اما چرا چنین روزی برای تکریم و پاسداشت تلاشهای پرستاران انتخاب شده و اساسا پرستاری در سیره زینب(س) چه جایگاهی دارد؟ پاسخ به این پرسشها بسیار روشن است، زیرا ما در بررسی زندگی زینب کبری(س) می‌بینیم که ایشان در جای جای تاریخ زندگی پرافتخار خویش پرستاری مهربان و فداکار بوده‌اند.

زمانی که حضرت زینب(س) 5 ساله بودند رنج بی مادری و شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) بر ایشان تحمیل شد و این بانوی ارجمند با همان سن کم عهده دار امور خانه شدند، پرستار پدر بودند و یار خواهر و برادرشان.

البته زینب(س) در پرستاری از پدر میراثدار مادر مکرمه خویش هستند که در دوران رحلت حضرت خدیجه(س)، فاطمه(س) مادرِ پدر بودند و پرستار رسول خدا(ص)؛ و تاریخ گواهی می‌دهد که این بانوی ارجمند پس از شهادت مادر تا آخرین لحظه حیات پدر،‌ پرستار مولی الموحدین(ع) بودند.

آری! زینب(س) دخترِ مادری همچون فاطمه(س) است که باز در دوران پرتلاطم مسموم شدن برادرشان امام حسن(ع) از ایشان تا لحظه شهادت پرستاری می‌کنند و سالها پس از آن در جریان قیام عاشورا ضمن دلجویی‌های مستمر خویش از برادرشان امام حسین(ع)، پس از شهادت ایشان و جریان اسارت کاروانیان کربلا، در تمامی لحظات، پرستار اسرا و دلسوختگان عاشورایی بودند.

راستی چه زیباست که این روز میلاد خجسته به پرستاران کشور اختصاص یافته تا همه ما با یادآوری صبر و استقامت حضرت زینب(س) فراموش نکنیم که افرادی در میان ما زندگی می‌کنند که دلهایشان به رنج بیماران بستری در بیمارستانهای کشور گره خورده و شبانه روز برای کاهش آلام بیماران، تلاش می‌کنند.

پرستاران، اسوه تلاش و پشتکار بی چشمداشت هستند که جسم و جان خویش را در مسیر سلامت مردم جامعه به ودیعه گذاشته‌اند و بی‌تردید صبر و استقامت را از سیره بانوی قهرمان کربلا حضرت زینب(س) آموخته‌اند که چه زیبا روز میلاد ایشان به پرستاران و حرفه پرستاری آبرو داده است. 

* استاد دانشگاه و کارشناس خانواده