در ادامه این مقاله آمده است: دیپلمات های ایران همواره تاکید کرده اند هرگونه توافق هسته ای باید برمبنای معاهده منع اشاعه سلاح های هسته ای (ان.پی.تی) باشد که به گفته آنان، به ایران حق احداث زیرساخت وسیع هسته ای را می دهد.

 

تکیه افزود: در حالی که رهبر ایران در طول مذاکرات هسته ای بر موضع ایران استوار ایستاد، قدرت های بزرگ نااستوار و سست شدند؛ با ظهور «طرح مشترک اقدام» در نوامبر 2013 ، وضعیت به سود ایران تغییر کرد.

 

«آمریکا در برابر غنی سازی ایران در داخل این کشور تسلیم شد و موافقت کرد که این غنی سازی در نهایت می تواند به مقیاس صنعتی برسد. مذاکرات طولانی از آن زمان تاکنون، صحنه تلاش ایران برای کاهش محدودیت های باقیمانده بوده در حالی که آمریکا تلاش کرده است خطوط قرمز خود را بازیابی کند. برای آیت الله خامنه ای، مهمترین امتیازی که مذاکره کنندگان ایران گرفته اند، ایده «بند انقضاء»(sunset clause) است. با منقضی شدن مدت زمان این بند، هیچ محدودیت قانونی بر برنامه هسته ای ایران وجود نخواهد داشت.»

 

«زمانی که توافق امضا شود، کشورهای زیادی اهتمام خود را صرف ماندگاری این توافق می کنند و علاقه ای ندارند که ریسک از هم گسیختن آن را بپذیرند.»

 

در پایان این مقاله آمده است: دستاوردهای امروز ایران مرهون نبوغ یک روحانی بی ادعا است. در منطقه ای که رژیم های بسیاری دچار بی ثباتی و فروپاشی شده اند، جمهوری اسلامی با اقتدار به پیش می رود. آیت الله خامنه ای در راس مهمترین دولت از خلیج فارس تا کرانه های مدیترانه است؛ او بارها در مذاکرات به قویترین موضع رسیده است. رهبری نبوغ آمیز آیت الله خامنه ای تبلور واقعی شعار الله اکبر است.»