فیلمی مردمی که آغاز و پایان فیلمنامه آن در قالب روایت و قصه گویی به مخاطب است که همین امر سبب میشود یک سرمایهگذار را ترغیب به سرمایه گذاری کند.
مصطفی کیایی که سال گذشته با «خط ویژه» نیز توانست مخاطبان زیادی را جذب کند، امسال هم با «عصر یخبندان» در دوازدهمین جشنواره فیلم فجر مشهد توانست توجه تماشاگران را به دیدن این فیلم جلب کند.
فیلم «عصر یخبندان» با آنکه طنز نیست، اما بارها خنده بر لب تماشاگر نشاند و در واقع تلخیها با سبک و سیاق شیرینی مطرح میشود و مخاطب اگرچه سیاهیهایی چون اعتیاد، خیانت، فقر و فساد را میبیند، اما با تعقل تا پایان آن را دنبال میکند.
بازیهای خوب و روان و هماهنگ بازیگران از ویژگیهای انکارناپذیر این فیلم است که سبب میشود تفاوت بازی بازیگران ستاره سینما را کمی متفاوتتر با سایر نقشهایی که تاکنون ایفا کردهاند، ببینیم.
مضمون فیلم «اعتیاد» است و پیام اصلی آن همان پیام همیشگی است که اعتیاد میتواند پیامدهای فراوانی چون فقر، فساد، خیانت و... هم باشد به هر حال اگرچه مضمون در نگاه نخست تکراری به نظر میرسد، اما نویسنده و کارگردان با آگاهی از تکنیکهای جدید سینمای مدرن مخاطب را با همین سوژه تکراری جذب میکنند و ذهن او را وادار به تفکر و تعقل میکند.
فیلم خوشبختانه اغراقی در شیوه نصیحت نمیکند و کارگردان با پیش بردن فیلم به صورت موازی، دید چند شخصیت و عاقبت و سرنوشت آنها را به تصویر میکشد.
در دیالوگ اصلی پایان این فیلم سینمایی گفته میشود که در عصر یخبندان، خارپشتها تصمیم گرفتند، رنج خارهای یکدیگر را تحمل کنند، اما کنار هم باشند و به هم گرما بدهند، به هر حال خارپشتها تنها جاندارانی بودند که در «عصر یخبندان»، زنده ماندند.
در این فیلم بهرام رادان، مهتاب کرامتی، آنا نعمتی، سحر دولتشاهی، محسن کیایی، مینا ساداتی، فرهاد اصلانی و ژاله صامتی به ایفای نقش میپردازند.این فیلم توانست در سی و سومین جشنواره فیلم فجر بدرخشد و در آغاز جشنواره فیلم فجر جزو یکی از فیلمهای پرطرفدار در سینماهای مردمی بوده است.
به هر حال مصطفی کیایی با ساخت این فیلم نشان داد که هم مخاطب و هم مسایل روز را بخوبی میشناسد و در روزگاری که تماشاگر ایرانی برای دیدن فیلمهای کمدی بیشتر متمایل به رفتن سینماست ساختن یک فیلم اجتماعی با موضوع تلخ براستی جسارت فراوانی میطلبد.
«عصر یخبندان» روایت چند داستان مرتبط به هم است که خط داستان روایت زنی است که با بیتوجهی همسر خود مواجه میشود و برای جبران این بیتوجهی قدم به راهی اشتباه میگذارد و...
این فیلم با فلاش بکهای بجا و قابل تأمل، پاسخ بسیاری از پرسشهای مخاطب را که در ابتدای آن تماشاگر با آن مواجه است، میدهد و اجازه خسته شدن به تماشاگر را نمیدهد. این فیلم به برخی از افراد بانفوذ جامعه هم اشاره میکند که بهرام رادان به خوبی از عهده آن برمیآید.
نظر شما