به گزارش قدس آنلاین، محمدبن جعفر دیباج، پسر امام صادق (ع) و عموی امام رضا (ع) بود. او فردی فرصت طلب و معمولا در پی اهدافی خاص در دنیا بود. یک بار علیه مامون قیام کرد اما خلیفه عباسی او را محترم می شمرد، او نیز رابطه خوبی با مامون داشت.
راوی می گوید: نزد امام رضا (ع) نشسته بودم که سخن از عموی ایشان (دیباج) به میان آمد. امام رضا (ع) فرمودند: «من بر خود واجب کردم که با او زیر یک سقف نمانم!» وقتی سخن امام (ع) را شنیدم با خود گفتم پس صله رحم چه می شود؟ حضرت (ع) ما را به صله رحم و نیکی به خویشان امر می کند و لی درباره عموی خود چنین می گوید!
هنوز چند لحظه از پدید آمدن این فکر در ذهنم نگذشته بود که امام (ع) رو به من کردند و فرمودند: «این کار خود نیکی و صله رحم است زیرا وقتی عمویم با من رفت و آمد می کند چیزهایی به مردم درباره من می گوید که آنها باورشان می شود و او را تایید می کنند، اگر آمد و رفتی نباشد و او نزد من نیاید چنانچه مطلبی را از زبان من بگوید دیگران حرفش را باور نخواهند کرد.»
راه هزینه کردهای زندگی
راوی گوید از حضرت رضا (ع) درباره هزینه کردن در خانواده پرسیدم و دنبال معیار بودم. امام (ع) فرمودند: «راه میانه راهی است در میان دو روش ناپسند.»
منظور امام (ع) را متوجه نشدم. پرسیدم: فدایت شوم، من آن دو روش ناپسند را نمی دانم. منظورتان چیست؟
حضرت (ع) فرمودند: «آری، می دانم. خدا تو را رحمت کند، آیا نمی دانی که خداوند از اسراف کاری و سختگیری، بیزاری جسته و فرموده است «آنان که انفاق می کنند، نه اسراف می ورزند و نه تنگ می گیرند بلکه راهی میانه را بر می گزینند»؛ یعنی نه افراط و نه تفریط.»
منابع:
عیون اخبارالرضا (ع)، ج 2
زندگی به سبک خورشید
انتهای خبر/
نظر شما