به گزارش قدس آنلاین، از گناهان کبیره که در آیات قرآن، سنت نبوی و روایات ائمه معصومین (ع) به شدت از آن نهی و از عوامل فساد و انحراف از حق معرفی شده است، دروغ یا کذب است که ناهنجاری های بسیاری را سبب می شود.
رسول گرامی اسلام (ص) می فرمایند: «خيانت بزرگى است كه به برادرت سخنى بگويى كه او سخن تو را راست بداند در حالى كه تو دروغ گفته باشى.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «بدترين ربا، دروغ است.»
امیرمومنان علی (ع) فرموده اند: «ايمان، اين است كه راستگويى را هر چند به زيان تو باشد بر دروغگويى، گر چه به سود تو باشد، ترجيح دهى.»
امام باقر (ع) نیز در مذمت دروغ می فرمایند: «به راستى كه خداوند عزوجل براى شر قفل هايى گذارد و كليد آن قفل ها را شراب قرار داد و دروغ از شراب بدتر است.»
بنابر تصریح روایات، دروغ باب دیگر گناهان را نیز گشوده و باعث می شود فرد به آن گناهان آلوده شود.
رسول خدا (ص) در این باره فرموده اند: «دروغ به معصيت و انحراف [از مسير حق] مى كشاند و معصيت و انحراف، به آتش رهنمون مى شود.»
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «سه چيز است كه در هر كس باشد منافق است اگر چه روزه دارد و نماز بخواند و حج و عمره كند و بگويد من مسلمانم؛ كسى كه هنگام سخن گفتن دروغ بگويد و وقتى كه وعده دهد تخلف نمايد و چون امانت بگيرد، خيانت نمايد.»
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند: «همه پليدى ها را در خانه اى نهادند و كليد آن، دروغ است.»
امیرمومنان علی (ع) فرموده اند: «دروغگو و مرده يكسانند؛ زيرا برترى زنده بر مرده، به سبب اعتماد به اوست. پس هر گاه به گفته او اعتماد نشود، حياتش از بين رفته است.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «با دروغگو مشورت نكن، چون دروغگو، مانند سراب، دور را در نظرت نزديك نشان مى دهد و نزديك را دور.»
منابع:
نهج البلاغه
میزان الحکمه
نهج الفصاحه
انتهای خبر/
نظر شما