در این باره از امیرالمومنین علی (ع) روایت شده است که ایشان فرموده اند: هرگاه کسی اراده ی خوابیدن نمود قبل از اینکه پهلوی خود را بر زمین بگذارد باید بگوید: «بِسمِ اللهِ وَضَعتُ جَنبِی للهِ عَلی مِلَّةِ اِبراهیمَ وَ دینِ مُحُمُّدٍ وُ وِلایَة مَنِ افتَرَضَ اللهُ طاعَتَهُ، ماشاءاللهُ وَ ما لَم یَشا لَم یَکُن؛ به نام خدا، پهلوی خود را برای خدا بر زمین نهادم بر آیین ابراهیم (ع) و دین محمد (ص) و ولایت کسی که خداوند اطاعت از او را واجب نموده است، هر چه خدا خواهد باشد (روی دهد) و هر چه خدا بخواهد نباشد (روی ندهد)». پس این فرد محفوظ بماند از دزد و غارت و خراب شدن خانه بر سر او و ملائکه از برای او استغفار می نمایند، و همچنین می فرمایند: خواب چهار قسم است: پیامبران به پشت می خوابند و چشم هایشان به خواب نمی رود چرا که در انتظار وحی می باشند، مومن به پهلوی راست و رو به قبله می خوابد، پادشاهان و فرزندانشان به پهلوی چپ می خوابند که غذایشان هضم گردد و به رو خوابیدن، خوابیدنِ شیطانی می باشد.

علاوه بر این حضرت علی (ع) بیان می دارند: خوابیدن در بین مغرب و عشا و نیز خوابیدن پیش از طلوع آفتاب فقر و تهی­دستی می آورد و نیز اشاره می نمایند: کودکان خود را از چرک و چربی قبل از خواب پاکیزه نمایید، زیرا شیطان آن چرک و چربی را بو می کند و به موجب آن کودک در بستر خوابش دچار ترس می شود و دو فرشته ی نویسنده ی اعمال نیز پیوسته در آزار می باشند.

همچنین این امام همام می فرمایند: هر کس «قُل هو الله اَحد» را هنگام خوابیدن بخواند، خداوند متعال پنجاه هزار ملک را بر او می گمارد که از وی در آن شب نگهبانی کنند تا دچار بلایی نگردد و به او آسیبی نرسد.

منابع:

1- شیخ صدوق. حضال، ج 2: 504، 612، 631، 632.

2- ابن فهد حلی. عدةالداعی: 298.

3- شازده احمدی. نهج الطبابه: 118- 121.