به گزارش قدس آنلاین، این سوال در ذهن اغلب انسان ها وجود دارد که چرا بعضا علی رغم دعا و درخواست از خدا به مقصد اجابت نمی رسند، در پاسخ به این سوال آموزه های دینی پاسخ های متعددی دارند که یکی از انها ناظر به شروط دعا و اجابت آن است.
امام صادق (ع) می فرمایند: «آداب دعا را رعايت كن . . . اگر شرايط دعا را به جا نياوردى، منتظر اجابت مباش. ... و بدان كه اگر خدا ما را به دعا كردن فرمان نداده بود، ولى ما خالصانه او را مى خوانديم، باز از روى فضل و كرم اجابت مى كرد، پس، چه رسد به اين كه خودش اجابت دعاى كسى را كه شرايط آن را به جا آورد ضمانت كرده است.»
پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد: «هر كس با آگاهى از اين نكته كه سود و زيان به دست من است، از من چيزى بخواهد، اجابتش مى گويم.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «به مقدارى كه نمك براى غذا لازم است، دعا كردن با كار نيك لازم است.»
همچننی، رسول گرامی اسلام فرموده اند: «درآمدت را پاك كن تا دعايت مستجاب شود؛ زيرا هر گاه آدمى لقمه [اى حرام] به دهان خود ببرد تا چهل روز دعايى از او پذيرفته نمى شود.»
امیرمومنان علی (ع) نیز می فرمایند: «بهترين دعا، دعايى است كه از سينه اى پرهيزگار و دلى پاك برخيزد.»
امام صادق (ع) نیز درباره شروط استجابت دعا می فرمایند: «هر زمان كه به يكى از شما رقت قلب دست داد، دعا كند؛ زيرا قلب تا خالص و پاك نشود رقت نمى يابد.»
امام باقر (ع) فرموده اند: «[گاه] بنده حاجتى را از خداوند مى خواهد و از شأن خداست كه آن را در آينده اى نزديك يا با تأخير برآورده سازد؛ اما بنده بعدا مرتكب گناهى مى شود. پس، خداوند تبارك و تعالى به فرشته مى گويد: حاجت او را بر مياور و او را از آن محروم گردان؛ زيرا او خود را در معرض خشم من نهاد و مستوجب محروميت از سوى من شد.»
منابع:
بحارالانوار
مکارم الاخلاق
کافی
انتهای خبر/
نظر شما