امنیت به معنای فراغت از هرگونه تهدید-تعرض به حقوق وآزادی های مشروع و قانونی افراد تعریف شده که معمولا از دو لایه امنیت فردی و اجتماعی تشکیل می شودو لازم و ملزوم یکدیگرند؛ این افرادند که اجتماع را تشکیل می دهند و به محض ایجاد ناامنی برای بخشی از جامعه این ناامنی و یا به عبارت بهتر احساس ناامنی به سایر افراد سرایت می کند و شاید به همین دلیل است که گفته اند: احساس امنیت مهمتر از امنیت است .
احساس ناامنی ممکن است با یک نقل قول و گفتگوی ساده، پخش یک شایعه، بازتاب یک خبر و در مواردی بروز یک خشونت ،سرقت و یا بزه در یک محل رخ دهد. برخی از جرائم که از درجه خشونت بالایی برخوردار بوده و یا جمعیت کثیری را با خود درگیر می کند ممکن است یک شهر بزرگ را تهدید کند که مواردی چون آدم ربایی،گروگانگیری،قتل،عربده کشی جانیان و اشرار در این زمره قرار می گیرد.
امروزه با رشد رسانه های گوناگون و به ویژه فراگیر شدن شبکه های اجتماعی ،انتشار شایعات و یا اخبار خشن می تواند در افراد بسیاری در گستره یک شهر و حتی کشور ایجاد ناامنی کرده و یا بر احساس ناامنی افراد بیفزاید.
پحش وسیع و ناقص یک رویداد در شبکه های اجتماعی مانند وایبر و واتس اپ و تحلیلهای غیر کارشناسانه و به عبارتی عوامانه وارتباط موضوعات نامربوط به یکدیگر در گسترش نا امنی تاثیر گذار است.فرضا در خصوص حادثه تیراندازی چندتن از سارقان مسلح در گلپایگان بخشی از خبر صحت داشت اما تعداد سارقان،تعدادشهدا،نحوه عمل سارقان و..مواردی بود که در پیام های وایبری و واتس اپ و ...تفاسیر متعددی برای آن مطرح شد و در مواردی داستانسرایی هایی توسط افراد عنوان گردید که خالی از واقعیت بود.حجم پیام ها و سرعت انتشار پیام بدون منبع مطمئن، موجب می شد تا افراد به ویژه در شهرهایی که سارقان در آنها تردد داشتند دچار دلنگرانی شده و به تعبیر بهتر احساس نا امنی نمایند.
گاهی در این شبکه ها به احساس نا امنی در بعد فردی نیز دامن زده می شود به عنوان مثال پیامی با این موضوع که "تا اطلاع ثانوی هیچ خرمایی نخرید چون داعش خرمای آلوده وارد کشور کرده است"این پیام تا زمانی که توسط مسولان تکذیب شد در مقیاس وسیع پخش شد.ویا به نقل ریس فلان بیمارستان از شیوع بیماری مسری در شهری سخن رانده و به انتشار وسیع آن اقدام می کنند و جالب آنکه در انتهای پیام نیز خود را دلسوز امت دانسته و مدعی اند به واسطه اینکه سایر مردم مطلع شوند و از سلامتی خود مراقبت نمایند، درخواست بازنشر در گروههای مختلف وایبر و واتس اپ و...می نمایند.نفس پیام اگرچه شایعه ای بیش نبود اما به احساس ناامنی گسترده ای در افراد دامن زد. جالب آنکه در برخی از موارد نیز پیامهایی که شاید مربوط به چندسال پیش است مطرح می شود و از سوی سایر کاربران نیز بدون تحقیق و بررسی آن را بازنشر می کنند.
امروزه بهره گیری از شبکه های اجتماعی به سلاحی کارساز در جنگهای روانی تبدیل شده و بسیاری از کارشناسان بر این باورند که فرماندهان نظامی بایستی دوره های استفاده بهینه از شبکه های اجتماعی را بگذرانند.نیروی انتظامی و سایر نهادهایی که با عامه مردم سروکار دارند به جهت اشنایی و حتی استفاده صحیح از این فضا بایستی با کاربردهای مختلف آن اشنا شوند و با رصد درست و دقیق، پاسخگوی برخی شایعات و یا اخبار نادرست باشند.
در بعد فردی نیز هر کاربر می تواند پلیس وایبر،واتس اپ خود باشد و در مواجهه با پیامهای دریافتی ضمن بررسی و تحلیل پیام صحت و سقم آن را دریافت و سپس به انتشار ان اقدام نماید.همچنین ضرورت دارد تا پلیس فتا نیز با رصد عواملی که به ترویج نا امنی در شبکه های اجتماعی می پردازند نیز برخورد جدی نماید
نظر شما