حدود پنج سال از شروع تولید برنامه تلویزیونی «رادیو هفت» می‌گذرد و در این سالها مخاطبین این برنامه نه تنها کم نشده‌اند بلکه هر روز به تعداد آنها هم افزوده شده است.

منصور ضابطیان(طراح، مجری، تهیه کننده و کارگردان)، محمد صوفی(تهیه کننده و کارگردان)، امیرعلی نبویان(نویسنده و مجری)، اشکان مزیدی(جانشین کارگردان و مدیر پروژه)، شاهین شرافتی(مجری) مهمان خبرگزاری فارس شدند و به سوالات ما پیرامون موفقیت برنامه، حضور اسپانسر در رادیو هفت، تغییر زمان پخش و ... پاسخ گفتند که متن کامل آن را در ادامه می‌خوانید:

**قطعا پایه ریزی و ادامه دادن برنامه ای بعد از پنج سال، آن هم با وضعیت مالی سازمان صدا و سیما کار ساده ای نیست. شما از همان ابتدا در این زمینه با مشکلی مواجه بودید، چطور در این شرایط رادیو هفت را ادامه می‌ دهید؟

ضابطیان: ما هنوز هم با مشکلات اقتصادی وسیعی روبرو هستیم و هیچ گاه هم این موضوع را کتمان نمی‌کنیم. باید بگویم برخی اوقات مشکلات اقتصادی مان آنقدر گسترش پیدا می کند که برنامه تا مرز تعطیلی هم پیش می رود، نمی توانیم فقط با لبخند برنامه را پیش ببریم. ساختن و ادامه دادن یک برنامه روتین شبانه که سعی دارد تا همه موارد از جمله سرگرمی، ادبیات و ... را حفظ کند در چنین شرایطی کار آسانی نیست، اما همیشه در مواجهه با چنین مشکلاتی تحمل کردیم و ادامه دادیم، آن هم به این خاطر که الان دیگر خود را در سمت یک برنامه ساز تلویزیونی نمی دانیم بلکه بعد از مدتی و با استقبال مخاطبانمان به این نتیجه رسیدیم که دیگر ما یک مسئولیت اجتماعی بر گردن‌مان است و خودخواهی است اگر بخواهیم فقط و فقط به خاطر مسائل مالی برنامه را تعطیل کنیم.

** با این توضیح آیا «رادیو هفت» تا به حال اسپانسر داشته است؟ چون همان طور که خودتان گفتید، با لبخند نمی‌شود برنامه ای را پیش برد.

ضابطیان: بله. تا به حال ما در برنامه از حضور اسپانسر استفاده کردیم، اما خب این هم شرایطی برای ما داشته است. ما برای حضور یک اسپانسر در برنامه مان حساسیت بالایی به خرج می‌دهیم، چراکه مخاطب ما بسیار حساس و شکننده است و به طور قطع با دیدن لوگوی یک محصول تجاری آن هم پشت سر مجری از ما ناراحت خواهد شد. بر همین اساس افرادی هم که تمایل به تبلیغ محصولاتشان در رادیو هفت را دارند، کاملا با قواعد این برنامه آشنایی دارند.

صوفی: باید بگوییم تعداد اسپانسر هایی که به برنامه ما می آیند زیاد نیستند، اما همان تعداد هم شناخت کاملی از این برنامه دارند و خوشبختانه هر اسپانسری هم که به برنامه ما آمد، به اندازه ما حساسیت داشت و به خوبی حساسیت‌های ما را درک می کرد. به خاطر نوع برنامه ای که داریم برای ورود اسپانسر جلساتی را طراحی کردیم و در آنها نحوه ورودشان را با هم هماهنگ کردیم. برای مثال سال گذشته اسپانسرهایی داشتیم که فقط از لحاظ موضوعی در کنار ما بودند، در حقیقت برای ما رابطه مان با بیننده و مخاطبمان بسیار مهم است و هیچ چیز را فدای آن نخواهیم کرد.

ضابطیان: به لحاظ گرفتن اسپانسر باید بگویم که برنامه گرانی داریم، از این جهت که نمی‌خواهیم ارتباط خوبی که تا الان با مخاطبانمان گرفتیم را تحت هیچ شرایطی از دست دهیم.

**آقای ضابطیان شما بیشتر در مطبوعاتی با گرایش اصلاح طلبانه قلم می زنید که ضوابطشان کمی با رسانه ملی متفاوت است، چطور خود را با این تفاوت‌ها تطبیق دادید؟

ضابطیان: در حقیقت دغدغه من و خبرنگاری‌ام برای من مهم است نه اینکه سالها در فلان نشریه و مجله می نوشتم. مهم این است که ما کار خود را می‌شناسیم و این را می‌دانیم که مخاطبانمان چه افرادی هستند و از ما چه می‌خواهند؟ زمانی که وارد یک رسانه می شوید باید در ابتدا ببینید برای چه آمده اید؟  تصمیمی که از همان شروع برنامه گرفتیم این بود که برنامه ای را بسازیم که وقتی مردم در خیابان هر یک از ما برنامه سازان را می‌بینند، با لبخند همراهی مان کنند، اگر از همان اول می‌خواستیم دنبال پول و مادیات باشیم اصلا نباید به سمت تلویزیون می‌آمدیم! و شاید اگر الان من در مطبوعات درآمدزا می‌ماندم، پولدارتر از الانم بودم.

صوفی: به عقیده من آنچه در این میان مهم است همان داشتن دغدغه سوژه های اجتماعی است که هر خبرنگاری بدون در نظر گرفتن جناح خاصی این دغدغه را با خود به همراه دارد و مهم بیان دغدغه های اجتماعی این افراد است. رادیو هفت در هیچ جای برنامه رنگ و بوی سیاسی ندارد، ضمن اینکه از خبرها و اتفاقات مهم روز هم دور نیستیم.

ضابطیان: زمانی که برای تلویزیون فعالیت می‌کنید در حقیقت برای مردم کشورت کاری را انجام می دهید و در همین زمینه هم مسئول هستید. در این 5سال اخیر، تلویزیون خیلی هوشمندانه به مردم اعتماد کرد و نتیجه خوبی هم گرفت و مشکلی پیش نیامد. من هم روزنامه نگاری هستم که دغدغه اجتماعی دارم و الان هم هیچ اعتراضی به برنامه ما درباره جناح ها نیست.

**شما حدود پنج سال برنامه‌تان را راس ساعت 23 روی آنتن می‌بردید، چرا این زمان در فصل زمستان امسال به ساعت 22 تغییر کرد؟

صوفی: در رادیو هفت همیشه نظر مخاطبان تاثیرگذار بوده و به برنامه جهت داده است. در این مورد خاص هم بسیاری از خانم های دانشجو و شاغل بارها از ما خواسته بودند تا زمان پخش زمستان را تغییر دهیم. در ادامه ما نظرسنجی را برگزار کردیم که با اختلاف دو سه درصدی ساعت 23 رای بیشتری را از آن خود کرد. ضمن اینکه اغلب بیننده هایی که ساکن شهرستان هستند دوست داشتند تا زمان پخش ما تغییر کند.

مزیدی: عوامل رادیو هفت دوست داشتند تا همان ساعت 23 برنامه پخش شود، اما زمانی که در شبکه مطرح شد و به نظرسنجی هم رسید اصلا فکر نمی کردیم که رای اغلب مردم ساعت 22 باشد اما ما به نظر مردم احترام گذاشتیم و ساعت پخش را تغییر دادیم.

**از شکل گیری و طراحی اولیه «رادیو هفت» بگویید.

مزیدی: ماه رمضان سال 89 بود که شبکه آموزش تا ساعت 23 برنامه داشت و می‌خواستند تا در ماه رمضان 2 ساعت به زمان برنامه‌های‌شان اضافه کنند ما هم بر همین اساس طرح اولیه را با نام «رادیو وطن» به رادیو جام جم ارائه دادیم. خوشبختانه آن برنامه با موفقیت روی آنتن رفت و در نهایت به رادیو هفت رسیدیم. به نظر من برنامه رادیو هفت از برنامه‌های شبکه‌های دیگر ، تلویزیونی‌تر است. ما برای تک تک آیتم‌های این برنامه فکر می‌کنیم. برای طراحی و جلو بردن برنامه نیز احتیاج به نور، رنگ و هیاهوی زیاد نداشتیم. کما اینکه سال گذشته رادیو هفت از شبکه رادیویی فرهنگ پخش می‌شد.

**هر کدام از شما به کدام برنامه رادیویی تعلق خاطر بیشتری داشتید؟

ضابطیان: از کودکی رادیو را بسیار دوست داشتم و در ادامه همین علاقه مندی‌ام به رادیو خودم به طور مستقیم به ساختمان رادیو رفتم و گفتم که دوست دارم در این فضا کار کنم. برای پاسخ به سوالتان نیز باید بگویم به این دلیل که در آن زمان تعدد شبکه‌های رادیویی نداشتیم، من همه برنامه را گوش می‌کردم و از بین برنامه‌های مورد علاقه‌ام که الان در خاطرم هست می‌توانم به «قصه‌های شب» و «در انتهای شب» اشاره کنم. ضمن اینکه برنامه‌های مرحوم حمید عاملی را نیز خیلی دوست داشتم. بد نیست در این بین به یکی از خاطره‌هایم در آن زمان اشاره کنم: یادم است در آن زمان بین پلی پک‌های برنامه‌های رادیویی خود مجری تماس‌های شنوندگان را پاسخ می‌داد و من آنقدر با این برنامه ها تماس گرفته بودم که دیگر زمانی که تماس می‌گرفتم، مجری جواب تلفن را می‌داد و می‌گفت: منصور چطوری؟

صوفی: من به شدت منصور رادیو گوش نمی‌کردم، اما روزهای جمعه را دقیقا در خاطر دارم که ساعت 14 هیچ کس صحبت نمی کرد و همه رادیو می‌شنیدند، ضمن اینکه تنها تصویری که در ذهنم هست مربوط به زمانی است که همزمان با شنیدن قصه ظهر جمعه همه خانواده دور هم غذا می‌خوردیم.

شرافتی: من هم مثل تمام بچه های دهه شصتی ارتباطم با رادیو از برنامه صبح جمعه با شما آغاز شد. زمانی که برای کنکور می خواندم، رادیو برایم تخیل عجیبی را رقم زده بود و از معدود رسانه هایی بود که تا قبل از خواب با آن همراه بودم. برنامه هایی چون «روز هفتم» و «خیابان نقره ای شب» هم از برنامه های مورد علاقه ام بودند. بعد از سالها همکاری با همین افراد در رادیو برایم بسیار جذاب بود.

مزیدی: من هم صبح جمعه با شما را خیلی دوست داشتم، اما از آنجایی که بیشتر به رسانه مکتوب علاقه مند بودم، به همین دلیل بیشتر می خواندم تا بشنوم.

**در گذشته این قانون وجود داشت که مجری و گوینده های رادیویی نمی‌توانستند به تلویزیون بیایند، الان هم این قانون شامل حال شما می‌شود؟ چرا که هر کدام از شما به نوبه خود تجربه حضور در رادیو را دارید و کما اینکه هم زمان در رادیو هم فعالیت داشتید.

شرافتی: بله. هنوز هم این قانون وجود دارد. من بین رادیو و تلویزیون؛ رادیو را انتخاب کردم. رادیو هفت از معدود برنامه‌های تلویزیونی بود که من برای حضور در استودیو شماره 2 آن اشتیاق عجیبی داشتم. در این برنامه محتوای تصویری و صدا در کنار هم شکل می‌گرفت. من هم پیشنهادهای مختلف کاری در تلویزیون داشته‌ام، اما از آنجایی که به رادیو هفت تعلق خاطر بیشتری دارم، این برنامه را انتخاب کردم. در حال حاضر رادیو هفت در حقیقت بهشت مجریان است چراکه از معدود برنامه هایی است که تکلیفش با خودش مشخص است.

ضابطیان: برخی از افراد هستند که صدا و تصویرشان کاملا باهم متفاوت است، البته این مسئله برای زمانی بود که دسترسی به اینترنت برای همگان مشکل بود نه مثل الان. در حال حاضر به محض اینکه شنونده رادیو می‌خواهد چهره گوینده رادیو را ببیند به سرعت در اینترنت جستجو می کند و او را می‌بیند. بر همین اساس در گذشته شنونده‌ها که دسترسی به اینترنت نداشتند، با دیدن گوینده ها تصویر ذهنی‌شان به هم می‌خورد.

صوفی: بعضی از اهالی رادیو این قانون را می‌پسندند. کسانی که دوست ندارند در تلویزیون حضور داشته باشند نظرشان محترم است.

شرافتی: محبوب ترین مجری های رادیو و تلویزیون با یکدیگر تفاوتی ندارند. در حال حاضر تمام دنیا به این سمت می‌روند که یک نفر در آن واحد بتواند هم بنویسد و هم کارگردانی و اجرا کند و رادیو هفت هم از این دسته برنامه‌ها است که به دنبال چنین افرادی می‌رود.

ضابطیان: مدتی در رادیو پیام این موضوع جا افتاده بود که گوینده‌ها خودشان مؤلف هم بودند، مثل رشید کاکاوند و محمد صالح اعلا و ... که در کنار سردبیر برنامه این گوینده‌ها دایره واژگان قوی نیز داشتند.

**آقای نبویان از «قصه های امیرعلی» چه خبر؟

نبویان: این قصه ها در جایی شروع شد و باید هم بالاخره به اتمام می رسید که در اسفندماه سال گذشته به پایان رسید. چهار جلد کتاب از همین قصه های امیرعلی منتشر شد و فکر می کنم در این اندازه دیگر کافی بود و همین شد که ادامه اش ندادیم.

**الان که به پنج سال پیش برمی‌گردید، فکر می‌کنید که رادیو هفت به شما کمک کرد یا برعکس؟

نبویان: قطعا رادیو هفت به من کمک کرد، چراکه تا قبل از حضورم در این برنامه هیچ فعالیت هنری نداشتم و اعتماد برنامه‌سازان رادیو هفت بود که الان من در اینجا قرار دارم و خوشحالم از این بابت که توانستم جواب اعتماد آنها را بدهم.

 

**اگر قرار بر این بود که این قصه ها را از همان ابتدا برای کتابتان بنویسید، در نگارش آن تغییری می‌دادید؟

نبویان: بله، شاید اگر می‌دانستم قرار است صرفا برای چاپ در کتاب بنویسم، طور دیگری آنها را به نگارش در می‌آوردم. در همان ابتدا قصه‌های امیرعلی اولویت من نبود.

**کار کردن آن هم به شکل گروهی در ایران کار مشکلی است، اتفاقی که درباره رادیو هفت افتاده این است که بعد از 5 سال هنوز همان گروه این برنامه را روی آنتن می برند.

ضابطیان: یکی از ویژگی‌های همه گروه رادیو هفت در این است که رابطه ما با دنیای پیرامون‌مان قطع نیست، دقیقا همین موضوع بزرگترین مشکل برنامه‌سازان تلویزیونی است و آنها به دلیل مشغله‌های زیاد و درگیری‌های‌شان کمتر می‌توانند به رابطه‌شان با مردم اجتماع بپردازند، به همین ترتیب ممکن است برنامه حاصله آنها شکل و ظاهر خوبی داشته باشد، اما برنامه ای نیست که از دل جامعه بوجود آمده باشد. همین‌جا به جرآت می‌گویم که رادیو هفت برگرفته از دل جامعه است و همه ما به طور روزانه با یکدیگر و دنیای پیرامون‌مان در ارتباطیم و به عبارتی با یکدیگر زندگی می‌کنیم. من و محمد صوفی برخی از روزها با وسایل نقلیه عمومی در سطح شهر تردد می‌کنیم تا از دغدغه‌های روز مردم جامعه‌مان آگاهی بیشتری پیدا کنیم.گروه هم دل و دوستانه ای داریم که همه در فکر کمک کردن به هم هستند.

صوفی: مهم‌ترین ویژگی رادیوهفت این است که اولویت بندی ایده و نام‌گذاری نداریم. بارها برای‌مان پیش آمده که در ساعات غیر اداری با یکدیگر در ارتباط بودیم چراکه همه عوامل، برنامه را متعلق به خود می‌دانند و این اتفاقی است که همیشه در برنامه جریان دارد و اگر روزی بخواهیم برای تمامی اتفاقاتی که در برنامه می‌افتد چهارچوبی را تعیین کنیم، دیگر نباید اسمش را رادیو هفت بنامیم.

مزیدی: در دفتر رادیو هفت که هر روز همه ما در آنجا حضور داریم، میز گردی داریم که تمامی ایده‌ها و اتفاق‌های خوب حاصله در برنامه پشت آن میز صورت می‌گیرد که بین خودمان این موضوع مرسوم است. رابطه‌هایی که الان با یکدیگر داریم حاصل درگیری مستقیم هر یک از ما در طول روز با برنامه است. برای مثال در یک روز بارانی پخش یک قطعه که حال و هوای بارانی داشته باشد نیز از اولویت‌های ما است. همه ما به نوعی با مسائل روز جامعه خودمان درگیریم و همه اینها در برنامه نمود و بازخورد خوبی دارد.

**یکی دیگر از ویژگی‌های برنامه شما اهمیت دادن به نوستالژی‌ها است. ضمن اینکه شما چند سال پیش برنامه «نقره» را که یک برنامه جدید در این ژانر بود را تهیه و کارگردانی می‌کردید و این شاید دنباله همان روند باشد.

صوفی: رادیو هفت صرفا برنامه نوستالژی‌سازی نیست، اما زمانی که تعداد برنامه ها زیاد می‌شود، گاهی به سمت چنین سوژه‌هایی می‌رویم.

ضابطیان: برنامه ای به سبک و سیاق نقره اولین بار بود که به روی آنتن می‌آمد و به عقیده من بعد از آن تعداد برنامه ها آن قدر زیاد شد که به ابتذال کشیده شد. در آن زمان ما حس کردیم که نیاز روز جامعه‌مان این است که به نوستالژی‌ها بپردازیم که این را هم نشان دادیم، اما بعد از آن برنامه موجی راه افتاد که همه به یکباره فکر کردند باید به این نوستالژی‌ها و همه عناصری که ما را به یاد گذشته می‌اندازد، بپردازند! به این دلیل نام آن برنامه را نقره انتخاب کردیم که خاصیت شیء نقره این است که در گذر زمان سیاه می‌شود، اما اگر گردی که روی آن نشسته را پاک کنید، برق حاصله بیشتر از زمان اولیه‌اش خواهد بود. بر همین اساس ما هم می‌گوییم به نوستالژی‌ها می‌پردازیم اما نه به این معنی که بنشینیم و حسرتش را بخوریم، بلکه می‌خواهیم یادی هم از آن دوران داشته باشیم نه اینکه مدام بگوییم ای کاش به آن زمان برمی‌گشتیم، نه! من به شخصه اصلا دوست ندارم به دهه شصت برگردم چراکه سخت‌ترین دهه زندگی هر ایرانی همان دهه شصت بود، از بمباران و جنگ و ... گرفته تا ... همه و همه در این دهه بود که خاطرات تلخی را هم برای همه ما رقم زد. هدف ما از نشان دادن و بیان نوستالژی‌ها این است که بگوییم با امروزتان خوش باشید و نگران آینده و از دست دادن گذشته‌تان نباشید.

**چه گزینه‌ای در رادیو هفت وجود دارد که حال مخاطبان‌تان را خوب می‌کند؟

نبویان: حال خوب از ریتم برنامه می‌آید. یکی از مهم ترین دلایل توفیق رادیوهفت همان ریتم درست آن است که باعث شده بر همین اساس مخاطب آن را دوست داشته باشد، چراکه همه چیز را با هم دارد. ما در برنامه به مخاطب‌مان اجازه استراحت می‌دهیم و هم بدون اینکه دست‌مان را برای او رو کنیم، با پخش آیتم بعدی غافلگیرش خواهیم کرد. شاید درست نباشد بگویم، اما ساختار شبکه نسیم،همان ساختار رادیو هفت است البته با این تفاوت که نسیم برنامه‌های بعدی‌اش را اعلام می‌کند و ما نه.

ضابطیان: روز اول برنامه مسئولین شبکه به ما اعلام کردند تا متن‌ها را فقط یک نفر بخواند که مخالفت کردیم، ما ساختار برنامه را بر اساس غافلگیری مخاطب‌مان گذاشتیم. زمانیکه بیننده ما نمی‌داند برای مثال امشب چه افرادی می‌آیند و متن می‌خوانند، به طور قطع برای او دیدن این برنامه جذابیت بالایی خواهد داشت و این شوک‌ها در برنامه‌های ویژه‌مان بیشتر است.

صوفی: ریتم و محتوای برنامه، حال مخاطب را خوب می‌کند. من در اینجا دوست دارم درباره ساختار برنامه صحبت کنم. با توجه به اینکه مردم ما صبح‌ها سرحال تر هستند، پخش گفت‌وگوهای طولانی را در ساعات ابتدایی روز بیشتر می‌پسندند و از آن استقبال می‌کنند، حال اگر همان گفت‌وگوها را برای ساعات پایانی شب در نظر بگیرید دیگر مخاطب خود را نخواهد داشت. اگر توجه کرده باشید در رادیو هفت شروع برنامه به نسبت پایان آن ریتم تندتری دارد و در برخی قسمت ها برای مخاطبان جای به اصطلاح نفس کشیدن می‌گذاریم و به او این حق را می‌دهیم که از جای خود بلند شده و یک لیوان آب بنوشد و دوباره برگردد. همیشه این را گفته‌ام که اگر ظرفتان به درستی طراحی شده باشد، هر آنچه داخل آن بریزید به اندازه آن ظرف خواهد شد.

ضابطیان: هنر برنامه سازی شبیه درست کردن سس است. همه برنامه‌ها با یک درصدی شبیه به هم هستند و معتقدم که ما سس درست کردن را به خوبی بلدیم. چند روز گذشته بسیاری از رسانه ها در مورد اهانت به پیامبر(ص) صحبت کردند، اما ما همان شب اول یک تابلویی را طراحی کردیم و روی آن نوشتیم: من محمد(ص) را دوست دارم. در حقیقت ما از مدیای رسانه استفاده کردیم و مطمئنم همین تابلو تا 5 سال بعد در ذهن مردم می‌ماند. مخاطب تلویزیون بیشتر از اینکه حرف‌ها را به یادش بسپرد، تصاویر را در ذهنش ثبت می‌کند.

مزیدی: ما به شعور مخاطب توجه می‌کنیم، اگر در برخی شرایط اشتباهی را مرتکب می شویم از مخاطبان مان عذر خواهی می کنیم. در اصل خود را دانای کل نمی دانیم. مجریان ما برای تک تک برنامه های شان زمان گذاشتند و فکر کردند و ایده دارند. نکته دیگری که در این بین وجود دارد این است که در حال حاضر مردم به اکثر شبکه های اجتماعی دسترسی دارند و به راحتی می توانند خود را سرگرم کنند، اما اینکه می‌آیند و رادیو هفت را انتخاب می‌کنند به این دلیل است که ما هم برای آنها احترام متقابل قائل می‌شویم و اهمیت می‌دهیم.

ضابطیان: رادیو هفت مجری محور نیست بلکه کارگردان و تهیه کننده محور است. خیلی اوقات برایم پیش آمده با اینکه خودم بخش هایی از برنامه را کارگردانی می کنم، اما زمانیکه خودم مجری هستم، بچه ها اجازه نمی دهند تا بیش از زمان تعیین شده صحبت کنم و وقت برنامه را بگیرم. برعکس این هم هست و گاهی اوقات برایمان اتفاق افتاده که مجری آمادگی لازم برای صحبت کردن ندارد و ما هم زمانی که به صحبت کردن او تعلق داشت را به آیتم ها افزودیم.

**خیلی از هنرمندانی که تا به حال به تلویزیون نیامده‌اند، در رادیو هفت حاضر شده‌اند. برخی بر این باورند که شما به مهمان‌های دعوت شده هزینه‌ای را پرداخت می‌کنید؟

ضابطیان: ما برای ادامه دادن برنامه، به پول احتیاج داریم و خودمان پول نداریم!

صوفی: در طول تاریخ تلویزیون هیچ برنامه تلویزیونی نداشتیم که به اندازه رادیو هفت مهمان هنرمند داشته باشد و به عبارتی باید بگویم هر شب رادیوهفت، در حقیقت یک ویژه برنامه است. مهمان های ما محوریت برنامه را تشکیل نمی‌دهند و خودشان بخشی از برنامه هستند. برای پاسخ به سوالتان نیز باید بگویم هر کدام از ما در گذشته با هر یک از این هنرمندان آشنایی داشتیم که دعوتشان کردیم. اما از مقطعی به بعد برایمان جالب بود که خود هنرمندان با ما تماس می‌گرفتند و می‌خواستند تا در برنامه حاضر شوند و به عبارتی این رابطه دوسویه شد.

مزیدی: ما معمولا در روزهای سه شنبه آیتم‌های مربوط به استودیو شماره 2 را ضبط می‌کنیم و تمام مهمان‌هایمان هم این روز را می‌دانند و جالب است که به ما لطف دارند و کارهایشان را با این زمان از پیش تعیین شده هماهنگ می‌کنند.

ضابطیان: همانطور که توانستیم با مدیران‌مان تعامل خوبی داشته باشیم که که در عین سادگی برنامه ای را بسازیم، به همین نسبت هم توانستیم این اعتماد را در بین هنرمندان برقرار کنیم. رادیو هفت تمامی اینها را شکست تا جایی که الان اغلب هنرمندان با ما تماس می‌گیرند و می‌گویند که می‌خواهیم این متن که از نظر خودمان زیباست را در برنامه شما بخوانیم و جالب است که هیچ کدامشان از ما توقع مالی ندارند.

صوفی: چندی پیش همسر یکی از هنرمندان تماس گرفت و گفت متنی را برای از دست دادن همسرم نوشتم و دوست دارم آن را در برنامه شما بخوانم.

**آقای ضابطیان اغلب گفت‌وگوهای بلند را خودتان تهیه می‌کنید، دلیلی خاصی دارد؟

ضابطیان: این موضوع به این خاطر نیست که خدای نکرده بگویند خودش را بیش از سایرین قبول دارد، نه، بلکه به این خاطر است که در دو سه مورد این گفت‌وگوها را به افرادی دیگر سپردم،اما ماحصل کار آن چیزی که مدنظرمان بود، نشد. این را قبول دارم که گفت‌وگو کردن در اصل یک مهارت است و خوب و پرمخاطب شدن این آیتم از برنامه را بیشتر به سبقه ام در مطبوعات مرتبط می‌دانم.

**اما این گفت‌وگوها همیشه به اندازه یکدیگر نیستند و برای مثال برای فلان هنرمند بیشتر یا کمتر از هنرمند دیگر است.

ضابطیان: تعداد قسمت‌های برخی از گفت‌وگوها با میزان جذابیت‌شان نزد مخاطب نسبت مستقیم دارند و اگر جذاب باشند، بالطبع  در قسمت‌های بیشتری روی آنتن خواهند رفت. برای مثال گفت‌وگوهایی اخیرا داشتیم با علی نصیریان، احسان علیخانی و ... که بسیار مورد توجه قرار گرفت. همیشه در گفت‌وگوهایم می‌گویم زمانی که داری مصاحبه‌ای انجام می‌دهی اولین فیلتر خودت هستی، برهمین اساس خودم را جای مخاطب می‌گذارم و زمانی که می‌بینم خسته شدم، به این نتیجه می‌رسم که باید پایان گفت‌وگو را اعلام کنم، چراکه مخاطب هم خسته شده است، اما در یکی از بخش های گفت‌وگویم با پرویز پرستویی آنقدر ایشان جذاب صحبت می‌کردند که 30 دقیقه تمام آنهم برای فقط یک بخش صحبت کردند و من نتوانستم کات بدهم و حرفشان را قطع کنم. ضمن اینکه نباید این را نادیده گرفت که بخشی از جذابیت گفت‌وگوها هم برمی‌گردد به علاقه‌های شخصی مخاطبان و اینکه آیا فردی که با صحبت می‌کنیم را دوست دارند یا نه.

صوفی: یکی از مهارت‌های برنامه‌سازی در انتخاب افراد است، برنامه‌سازی شبیه آشپزی است که کلیت را می‌دانی و در ادامه با افزودن یک طعم می‌توانی آن را لذت بخش تر کنی.

**آقای نبویان از این به بعد ما شما را به عنوان راوی قصه در رادیوهفت خواهیم دید؟

نبویان: نه دیگر فکر نمی‌کنم که به عنوان راوی در این برنامه حاضر شوم. البته یک برادر دارم به نام البرز، پسر خوبی است و اگر آقای ضابطیان او را قبول کند از این به بعد قصه‌های او را می‌نویسم(باخنده).

ضابطیان: برخی از افراد که قصه های ثابتی را در رادیو هفت می‌خوانند، اگر بخواهند قصه های جدیدی را بخوانند به این دلیل که بیننده ما از آنها ذهنیتی دارد، باید مدت زمان زیادی از خواندن قصه اولی او بگذرد تا ذهنیت مخاطب از او خنثی شود و مردم به راحتی بتوانند او را در قالب شخصیت جدید باور کنند.

**آقای نبویان تا به حال پیشنهاد حضور در سایر شبکه‌ها را داشتید؟

نبویان: بله، برای مدتی با همین گروه رادیو هفت برنامه ای را در شبکه نسیم اجرا می‌کردم که مربوط به غذا خوردن بود. در کل دوست دارم تا در آینده تجربیات جدیدی را نیز در کارنامه کاریم داشته باشم، اما دوست ندارم که زیاد و افراطی در همه شبکه ها حضور داشته باشم و زیاد دیده شوم.

**آقای صوفی اداره کردن برنامه در نبود منصور ضابطیان که خیلی به سفر می‌رود، کار سختی نیست؟

صوفی: شاید برایتان جالب باشد که حدود یک ماه من و منصور به خاطر کاری تهران نبودیم و بدون خلاء برنامه روی آنتن رفت و هیچ کسی هم متوجه عدم حضور من و منصور نشد.

ضابطیان: در طول سال برای من سفرهای زیادی پیش می‌آید و بارها شده که حدود 10 روز هم نبوده‌ام و در هر کجای دنیا که باشم یک ساعت زمان پخش رادیوهفت همه کارهایم را کنار می‌گذارم و تلویزیون تماشا می‌کنم. خیلی‌ها می‌گویند برای استراحت کردن به سفر می‌روم، در حالیکه اینطور نیست و اگر بخواهم استراحت کنم فقط در تهران می‌مانم. زمانهایی که نیستم، محمد حضور دارد و اگر او هم همراه من باشد و یا به هر دلیلی نتواند سر برنامه حضور داشته باشد، از کار بچه‌های گروه تولید آنقدر مطمئن هستیم که اگر یک سال هم نباشیم خیالمان بابت برنامه راحت هست.

نبویان: بزرگترین کاری که گروه رادیو هفت انجام داد، تربیت نیروی انسانی تازه و متخصص برای تلویزیون بود. به جرات می‌گویم در حال حاضر چندین برنامه ساز خوب از دل رادیوهفت بیرون آمدند. برخی اوقات محمد صوفی و منصور ضابطیان بر سر برخی از مسائل تولید کوتاه می‌آیند و می‌خواهند از کنارشان بگذرند، اما سایر بچه‌های گروه تولید روی آن موضوع زوم می‌کنند و به سادگی از کنارش رد نمی‌شوند.

ضابطیان: همین الان حاضر هستم این را بنویسم و امضاء کنم که بچه‌هایی که ما در گروه تولید با آنها کار می‌کنیم آنقدر حرفه‌ای شدند که بهتر از هشتاد درصد از برنامه سازان تلویزیونی می‌توانند برنامه‌ای را بسازند، چراکه از ابتدا با این برنامه و به شیوه اصولی برنامه سازی را شروع و ادامه دادند.

صوفی: غیر از این افرادی که الان با هم در این برنامه کار می‌کنیم، افرادی دیگری هم بودند که مدتی با این گروه کار کردند و الان دیگر ما را همراهی نمی‌کنند و برای خودشان به طور مستقل برنامه‌سازی می‌کنند.

نبویان: معتقدم در همه جا افرادی که دیده می‌شوند مورد توجه هستند. بحثم حرفه‌ای نیست، بلکه می خواهم این را بگویم من از زمانی که با رادیو هفت کارم را شروع کردم، دوستانی پیدا کردم که بدون ذره ای حسادت به من کمک کردند و اجازه رشد دادند که همین جا از تمامی این عزیزان تشکر می‌کنم.

**یکی دیگر از موارد قابل توجه در رادیو هفت معرفی مجری هاست. آنها در ابتدا و انتها خود را معرفی می کنند.

ضابطیان: این سبک از اجرا به نوعی شبیه به اجرا در سایر کشورهای دنیاست. ضمن اینکه ممکن است بیننده ما برای دفعه اول به تماشای برنامه نشسته باشد و اینکه خیلی از افراد نام مجری‌های ما را هنوز نمی‌دانند و اینکه این موضوع نیز ساختار برنامه را دچار خلل نخواهد کرد.

صوفی: مطرح ترین مجری‌های دنیا در ابتدا و انتهای برنامه خودشان را برای مخاطب معرفی می‌کنند.

شرافتی: اگر خودمان را معرفی نکنیم، نمی‌توانیم مجری شب بعد را معرفی کنیم.

 

 

**شنیده شده که برخی از برنامه‌های شما به صورت زنده روی آنتن نمی رود و لوگوی زنده حالت نمادین دارد.

ضابطیان: اصلا! چنین چیزی صحت ندارد و ما تا به حال با این موضوع مواجه نبودیم.

صوفی: قوانین سازمان برای این مورد بخصوص خیلی سخت‌گیرانه و جدی است و هیچ گاه هم ما در برنامه‌مان چنین موردی را نداشتیم که برنامه تولیدی را به نام زنده روی آنتن ببریم.

**تغییرات مدیریتی در سازمان صدا وسیما شامل رادیو هفت نشده است؟ مثل تغییر پخش از زنده به پخش تولیدی و ...؟

ضابطیان: امیدواریم که نگویند تمام برنامه تان را تولیدی پخش کنید؛ چراکه رادیوهفت به نفس به نفس بودن با مخاطبانش برقرار است. برنامه ما از آن دسته برنامه‌هایی نیست که بخواهد تازه خودش را برای مدیر جدید ثابت کند.

مزیدی: اتاق رژی معمولا فضایی است که افرادی که در آن فعالیت می‌کنند خیلی به برنامه‌هایی که پخش می شود توجه آنچنانی ندارند. یک روز وقتی داشتم از اتاق رژی عبور می‌کردم یکی از این افراد به من گفت برنامه شما یکی از برنامه‌های مورد توجه در شبکه هست و نباید دچار تغییرات اساسی شود.

**این را قبول دارید که شما با رادیوهفت شبکه آموزش را پرمخاطب کردید؟

ضابطیان: بله این را قبول دارم. ضمن اینکه الان شبکه آموزش برنامه‌های خوب دیگری هم دارد.

صوفی: در حال حاضر برنامه‌های شبکه آموزش کاملا با سایر شبکه‌ها متفاوت است، برنامه‌هایی چون: صبحی دیگر، سفید، دستان و ...

**آمار دقیقی از تعداد مهمان های برنامه دارید؟

صوفی: تا الان حدود هزار هنرمند و 300 کودک به برنامه ما آمدند.

**در این 5 سال بزرگترین بازخوردی که از برنامه داشتید چه بود؟

ضابطیان: تکنولوژی جدید و به روز هم به ما کمک بسیاری کرده است، بدین ترتیب که تا به حال خیلی از آیتم‌های برنامه در شبکه های اجتماعی به سرعت منتشر می‌شود. در این سالها کمتر برنامه‌ای بوده که مردم به خاطر محتوایش آنرا نشر دهند و رادیو هفت از آن دسته برنامه‌هاست. برخی از این آیتم‌ها آنقدر منتشر می‌شود که چندین بار به دست عوامل برنامه می‌رسد مثل آیتم مرتضی احمدی و ...

صوفی: ما یکی از معدود برنامه‌هایی هستیم که خروجی کتاب داشته است. امیرعلی چهارجلد کتاب قصه های امیرعلی را منتشر کرده، و همین طور رضا فیاضی، حسین کلهر، شرمین نادری و منصور ضابطیان هر کدام در این سالها کتاب‌هایی را منتشر کردند.

 

ضابطیان: در این سالها تلویزیون ما چیزی به فضای نشر و کتاب اضافه نکرده است. تا به حال 1074 برنامه از رادیو هفت پخش شده است، ما طولانی ترین برنامه روتین تلویزیون را داریم که اتفاقا در این سالها نیز فقط با یک گروه ثابت در این 1074 شب برنامه‌مان روی آنتن رفته است.

**بهترین بخش و قسمت رادیو هفت از دیدگاه شما کدام است؟

نبویان: دوست دارم در اینجا یادی کنم از مسعود فروتن که اوایل حضورش در رادیو هفت و خواندن «قصه‌های خانجون» حال و هوای برنامه را تغییر داد.

ضابطیان: از آنجایی که طراحی 90 درصد از برنامه با خودم بوده، پاسخ دادن به این سوال خیلی سخت است.سال گذشته گروه پالت یک آیتم را در رادیو هفت اجرا کردند که در آن بدون حضور ساز، نوازندگی می‌کردند. این برنامه در رسانه‌ها خیلی پررنگ شد و حتی رسانه‌های خارجی نیز درباره‌اش صحبت کردند.به نظرم آیتم بچه‌ها هم خیلی جذاب است و گل برنامه ما همان بچه‌ها هستند.

صوفی: واقعا نمی‌توانیم بخش مشخصی را بگوییم، چراکه آیتم‌هایی که در ویژه برنامه‌هایمان نیز طراحی کردیم با استقبال خوبی مواجه شده است.

شرافتی: انتخاب یک برنامه از میان اینهمه برنامه واقعا سخت است، اما من برنامه نوروز امسال را خیلی دوست داشتم. هم برای مخاطبان‌مان و هم خودمان بسیار جذاب بود، آنهم بیشتر به این خاطر که فضای دکور تغییر کرد و مخاطب نیز تا به حال چنین دکوری را در رادیو هفت ندیده بود. همچنین اتفاقاتی که در جامعه مجازی دست به دست می‌شود(مثل آیتم‌هایی که با محمد بحرانی اجرا می‌کنیم) نیز برایم بسیار لذت‌بخش است.

مزیدی: ویژه برنامه‌های فصل پاییز رادیو هفت خیلی پرمخاطب هست و جشن شروع پائیز و حتی شب یلدای‌مان خیلی معروف شده و بعد تولد رادیو هفت که خیلی برایش زمان می‌گذاریم با استقبال خوبی روبرو شده است.