در این باره علی بن عاصم کوفی نابینا می گوید: روزی به حضور آقایم امام حسن عسکری (ع) شرف یاب شدم، به حضرتش سلام عرض کردم.

حضرت به من پاسخ عنایت کرد و فرمود: خوش آمدی پسر عاصم! بنشین پسر عاصم، آفرین بر تو! آیا می دانی زیر پایت چیست؟

عرض کردم: مولای من! من زیر پایم فرشی می بینم.

پس حضرت فرمودند: ای پسر عاصم! بدان در روی فرشی نشسته ای که بسیاری از پیامبران و فرستادگان الهی روی آن نشسته اند.

گفتم: آقای من! کاش تا عمر داشتم از شما جدا نمی شدم!

آن گاه در دل گفتم: کاش این فرش را می دیدم!

امام حسن عسکری (ع) از ضمیر من آگاه شد و فرمودند: نزدیک بیا!

من نزدیک رفتم، حضرت دست مبارکش را به صورت من کشید و من به اذن خدا بینا شدم.

آن گاه فرمود:

این جای پای پدرمان آدم، این جای پای هابیل، این جای پای شیث، این جای پای ادریس، این جای پای هود، این جای پای صالح، این جای پای لقمان، این جای پای ابراهیم، این جای پای لوط، این جای پای شعیب، این جای پای موسی، این جای پای داوود، این جای پای سلیمان، این جای پای خضر، این جای پای دانیال، این جای پای ذی القرنین، این جای پای عدنان، این جای پای عبدالمطلب، این جای پای عبدا...، این جای پای عبد مناف، این جای پای جدّ بزرگوارم پیامبر خدا (ص) و این جای پای جدّ ارجمندم علی بن ابی طالب (ع) است.

در این هنگام من به جای پای آن ها افتادم و همه را بوسیدم آن گاه بر دست مبارک امام عسکری (ع) بوسه زدم و گفتم: من از یاری شما با دستانم ناتوانم و سرمایه من فقط دوستی با شما و دشمنی با دشمنان شماست که همواره در خلوت خود آن ها را لعن می کنم، با این حال آقای من! چگونه خواهم بود؟

فرمود: پدر بزرگوارم از جدم رسول خدا (ص) نقل کرد که پیامبر خدا (ص) فرمود:

کسی که از یاری ما اهل بیت ناتوان باشد و در خلوت های خود دشمنان ما را لعنت کند، خداوند صدای او را به همه فرشتگان می رساند.

پس هر کدام از شما به دشمنان ما لعنت کند، خداوند صدای او را به فرشتگان می رساند و آنان به کسانی که به دشمنان ما لعنت نمی کنند، لعنت می نمایند.

وقتی صدای او به فرشتگان رسید، به او آمرزش می خواهند و بر او ثنا می کنند و می گویند: خدایا! به روح این بنده ات درود فرست که با تمام توانش در یاری اولیای او کوشید، اگر بیش از این توان داشت، انجام می داد.

ناگاه ندایی از جانب خداوند متعال می رسد و می فرماید: ای فرشتگانم! من به دعای شما درباره بنده ام پاسخ دادم، ندای شما را شنیدم، به روح او در میان ارواح نیکان درود فرستادم و او را از برگزیدگان نیکوکار قرار دادم.

منابع:

1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج50: 317.

2-قاضی زاهدی، پرسش های مردم و پاسخ های امام حسن عسگری (ع): 49، 51، 53.