قدس انلاین-خدیجه زمانیان:نویسنده وگارگردان به همراه بازیگران نمایش کمدی"زندگی خصوصی اقای اسب"مهمان تحریریه قدس انلاین بودند که در ادامه گفتگو با آنها را مطالعه می کنید:

برای مواجه با مخاطب باید هوشمند باشیم نصیحت جواب نمی دهد

احسان روحی نویسنده وکارگردان نمایش «زندگی خصوصی اقای اسب» در پاسخ به این سوال که چرا معضل خودکشی را در بستر طنز مطرح کردید، گفت: مفهوم خودکشی تلخی ای دارد که شاید به زعم خیلی ها ناخوشایند بیاید و مخاطب در نگاه اول به خاطر ذهنیتی که دارد نتواند با آن ارتباط برقرار کند .

وی افزود: من خواستم با بستر طنز زهر این قضیه را بگیرم. در واقع گروتسکی که  در اثر وجود دارد مخاطب را درگیر می کند. همان قدر که تماشاگر از موقعیت های طنزی که برایش به وجود می آید می خندد و لذت می برد وقتی از سالن بیرون می آید درگیر داستان و شخصیت ها می شود و اعتراف می کند ما به ازای شخصیت ها را در جامعه و در آدم های اطرافش دیده است.

نویسنده و کارگردان این نمایش ضمن اشاره به تیزهوشی مخاطب امروز افزود: اگر طرح مسایل و معضلات اجتماعی با فضایی متفاوت مثل فضای طنز همراه باشد به همراهی مخاطب با لایه های عمیق تر اثر کمک می کند. امروز برای مواجه با مخاطب باید هوشمند باشیم چون مخاطب دوست ندارد نصیحت شود باید هوشمندانه و با زبانی متفاوت مسایل و مشکلات را مطرح کرد. از طرفی مخاطب طنز را دوست دارد .

روحی در پاسخ به این سوال که برای نوشتن فیلمنامه به چه منابعی توجه داشتید، گفت: بزرگترین منبع مطالعاتی من جامعه ام بود. اتفاقات در صفحه حوادث و واقعیت اطراف ما نشان می دهد معضل بزرگی به نام خودکشی نزدیک ماست. 

وی با بیان اینکه در سادگی متن نمایش تعمد داشته است، گفت:من نمی خواستم در این نمایش فلسفه بافی کنم و پیچیده حرف بزنم. چون در ساده ترین شکل ممکن و در زندگی روزمره ما خودکشی وجود دارد و نمی خواستم مخاطب با خودش فکر کند خودکشی مساله پیچیده ای است و آدم هایی که درگیر چنین ماجرایی می شوند اسیر اتفاقات پیچیده ای می شوند. اگر می خواستم به فلسفه خودکشی بپردازم هم کار فلسفی می شد و مخاطب حوصله این نوع نگاه را ندارد ضمن اینکه سوژه هم تکراری می شد.

وی درباره شخصیت پردازی این نمایش گفت: مطمئنا شخصیتی که خودکشی گریبانگیر او می شود انسان سست اراده ای است و سیامک در این نمایش چنین شخصیتی دارد. او دایم تغییر نظر، رای و عقیده می دهد. سیامک به گونه ای طراحی شد که کاملا برای خودکشی مستعد است.

وی تصریح کرد: میز شام هم که در طول بستری است از ارتزاق روزمره نماد است ما فقط به خوردن و آشامیدن و روزمره گی فکر می کنیم بدون آنکه از همین روزمره گی لذت ببریم.

روحی افزود:من تلاش کردم به سمت حرافی و زیاده گویی نروم و ساده بگویم خودکشی نزدیک ماست. خودکشی پیچیده و دور نیست. من تاکید داشتم همه مردم با این نمایش ارتباط برقرار کنند و بدانند حتی همین زندگی روزمره هم می تواند با لذت توام باشد و اگر در این تکرارها لذتی نباشد حتما خودشکی قدم به قدم به ما نزدیک می شود.

وی در ادامه افزود: گاهی بحث های ساده در جامعه ما منجر به خودکشی جوانان می شود. در شرایط فعلی خودکشی خیلی به ما نزدیک شده است و این نشان می دهد مردم روزگار ما ناامید هستند. من در طرح و ارائه ساده مفهوم خودکشی تعمد داشتم.

روحی در خصوص انتخاب صیادی برای نقش «خودکشی» و همراهی این گروه گفت: یوسف صیادی شخصیتی دارد که همه او را به عنوان کمیدین می شناسند برای همین در این کار خواستم با او همراه باشم. از طرفی بازیگران تئاتر مشهد توانایی بالایی دارند و تلفیقی از هنرمندان مشهدی و تهرانی بود می تواند به رشد و اقتصاد تئاتر مشهد کمک کند.

وی در پایان افزود:در چند سال اخیر بخش دولتی حمایتش را از تئاتر کم کرده و ما مجبوریم برویم به سمت بخش خصوصی و تئاتر را سرپا نگه داریم.

تئاتر روح بازیگر را زنده می کند

یوسف صیادی نیز درباره چگونگی حضورش در این نمایش گفت: آقای وکیلی با من صحبت کردند، متن ایمیل شد و دیدم متن قابلیت های بسیار خوبی دارد بعد از مدت ها که شرایط کار تصویر نگذاشت من کار تئاتر انجام بدهم بازی در نمایش زندگی خصوصی... این امکان را برای من فراهم کرد. 

وی افزود: به نظر من نمایش و تئاتر روح بازیگر را زنده می کند و انرژی مضاعفی می دهد تا بازیگر دوباره بتواند کار تصویری اش را ادامه دهد.

وی در خصوص شخصیت «خودکشی» گفت: در نمایش به اندازه کافی شخصیت  خودکشی پرداخت شده بود اما این شخصیت چون مابه ازای بیرونی ندارد و فانتزی است دست بازیگر را برای پرداخت بیشتر باز می گذارد و  شاید تا آخرین روز هم کامل نشود . ولی صمیمیتی که بین کارگردان و بازیگر وجود دارد باعث می شود این شخصیت کامل تر شود و البته بسیاری از دیالوگها هم بداهه از طرف من روی صحنه انجام شد.

صیادی در پاسخ به این سوال که برای پرداخت شخصیت خودکشی الگویی داشته است، گفت: در فیلم «بختک» نقش کوهی را داشتم که شخصیتش بسیار نزدیک به خودکشی بود. او در خیال شخصیت های داستانی را به سمت تباهی راهنمایی می کرد من در بازی نقش «خودکشی» از «کوهی» هم الگو گرفتم. البته باید بگویم بازی در هر نقشی همیشه آن قدر جای کار دارد که بازیگر بتواند موقعیت هایی ایجاد کند تا حرفی برای گفتن داشته باشد.

وی درباره واکنش های مخاطب و رضایتش از فعالیت در تئاتر مشهد، گفت: از روز اول نظرات گروه و مخاطب برای من مهم بود و من فکر می کنم فضای تئاتر مشهد به اندازه فضای تئاتر تهران حرفه ای است.

صیادی در پایان گفت: ساخت تئاترهایی ازین نوع که مستقل است و به بخش دولتی وابسته نیست باید دنبال شود و برای رسیدن به این منظور رسانه ها و اهالی تئاتر دست به دست هم بدهند و یکدیگر را کمک کنندچون باز هم می گویم مشهد شهری است که شاید به اندازه تهران پتانسیل استعدادهای جوان را دارد.

بدهه گویی در راستای خود متن و کار هست

در ادامه این نشست حامد وکیلی دیگر بازیگر این نمایش نیز درباره چگونگی ورودش به این نمایش گفت: من تهران بودم و با آقای روحی صحبت کردیم و من متن را خواندم و خوشم آمد اما زمان تمرین ما کم بود چون هم آقای صیادی و هم من درگیر کارهای تلویزیونی بودیم. اما  در همین مدت کم شبانه روز تمرین می کردیم . 

وی ادامه داد: فرصت اندک باعث شد که همزمان با تمرین، دیالوگ ها هم حفظ شود و همین فشار کار باعث می شود بسیاری از شخصیت ها در طول نمایش کامل تر شود.

وی افزود: بازیگر کمدی همه تلاشش را می کند تا به نعی بازی کند تا مخاطب لذت ببرد. ضمن اینکه بعضی عمل ها  در اجرا در می آید که در اجراهای بعدی آن را ادامه می دهیم. ولی بداهه گویی ها خارج از سیر داستان نیست و در راستای خود متن و کار هست.

وکیلی افزود:به خاطر زمان کم هر بازیگر باید از توانایی خودش بهره می برد. من و آقای صیادی سال ها کار طنز انجام می دهیم و شاید برای این زمان تمرین فشرده انتخاب های خوبی بودیم . در این شرایط  قدرت بداهه گویی باید استفاده می کردیم .

وی درباره نقش خود گفت: من در پرداخت شخصیت «سیامک» نمی توانستم اغراق کنم چون ما به ازای بیرونی دارد و رئال است.  بر خلاف نقش خودکشی که فضای بیشتری برای کار دارد. مردم سیامک را باور دارند به این دلیل من وفاداری بیشتری داشتم به متن.

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.