رسانه‌ها و به صورت خاص رسانه‌های مکتوب به نام مطبوعات برای عرضه باید از جایگاهی برخوردار باشند.

لزوم ارتباط میان مردم و مطبوعات این مهم را می‌رساند که مطبوعات باید در معرض دید عموم قرار داشته باشند تا اصحاب رسانه بتوانند به وظیفه ذاتی خود به عنوان پل ارتباطی عمل کنند.

شاید نبود دکه‌های مطبوعاتی در شهر خیلی به چشم نیاید و شاید به نظر بسیاری این امر ضرورتی نداشته باشد، اما زمانی که به وظیفه ذاتی مطبوعات توجه شود و یا زمانی که مردم بخواهند این قلم فرهنگی را تهیه کنند، کمبود و یا نبود مکانی برای ارایه این اقلام به چشم می‌خورد.

این مهم در شهر جغتای دیده نشده و یا مورد بی‌توجهی و فراموشی قرار گرفته که نیاز یک جامعه به اقلام فرهنگی بیش از اینهاست.

امروز جغتای یک دکه مطبوعاتی در سطح شهر ندارند و توسعه و تجهیز این بخش تا به حال در دستور کار مدیران شهری قرار نگرفته است.

 به یادم می‌آورم، یکی دو سال پیش در مطلبی خواندم که  شهرداری ساری در اقدامی‌جالب، مجوز پنج دکه مطبوعاتی در این شهر را صادر کرد، برایشان تسهیلات بانکی برای تجهیز هماهنگ کرد و شکلی زیبا به محیط شهری داد.

این ابتکار شهرداری ساری امروز جایگاه مطبوعات در محیط شهری را بخوبی ارتقا داده و حضور افراد بسیار در پای این کیوسکها و طالب شدن برای دریافت نشریات رونق خوبی به این بخش داده است.

ابتکاری که باید یک مدیریت داشته باشد نیز در این امور مشخص می‌شود، مدیریتی که نسبت به آنچه هر روز با آن روبه‌روست، بی‌توجه است، شایسته شأن این شهر نیست.

امروز مطبوعات جغتای در بدترین نوع ممکن فروخته و توزیع می‌شود، کیوسکهای مطبوعاتی این قابلیت را دارند که مرجع نسخ بسیاری از نشریات ملی و بین‌المللی باشند.

امروز توجه به امور فرهنگی در توسعه شهری  و گرافیک محیطی شهر جغتای  بهتر از گذشته است، اما مهمترین مشکل فرهنگی این شهر که مورد بی توجهی قرارگرفته، بی‌توجهی به رسانه‌ها در زمینه ایجاد اماکنی برای ارایه  مطبوعات است.

رفتاری که امروز با مطبوعات صورت می‌گیرد، تنها به مدیریتی همه‌جانبه نگر نیاز دارد که تمام نیازهای مورد نیاز یک شهر را در نظر داشته باشد. می‌طلبد مدیریت شهر جغتای هرچه سریع‌تر نسبت به ایجاد کیوسکهای مطبوعاتی اقدام کند.