به گزارش قدس آنلاین، راوی گوید: چند ماه در عقب سر حضرت رضا (ع) نماز گزاردم، در نمازهای فریضه در رکعت اول سوره حمد و انّا انزلناه و در رکعت دوم سوره حمد و قل هو الله می خواندند.
امام رضا (ع) به نماز اول وقت بسیار اهمیت می دادند. در یکی از مباحثات حضرت (ع) با عمران صائبی، دانشمند معروف بحث به جای حساسی رسیده بود که ناگاه حضرت رضا (ع) از جا برخاستند و به مامون فرمودند: وقت نماز است. عمران گفت: قلبم نرم و آماده شده پاسخ مرا قطع نکن. حضرت (ع) فرمودند: «نماز می خوانم و باز می گردم.»
ابراهیم بن موسی القزار می گوید: امام رضا (ع) به عنوان استقبال از بعضی از طالبان خارج شدند در حالی که من و عده ای از یاران همراه ایشان بودیم. ئقت نماز فرا رسید قصری در آن حوالی بود. امام (ع) با یاران به سوی آن رفتند و در کنار سنگ بزرگی ایستادند. سپس به من فرمودند: «اذان بگو» عرض کردم: منتظر رسیدن و ملحق شدن بعضی از یاران هستیم که بیایند.
حضرت (ع) فرمودند: «خدا تو را بیامرزد نماز اول وقت را بدون عذر به تاخیر نینداز. بر تو باد خواندن نماز در اول وقت.»
راوی گوید: پس اذان گفتم و نماز خواندیم.
در عیون اخبارالرضا (ع) از عبدالله بن صالح المروی روایت کرد: به منزلی در سرخس که حضرت رضا (ع) را در ان حبس کرده بودند رفتم در حالی که آن حضرت (ع) را مقید کرده بودند.
پس از زندانبان آن حضرت (ع) اجازه ورود به زندان خواستم. گفت: ممکن نیست بر آن حضرت (ع) وارد شوی، چون آن بزرگوار روز و شب هزار رکعت نماز می خواند و اکنون در مصلای خود مشغول نماز است.
نظر شما