شامگاه یکشنبه وقتی عباس کی منش متخلص به مشفق کاشانی در مراسم نکوداشت تولد سهیل محمودی در خانۀ شاعران ایران حضور یافته بود، پس از ذکر خاطراتی از زنده یادان حسن حسینی و قیصر امین پور و سهیل محمودی ، یک رباعی را که برای تولد این شاعر سروده بود قرائت میکرد که قبل از رسیدن به پایان شعر، دچار ضایعۀ قلبی شد.
این رباعی که آخرین سرودۀ استاد مشفق کاشانی محسوب میشود ، این است: برخیز ز جا نه وقت خواب است ای دوست/بنشین که شب شعر و شراب است ای دوست/در بزم سهیل، زهره با چنگ نواخت/میلاد بلند آفتاب است ای دوست محسن وطنی یکی از حاضران در این مراسم در گفت و گویی با خبرنگار ما درخصوص این اتفاق گفت: استاد مشفق در مراسم تولد آقای سهیل محمودی در حال سخنرانی بود و با مرور خاطرات گذشته احساساتی و برانگیخته شده بود. استاد روی صندلی و در کنار آقای خاتمیو خانم مریم کاوه نشسته بود و میخواست شعرش را بخواند که سرش را پایین انداخت.
ما ابتدا فکر کردیم استاد حین خواندن شعر مکث کرده است اما وقتی مکث طولانی شد، استاد را از روی صندلی بلند کردیم و به اتاق مجاور بردیم و با اورژانس تماس گرفتیم که مسوولان اورژانس تاکید کردند ماساژ قلب را ادامه بدهید. وقتی اورژانس رسید دربارۀ وضعیت استاد از آنها سوال کردیم که آنها گفتند ایشان را برای احیا به بیمارستان میبریم و به خدا توکل کنیم و در همان مراسم خبر درگذشت استاد را اعلام کردیم.
حاضران در این مراسم پس از قطعی شدن خبر درگذشت استاد به منزل ایشان رفتند و به خانوادۀ ایشان تسلیت گفتند.منزل استاد مشفق شامگاه یکشنبه تا سحرگاه پذیرای خیل بسیاری از شاعرانی بود که خود را سوگوار مرگ استاد خویش میدانستند.
مشفق، سهراب را کشف کرد
مشفق کاشانی در روز اول مرداد 1304 در کاشان متولد شد و پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه، تحصیلات خود را در سال 1340 با اخذمدرک کارشناسی ارشد حسابداری از دانشگاه تهران به پایان برد .
نخستین مجموعه شعر وی با نام "اشکها" منتشر شد و پس از آن مجموعههای زیادی از جمله سرود زندگی، آذرخش،آیینه خیال، سوگنامه امام، کهکشان آبی، صلای غم ،شب همه شب، هفت بند التهاب، پنجره ای به آفتاب و ... را منتشر کرد.او در طول سالهای حیات در ایجاد تشکلهای ادبی و شعری نظیر انجمن شاعران و شورای سیاستگذاری و شوراهای عالی سازمانهاو نهادهای مختلف مشارکت فعال داشت اما یکی از خدمات بزرگ زنده یاد مشفق کاشانی به ادبیات معاصر ایران، تشویق سهراب سپهری به سرودن شعر و راهنمایی او در دوران نخست شاعری اش بود.
سهراب سپهری در سال 1325 همکار مشفق کاشانی در ادارۀ فرهنگ کاشان بود و مشفق در این دوران با کشف استعداد شعری سهراب سپهری، او را به سرودن شعر و جدی گرفتن استعدادش در این هنر تشویق کرد به گونه ای که یک سال بعد سپهری بر اثر تشویقهای مشفق ، مثنوی بلندی با نام " آرامگاه عشق" را با مقدمه مشفق منتشر کرد که استاد در این مقدمه با قاطعیت نوشته بود سهراب سپهری یکی از چهرههای درخشان ادبیات معاصر خواهدشد.
مشفق کاشانی پس از انتقال به تهران، با گروه زیادی از شاعران پایتخت آشنا شد و از میان همۀ آنان با زنده یاد مهدی اخوان ثالث دوستی جدی تر و عمیق تری پیدا کرد به گونه ای که اخوان در بسیاری از سرودههایش از او نام برده است و یکی از غزلهای مشهورش را به وی تقدیم کرده است.
مشفق پس از پیروزی انقلاب اسلامیهمۀ ذوق و استعداد ادبی خود را در راستای تقویت هنر و ادبیات انقلاب به کار گرفت و در طول سالهای حضور در صدا و سیما، حوزۀ هنری، وزارت ارشاد، انجمن قلم ایران، بنیاد نشر آثار و حفظ ارزشهای دفاع مقدس و دیگر نهادها و سازمانهای انقلابی و دولتی، موجب خدمات بسیاری به شعر و ادبیات انقلاب اسلامیشد و همواره از علاقه مندان امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامیبود و مقام معظم رهبری همواره از وی و خدمات ادبی اش تجلیل میکردند. بسیاری از سرودههای انقلابی ایشان به صورت سرود از صدا و سیما پخش شده است و در حافظۀ جمعی مردم ماندگار شده است. به دنبال درگذشت استاد مشفق کاشانی شخصیتها، گروهها و سازمانهای مختلف از جمله فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی، معاون هنری وزارت ارشاد، بنیاد شعر و ادبیات داستانی و... با صدور بیانیهها درگذشت این پیر شعر انقلاب را تسلیت گفتند.
افسون کیمنش فرزند مرحوم مشفق کاشانی نیز درخصوص محل دفن استاد به فارس گفت: پدرم همواره تاکید داشت که در قطعه هنرمندان در کنار مرحومه سپیده کاشانی، محمود شاهرخی یا مهرداد اوستا به خاک سپرده شود.
گفتنی است علیرضا شایان نوه زنده یاد مشفق کاشانی درباره مجلس ترحیم این شاعر اظهار داشت: از سوی خانواده مجلس ختمی در روز جمعه سوم بهمن ماه از ساعت 9:30 تا 11:30 صبح در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می شود.
وی اضافه کرد: احتمالا مراسم تشییع صبح امروز از مقابل خانه شاعران از ساعت 9 صبح برگزار می شود.
نظر شما