مهرداد پولادی در دوبی از تیم ملی جدا شد تا به تیم باشگاهی خود، «الشحانیه» قطر برود. هنوز دلیل خاصی برای بازنگشتن پولادی اعلام نشده است. فرض نیاز الشحانیه به بازیکنان خود و الزام بازگشت پولادی به قطر نیز پذیرفتنی نیست؛ چرا که مسعود شجاعی، هم باشگاهی پولادی در الشحانیه به تهران بازگشته است.
در همان زمان که این اقدام غیرقانونی صورت گرفت، رسانه‌های مختلف و گروه‌های دانشجویی نسبت به عواقب این قانون‌شکنی واضح هشدار دادند که البته با پاسخ بسیار منطقی مسؤولان نظام وظیفه نیز روبرو شدند؛ پاسخی که با مضمون «به شما ارتباطی ندارد» همراه بود.
اما حالا شاید بهترین زمان برای بازخوانی این مسأله باشد؛ اقدامی که علاوه بر دهن‌کجی نسبت به میلیونها جوان در ایران که زندگی خودشان را برای حضور در دوره خدمت سربازی تعطیل می‌کنند، حالا با یک معضل بزرگ دیگر به نام فرار فوتبالیست خاطی از کشور روبرو شده است.
هر چند سردار کمالی، جانشین اداره منابع انسانی ستاد کل نیروهای مسلح درباره تضمین برای بازگشت این افراد به کشور گفته بود که مسؤولیت بازگشت آنها بر عهده فدراسیون فوتبال است که در این زمینه وثیقه‌های لازم را گذاشته و باید طبق قانون بازیکنان مورد نظر را به کشور بازگرداند، اما تجربه نشان داده که پرنده از قفس پرید و مجرمی که با جعل رسمی اسناد دولتی، اقدام به فرار از حضور در خدمت سربازی کرده بود، حالا به یک کشور خارجی رفته و مشخص نیست چه زمانی به ایران بازمی‌گردد.
با این اقدام عجیب و تأسف بار، اصلاً بعید نیست که در آینده نزدیک شاهد تبلیغ باشگاه‌ها و مدارس فوتبال با این عنوان باشیم که «با ثبت‌نام فرزندان خود در این باشگاه، علاوه بر سلامت و ورزشکار شدن دلبندان خود، خیالتان را از بابت سربازی اجباری نیز راحت کنید. صد در صد تضمینی همراه با کارت معافیت دایم.»
فارغ از این طنز تلخ که ریشه در اقدام عجیب اجازه خروج از کشور به چهار فوتبالیست متخلف دارد، باید از مسؤولان امر پرسید که بر مبنای کدام دلیل قانونی و شرعی دست به چنین اقدامی زده‌اند و به جای مجازات شدید این افراد، به گونه‌ای که مایه عبرت سایرین باشد، هدیه بزرگی مانند همراهی با تیم ملی فوتبال در سفر به استرالیا را به آنان اعطا کرده‌اند؟
سربازی را تصور کنید که روی برجک نگهبانی پادگان است یا سر چهار‌راه یکی از خیابانهای شهر – وسط دود و بوق - مشغول انجام وظیفه است. حتی لازم نیست آنهایی را که لب مرز هستند، تصور کنید. اصلاً بیایید آنهایی را که تحصیلات و توانایی امریه گرفتن را داشته‌اند و از قرار معلوم در شرایط بهتری خدمت می‌کنند، تصور کنیم. باز هم لازم نیست سربازهای متأهل را در نظر بیاورید؛ چون چیزی که قرار است بگوییم خیلی ربطی به این تفاوتها و شرایط خاص هر کدام از سرباز‌ها ندارد.
کافی است کسی سرباز باشد یا این دوره را گذرانده باشد و یا اینکه در خانواده سربازی داشته باشد. همینها کافی است تا وقتی خبر جعلی بودن کارت معافیت چند فوتبالیست را می‌شنود، حرص بخورد و بعد با چشمهای باز و گوشهای شنوا منتظر بماند تا ببیند آیا با این متخلفان، مثل مردم عادی برخورد می‌شود یا نه.
نظر شما