گروه جامعه  / محمد رضایی - روزی که سرطان همه چیز را بر هم زد و قصه را به پایان برد، مادر از فرزند جدا شد و همسر در داغ عزیز‌ترین فرد زندگی‌اش نشست. چنین روزی خیلی دور است اگر مراقب باشیم و از سیگار و فست فود و بی‌تحرکی دوری کنیم،

«سرطان» در همسایگی ما

 در غیر این صورت سرطان نزدیک است، در همین همسایگی ما! امسال، با مرگ چند هنرمند و ورزشکار به دست غول سرطان، بار دیگر نام سرطان به عنوان یک پدیده خطرناک، تیتر بسیاری از اخبار و گزارش‌ها در رسانه‌ها شد، اما این تبی است که نباید فروکش کند. «هفته ملی مبارزه با سرطان» بهانه‌ای برای پرداختن بیشتر به این قاتل عصر مدرن است.

 

  پرهزینه بودن داروهای خارجی

 آزاده ویسی، همراه بیمار بستری شده در بیمارستان «امید» درباره نوع بیماری مادرش می‌گوید: مادرم به سرطان حنجره و متاستاز ثانویه کبد مبتلا شده است. متأسفانه رایگان شدن داروهای بیماران خاص به داروهای خارجی سرایت نکرده و برای تهیه این دارو‌ها که به گفته پزشک معالج مرگ و زندگی بیمار به آن وابسته است مجبور به تأمین هزینه به هر قیمتی هستیم. وی با بیان اینکه مادرش هر هفته یک آمپول حدود نیم میلیون تومانی تزریق می‌کند، می‌افزاید: بیماران زیادی هستند که برای تهیه داروی فرزند سرطانی‌شان مجبورند خانه و وسایل زندگی خود را بفروشند تا بتوانند هزینه هر هفته یک آمپول ۴۰۰ هزار تومانی بیمار خود را تأمین کنند.

ویسی درباره پیگیری شکایتش در سازمان دارو و غذا می‌گوید: هر‌گاه بابت هزینه‌های دارویی شکایت می‌کنند همه مسؤولان وزارت بهداشت می‌گویند چون این دارو‌ها خارجی و گران است نمی‌توانیم آن را ارزان‌تر یا رایگان تأمین کنیم.

 

  داروهای میلیونی بیماران سرطانی

مهدی هاشمیان، یکی از مراجعان و همراهان بیمار بستری شده در بیمارستان سینا نیز به خبرنگار ما می‌گوید: همه این بیماران سرطانی از مبالغ سنگینی که باید بابت دارو و درمان خود بپردازند ناراضی هستند چون در توان آن‌ها نیست که ابتدایی‌ترین امکانات اولیه از جمله دارو را برای بیمارشان فراهم کنند.

وی که در یکی از انجمنهای حمایت از بیماران محروم سرطانی نیز فعالیت دارد، با اشاره به رفت و آمد خانواده‌های بیماران سرطانی در راهروهای بیمارستان می‌گوید: همه ما مشکل گران بودن دارو را داریم وگرنه امکانات و تخصص‌های خوبی در کشور و بیمارستان‌ها وجود دارد.

 وی می‌افزاید: دختر من به سرطان خون مبتلاست و او را هر دو ماه یک بار در بیمارستان بستری می‌کنیم. هزینه‌های هتلینگ و ویزیت بسیار اندک، اما مبلغ داروی او هر ماه تا چند میلیون تومان می‌شود که تأمین آن از عهده هر کسی برنمی‌آید. این همراه بیمار سرطانی می‌گوید: متاسفانه افزون برکمبود و گرانی دارو، نبود آموزش برای همراهان بیمار و کم اطلاعی آنها از عوارض دارو و نحوه برخورد با مشکلات در روند درمان بیمار سرطانی از جمله مواردی است که برای ما -به عنوان خانواده بیمار سرطانی- مشکل ساز شده‌اند و متاسفانه کسی هم به این موارد توجهی ندارد.

 

  سزاوار  احترام نه ترحم

دکتر سید موسی مرکبی، استاد آنکولوژی و پژوهشگر سرطانهای زنان در گفت‌و‌گو با خبر نگار ما می‌گوید: اعضای خانواده، به بیمار سرطانی به عنوان یک فرد در حال احتضار می‌نگرند. آن‌ها به دلیل ضعف ایمان نمی‌دانند یا نمی‌خواهند باور کنند که مرگ می‌تواند به خودشان نزدیک‌تر باشد. بیماران مبتلا به سرطان قابل احترامند نه ترحم!

وی می‌افزاید: هنوز در حوزه فرهنگسازی برای روبه‌رو شدن خانواده‌ها با پدیده سرطان و مشکلات روانی بیماران مبتلا به سرطان، در کشور ما کار زیادی نشده و حتی زنان اطلاعی از چگونگی معاینه سینه یا لزوم مراجعه به مراکز ماموگرافی –که از ۴۵سالگی به بالا ضروری است- ندارند و باید در این زمینه تلاشهای بیشتری صورت گیرد.

مرکبی با اشاره به آمارهای علمی می‌افزاید:  براساس گزارش وزارت بهداشت، سرطان سومین عامل مرگ و میر در کشورمان شده است و آمار‌ها نشان می‌دهد میانگین سن ابتلا به سرطان از ۵۰ سال به ۳۰ سال کاهش پیدا کرده و حتما باید برای خروج از این آمار تکان دهنده تلاش کرد. به گفته این استاد آنکولوژی، روند آماری این بیماری نگران کننده است و در ۱۰ سال آینده میزان بروز این بیماری ۲ تا ۳ برابر می‌شود. با حرکت جمعیت کشور به سمت سالخوردگی میزان بروز این بیماری نیز به مراتب افزایش خواهد یافت.

 

  ۷۵ هزار ایرانی در چنگ سرطان

دکتر خسرو مؤمنی کیان، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد و متخصص سرطان به خبرنگار ما می‌گوید: سرطان پس از حوادث و بیماری‌های قلبی و عروقی، رتبه سوم مرگ و میر‌ها در کشور را به خود اختصاص داده و هم اکنون نیز بیماری سرطان سالانه بیش از ۷۵ هزار ایرانی را مبتلا می‌کند که از این میان ۳۰ هزار نفر نمی‌توانند به مبارزه با این بیماری ادامه دهند و به مرگ آنها می‌انجامد.

وی می‌افزاید: تغذیه ناسالم، سیگار، عوامل ارثی مانند داشتن سابقه خانوادگی، عوامل زیست محیطی مانند آلودگی هوا، برخی عوامل فرهنگی و اقتصادی، عوامل ویروسی، عوامل فیزیکی مانند بیش از حد قرار گرفتن در معرض نور آفتاب و عوامل شیمیایی و دارویی از جمله عوامل ایجاد کننده سرطان هستند که در ایران سالانه ۸۵۰۰ میلیارد تومان هزینه داشته و گرچه ۴۰ درصد موارد سرطان قابل پیشگیری است، اما به دلیل نبود فرهنگ پیشگیری، این پدیده همچنان قربانی می‌گیرد.

 خطرات سیگار، قلیان و فست فود

 این متخصص سرطان درباره فراوانی ابتلا به سرطان در کشور می‌گوید: در بین زنان سرطان سینه و در مردان سرطان معده به عنوان شایع‌ترین سرطان‌های کشور شناخته شده‌اند، اما مشخص شده در میان این افراد بیمارانی که سیگار و قلیان و یا فست فود مصرف کرده‌اند زودتر از بقیه به خط مرگ نزدیک شده‌اند.

دکتر مؤمنی کیان، تاکید می‌کند: وزارت بهداشت، متولی سلامت مردم و جامعه است، اما شاهدیم که هر روز مصرف فست فود و همچنین مواد غذایی چرب بیشتر شده و در چند سال اخیر شاهد رشد بی‌رویه و قارچ گونه فست فودی‌ها و اغذیه فروشی‌ها در سطح تهران و کلانشهر‌ها و اطلاع رسانی گسترده تلویزیونی درباره این محصولات زیانبار هستیم. علاقه به مصرف فست فود در میان نوجوانان افزایش چشمگیری پیدا کرده و با بروز چاقی و فشار خون در این گروه سنی، در آینده نزدیک باید شاهد افزایش مرگ و میرهای ناشی از سرطان باشیم.

 

  نیازمند خط ‌مشی علمی هستیم

در همین ارتباط دکتر اسماعیل اکبری، رئیس مرکز تحقیقات سرطان، به خبرنگار ما می‌گوید: بر اساس گزارش w. h. o در علاج بیماران مبتلا به سرطان ۴۹ درصد جراحی، ۴۰ درصد رادیوتراپی و۱۱درصد شیمی درمانی انجام می‌شود، در حالی که در کشور ما بیشترین هزینه مربوط به شیمی ‌درمانی و دارودرمانی است که علت آن هم نداشتن خط مشی علمی برای تشخیص و درمان سرطان هاست.

وی در باره اعلام پایین بودن آمار سرطان در کشور از سوی وزارت بهداشت، می‌گوید: بله همین‌طور است، اما نسبت به جهان، روند صعودی سرطان در کشور ما بالاست و هنوز هم بیماران و خانواده‌های زیادی از این مشکل رنج می‌برند. دکتر اکبری تصریح می‌کند: بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، پزشکان ایرانی در تشخیص سرطان زیاده روی دارند، یعنی در کشور برای سرطان سینه با تومور یک سانتی‌متری هم شیمی درمانی تجویز می‌کنند، در حالی که در دیگر کشور‌ها تومور بالای دو و نیم سانتی‌متری باید شیمی درمانی شود. 

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.