در این باره عبدالحمید واسطی نقل می کند، به امام محمد باقر (عَلیه السَلام) عرض کردم: به خدا قسم دکان هاي خود را به انتظار ظهور امام زمان (عج) رها کردیم، تا جایی که اکنون چیزي نمانده از فقر و بیچارگی، دست گدایی پیش مردم دراز کنیم.
حضرت فرمودند: ایعبدالحمید؛ آیا گمان می کنی اگر کسی خود را وقف راه خدا کند، خداوند راه روزي را به روي او نمی گشاید؟ و الله! خداوند درِ رحمت خود را به روي او خواهد گشود. رحمت خدا بر کسی باد که خود را در اختیار ما گذاشته و ما را و امر ما را زنده نگه می دارد.
عرض کردم: اگر من پیش از آنکه به ملاقات قائم شما مشرف گردم، بمیرم، چگونه خواهم بود؟
حضرت فرمودند: هر کدام از شما که می گوید: اگر قائم آل محمد (عج) را ببینم به یاري او بر می خیزم، مانند کسی است که در رکاب او شمشیر بزند و کسی که در رکاب وي شهید گردد، مثل این است که دوبار شهید شده است؛ و در روایت دیگري نقل شده است: مثل کسی است که در رکاب او شمشیر زند؛ بلکه مثل کسی است که با وي شهید شود، و نیز آمده است هر کس قائم ما را درك کند و در رکاب او کشته شود، ثواب دو شهید دارد و هر کس در رکاب او یکی از دشمنان ما را به قتل برساند، ثواب بیست شهید خواهد داشت.
منابع:
1- علامه مجلسی. بحارالانوار،ج2: 236؛ ج52: 126.
2-ناصري، محمود. داستانهاي بحار الانوار، ج1: 40-41.
نظر شما