این روزنامه در گزارش این مصاحبه این طور نوشته است: گفت وگوهای اختصاصی با مورینیو خیلی نادر و کم هستند، برای همین این گفت وگو‌ها جنبه خاص و منحصربه فرد پیدا می‌کنند. زمانی که با او ملاقات کردیم، تازه از پاریس برگشته بود. چلسی بتازگی تساوی باارزشی در زمین پی اس جی کسب کرده و امیدوار به صعود در بازی برگشت چمپیونزلیگ بود، اگرچه همچون همیشه به عملکرد خط دفاعی تیم انتقادهایی وارد شده بود؛ علاوه بر این، از آنجا که اتوبوس چلسی در پارکینگ پی اس جی برای دقایقی گیر افتاده و نمی‌توانست تکان بخورد، همین موضوع هم سوژه تازه‌ای به رسانه‌ها در مورد قضیه معروف اتوبوس پارک کردن مقابل دروازه حریفان داده بود. مورینیو از این حرف‌ها ناراحت نمی‌شود. او حتی به خاطر اینکه از 30 ماه پیش تا امروز به هیچ عنوان قهرمانی دست نیافته هم ناراحت نیست. این اتفاق می‌تواند همین امروز در ومبلی در فینال جام اتحادیه انگلیس رخ دهد.

استیو اتکینز، مسؤول روابط عمومی چلسی یک انگلیسی به تمام معناست. او در گذشته در ایالات متحده دیپلمات بوده و به خبرنگار گاتزتا این طور توضیح می‌دهد:” زمان مصاحبه فقط ده دقیقه است.” حق با اوست اما فرمت برنامه گاتزتا مصاحبه‌ای بیست و پنج دقیقه‌ای لازم دارد و مورینیو هم آن را می‌داند. هیچکدام از دو طرف متوجه نمی‌شوند و مصاحبه زودتر از حد معمول ادامه می‌یابد. اگرچه استیو مرتب به مورینیو اشاره می‌کند. مسؤول روابط عمومی چلسی در گوشه‌ای می‌نشیند و ایمیل‌ها  را از روی گوشی تلفن خود می‌خواند و تا زمانی که جمله “ سؤال آخر لطفاً” را به زبان می‌آورد، سرش را بلند نمی‌کند. اگر مورینیو به گاتزتا تی وی افتخار می‌دهد و اولین مصاحبه اختصاصی با این شبکه را با آنها انجام می‌دهد، یک مصاحبه درست و حسابی می‌کند. مصاحبه با شوخی و اشاره به زمان حضورش در اینتر شروع شده و سپس لحن جدی پیدا می‌کند. او در مورد سه گانه مهمی که با اینتر کسب کرده این طور می‌گوید:” آن اتفاق بزرگ ترین حماسه دوران مربیگری ام بود. در فوتبال مدرن امروز کسب سه گانه خیلی دشوار است و اگر این قهرمانی‌ها در پرتغال حاصل شوند یک بحث است و اگر در ایتالیا به چنین افتخاری دست یابد، یک بحث دیگر.”

درحین مصاحبه صدای بازیکنان چلسی که به سمت رستوران می‌روند، از راهرو به گوش می‌رسد و صدابرداران گاتزتا عصبی می‌شوند. مورینیو ادامه می‌دهد:” من سری A را برای اینکه احساس می‌شود، سطح آن پایین آمده ترک نکردم. در آنجا هر مسابقه‌ای فوق العاده دشوار بود. در انگلیس رقابت و طرزفکر بین تیمها باورکردنی نیست، اما در ایتالیا الان را نمی‌دانم... ولی زمان من هریکشنبه می‌دانستم که یک نبرد سخت تاکتیکی درپیش دارم.مربیان خیلی خوبی آنجا هستند و تیمهای خوبی از نظر دفاعی درست کرده اند. من همیشه این حس را داشتم که باید مشکلات زیادی برای پیروز شدن در یک بازی باشگاهی درایتالیا پشت سر بگذارم.”

پس چرا مورینیو از ایتالیا رفت؟ آخرین تصاویر او در این کشور زمانی است که ماتراتزی را در پارکینگ برنابئو در آغوش گرفته بود.”من ایده قهرمانی در ایتالیا، اسپانیا و انگلیس را داشتم. پیشتر یک بار پیشنهاد رئال را رد کرده بودم، زمانی که در چلسی بودم. رئال از آن باشگاه‌هایی است که یک بار پیشنهاد آنها را رد می‌کنی و اگر پیشنهاد دوم را هم نپذیری، هرگز پیشنهاد سومی در کار نیست. پیشنهاد آنها به من داده شده بود. زمانی که با اینتر لحظات زیبایی را سپری کرده بودم، ولی می‌توانستم با این حس که کار خاصی در این تیم انجام داده ام، از آنها جدا شوم. برای همین وقتی ماتراتزی را دیدم درحالیکه اشک می‌ریختم از ماشین بیرون آمدم و وقتی موراتی را هم در آغوش گرفتم، گریه کردم. او شرایط من را درک کرد و پذیرفت.”

 مورینیو در این مصاحبه در مورد رقابت شدید با گواردیولا که او ترجیح می‌دهد از آن به رقابت رئال و بارسلونا تعبیر کند، حرف زد. با توجه به اینکه امسال تیم او فابرگاس بازیکن سابق بارسلونا را جذب کرده و گواردیولا هم ژآبی آلونسو بازیکن سابق رئال را به مونیخ برده، جای این سؤال پیش می‌آید که آیا امکان دارد روزی مسی برای یک تیم مورینیو بازی کند؟ :” فکر می‌کنم این اتفاق رخ ندهد. این حس را دارم که مسی همیشه در بارسلونا می‌ماند. شاید اشتباه می‌کنم، ولی در فوتبال هرگز نمی‌توان فردا را پیش بینی کرد. اما من بازیکنی با خصوصیات مسی را خارج از بارسا تصور نمی‌کنم.” استیو از جایش بلند می‌شود و این به معنای پایان مصاحبه است. ژوزه میکروفون را از لباس خود جدا می‌کند و لبخند برلب دارد، ضمن اینکه او در تمام طول مصاحبه با زبان ایتالیایی عالی و بی نقص خود با خبرنگار گاتزتا حرف زد.