاه‌های ما؟ ما به کجا می‌رویم؟ چطور این رفتارهای منحط و این شیفتگی جاهلانه فرهنگ غربی را می‌بینیم و ساکتیم؟