پس از جراحی اما آزمایشهای پاتولوژی این مساله را تایید نکرد. از پزشکم شکایت کردم، اما چون اجازه جراحی را داده بودیم نتوانستیم کاری انجام دهیم. می‌خواهم دوباره مادر شوم و نیاز به رحم جایگزین دارم. چند ماهی است دنبال این برنامه‌ام، اما چون دستمان خالی است تردید دارم.
30 تا 40 میلیون هزینه برای رحم اجاره‌ای
تارا می گوید: با دوستانی که مشکل مرا داشتند در این زمینه مشورت کردم، می‌گویند: واسطه‌ها برای این کار ۴ میلیون می‌گیرند. قیمت پایه اهدا کننده هم ۲۵ میلیون تومان است. هزینه دارو‌ها و نفقه اهدا کننده هم اضافه می‌شود. خودم هم برای انجام پانکچر باید حدود ۶ میلیون بدهم. به مرکز درمانی خاصی مراجعه نکرده‌ام، چون هنوز نتوانسته‌ایم بیشتر از ۲۰ میلیون تومان جمع کنیم. البته واسطه‌ها افرادی را معرفی کرده‌اند، اما هر اهدا کننده مشکلی داشته؛ یا همسرش معتاد و زندانی بوده یا مسایل دیگر.
او اضافه می کند: پس از تولد، خانواده‌ها برای آنکه فرزند به نام خودشان باشد به بیمارستانهای خاص می‌روند و حدود 9 میلیون تومان هزینه می‌کنند. «نسیم» ۳۴ ساله که پس از ۱۳ سال و با داشتن یک فرزند می‌خواهد دوباره مادر شود، می‌گوید: چون یک فرزند داشتیم، بیمه از ما حمایت نمی‌کند. هزینه هم که سنگین است. باید چند مرحله را بگذرانیم. به هرحال دکتر‌ها که خدا نیستند، درمانها ناکام می‌ماند. دوستم چندین بار روند درمان را انجام داده، ولی موفق نبوده سرانجام هم جدا شد.
هزینه‌های سنگین درمان برای 3میلیون زوج نابارور
چندی پیش یکی از مسوولان حوزه سلامت می‌گفت در کشور ما حدود سه میلیون زوج نابارور وجود دارد که نزدیک به ۷۰۰ هزار نفر آنها توان پرداخت هزینه‌های درمان خود را دارند.
معاون خدمات تخصصی و درمان پژوهشگاه رویان نیز با تاکید بر هزینه‌های درمان ناباروری به خبرنگار ما می‌گوید: در سراسر دنیا درمان ناباروری گران است در کشور ما هم چنین است. از این رو بسیاری از زوجها برای پیگیری روند درمان مشکل دارند. همچنین برای انجام موفق درمان، در بسیاری موارد نیاز به تکرار چند باره فرآیند درمان داریم که چون نمی‌توانند هزینه آن را فراهم کنند با تاخیر انجام می‌شود. بنابراین نمی‌توانند فرآیند درمان را تکمیل کنند. این در حالی است که سن زوجها بالا می‌رود و این مساله در نتیجه درمان اثر منفی دارد. بنابراین باید در این زمینه تدبیر اساسی در کشور اتخاذ شود و متولیان امر درمان و بیمه وارد عمل شوند و مقررات خاصی برای حمایت از زوجهای یادشده در نظر بگیرند. همچنین باید به بررسی مراکز دارای صلاحیت و تعیین هزینه‌های واقعی و سهم سازمانهای بیمه‌گر بپردازند.
دکتر احمد وثوق با اشاره به علت بی‌رغبتی سازمانهای بیمه گر به حمایت از زوجهای نابارور می‌افزاید: درمان باروری گران و جمعیت کشور نیز جوان است. حدود ۶۰ درصد جمعیت کشور در سن باروری قرار دارند و اگر آمار شیوع ناباروری را ۱۵ درصد بگیریم متوجه می‌شویم جمعیت قابل توجهی دچار مشکل ناباروری هستند؛ بنابراین برای پوشش بیمه‌ای این افراد به منابع حمایتی نیاز است.
ضرورت حضور جدی بیمه‌های اصلی
ناباروری مشکلی نیست که بتوان بسادگی نادیده‌اش گرفت. «نسیم» یکی از بانوانی که با این مسأله روبه‌روست، می‌گوید: «برخی زندگی‌ها برای ادامه به بچه وصل هستند؛ از این رو با کورسویی از امید، زوجها به تقلای فرزندآوری می‌افتند».
چندی پیش علی مظفری نایب رئیس کانون سردفتران ازدواج و طلاق از اجرای طرح بیمه ناباروری در دفا‌تر ازدواج و طلاق خبر داد و گفت: سقف تعهد این بیمه برای زوجین ۲۰ میلیون تومان است و هر کدام از زوجین که خواهان بیمه ناباروری باشند می‌توانند با پرداخت ۳۵۰ هزار تومان تحت پوشش این بیمه قرار بگیرند. زوجهای جوان زیادی امیدوار به این برنامه بودند؛ اما آیا این برنامه می‌تواند گره کور بی‌فرزندی آنها را باز کند؟
دبیر علمی انجمن مامایی کشور نیز در گفت و گو با خبرنگار ما می‌گوید: آمار ناباروری در کشور ما حدود ۲۰ درصد است، حال آنکه آمار جهانی حدود ۱۰تا ۱۵ درصد می‌باشد. بدین ترتیب دو تا سه میلیون زوج ایرانی که در سن باروری هستند با این معضل دست و پنجه نرم می‌کنند و هزینه‌های سنگین درمان به مشکلی حل نشدنی برای آنها تبدیل شده است. البته اکنون دو سالی است که این حمایتها بیشتر شده و حدود ۶۰ درصد دارو‌های درمان ناباروری تحت پوشش بیمه قرار گرفته، اما هنوز هم به حمایتهای بیشتری نیاز است.
پول بچه‌دار شدن را نداریم!
ماریا صادقی ادامه می‌دهد: اقبال سازمانهای بیمه‌گر در این زمینه ناچیز است و بجز بانکها که حمایتهای بیشتری دارند و نیروهای مسلح که برخی موارد از درمانها را تقبل کرده‌اند، به طور عموم حمایت چندانی دیده نمی‌شود. صادقی با اشاره به ارایه بیمه نامه در دفا‌تر ازدواج می‌افزاید: تا حالا سند معتبری برای اجرای این تفاهمنامه ندیده‌ایم، اما همواره معتقدم هر اقدامی که مشکلات زوجهای جوان را کاهش دهد قابل تامل است، زیرا بسیاری از زوجها به دلیل همین هزینه‌ها اقدامی برای درمان نمی‌کنند. من بیماری دارم که ۷ سال است نابارور است. می‌گویم با افزایش سن نتیجه درمان ضعیف می‌شود، اما او می‌گوید پول نداریم.
این در حالی است که بیشتر این زوجها که تشنه فرزنددار شدن هستند، با کمک دولت در روند درمان، می‌توانند به روند افزایش «جمعیت کیفی» که سیاست نظام و مورد تأکید رهبر معظم انقلاب نیز هست کمک شایانی بکنند.
مجلس و دولت باید حمایت کنند
معاون خدمات تخصصی و درمان پژوهشگاه رویان نیز می‌گوید: برای سامان دادن این مشکلات باید سازمانهای بیمه گر معتبر و اصلی مانند تامین اجتماعی و خدمات درمانی وارد شوند. بیمه‌های غیر اصلی نیز باید به حوزه خدمات تکمیلی درمان ورود پیدا کنند. رفع این معضل به عزم جدی مسؤولان نیاز دارد، از این رو وقتی صحبت از حمایتهای دولتی می‌شود منظور نهادهای قانونگذار و مجری است. بدین ترتیب که در مجلس شورای اسلامی باید اعتبارات پوشش بیمه لحاظ شود و منابع تأمین اعتبارات مشخص گردد. سازمانهای بیمه گر اصلی نیز باید متعهد به تعهدات خود در این زمینه باشند. ما انتظار نداریم سازمانهای بیمه گر تمام هزینه‌ها را در تمام مراحل و فرآیند درمان بپذیرند، اما الگوهای فراوانی در کشورهای گوناگون وجود دارد که می‌توان از آنها بهره جست.
دکتر احمد وثوق تأکید می‌کند: با تلاش متولیان و خبره‌های این حوزه، زیر ساختها در وزارت رفاه و تامین اجتماعی و وزارت بهداشت فراهم شده و اکنون زمان آن است که دولت و سازمانهای بیمه گر ورود پیدا کنند و حمایتهای بیمه‌ای را بهبود بخشند.
نظر شما