بنا به روایات رسیده در دلِ این نام رازی عجیب و منحصر به فرد نفته است.در این باره ابان بن تغلب نقل می کند به امام جعفر صادق (عَلیه السَلام) عرض کردم: یابن رسول الله! براي چه فاطمه ي زهرا (سَلام الله عَلیها)، زهرا نامیده شد؟

حضرت فرمودند: براي اینکه نور حضرت زهراء (سَلام الله عَلیها) روزي سه مرتبه براي امیرالمومنین علی (عَلیه السَلام) می درخشید؛ نور صورت آن بانوي معظّمه در وقت نماز صبح، موقعی که مردم در رختخواب خود بودند می درخشید، سفیدي آن نور داخل حجره هاي اهل مدینه می گردید و حیاط هاي آنان سفید می شد و ایشان از این منظره تعجّب می نمودند و نزد پیامبر خدا می آمدند و راجع به آن نور پرسش می کردند، پس پیامبر (صَلى الله عَليه وَ آله) آنان را به جانب خانه ي زهراي اطهر (سَلام الله عَلیها) روانه می کرد، وقتی متوجّه خانه ي آن بانو شدند، دیدند او بر سر سجّاده ي عبادت نشسته و نور صورت ایشان از محراب عبادتش ساطع می شود، آنان درك نمودند آن نوری که می دیدند از نور فاطمه (سَلام الله عَلیها) بوده است.

هنگام ظهر که فاطمه ي اطهر (سَلام الله عَلیها) آماده ي نماز ظهر می گردید نور زردي از صورت وي می درخشید و داخل خانه هاي اهل مدینه می شد که در و دیوار خانه ها و لباس و رنگ ایشان زرد می گردید. وقتی از آن نور پرسش نمودند پیامبر خدا (صَلى الله عَليه وَ آله) آنان را به جانب خانه ي زهراي اطهر (سَلام الله عَلیها) روانه می کرد، موقعی که متوجّه خانه ي آن بانوي مکرّمه شدند، دیدند او در میان محراب عبادت ایستاده و نور زردي از صورت وي ساطع می شود آن گاه درك کردند آن نوري که مشاهده کرده بودند از نور صورت آن حضرت بوده است.

موقع غروب آفتاب، صورت حضرت زهراي اطهر (سَلام الله عَلیها) سرخ و نور سرخی از صورتش ساطع می گردید و آن بانو براي این نعمت شکر حضرت پروردگار را به جاي می آورد، آن نور سرخی که از صورت وي می درخشید، داخل خانه هاي مردم می گردید به نحوي که حیاط هاي آنان سرخ می شد، ایشان از آن منظره متعجّب گردیدند! لذا به حضور رسول خدا شتافتند و راجع به آن نور گفتگو نمودند. پس پیامبر(صَلى الله عَليه وَ آله) آنان را به طرف خانه ي زهراي اطهر (سَلام الله عَلیها) فرستاد، موقعی که آمدند، دیدند آن بانوي معظّمه بر سر سجّاده ي عبادت نشسته و مشغول تسبیح و تمجید پروردگار است و نور قرمزي از صورت وي می درخشد، پس از این جریان درك کردند آن نوري که دیده بودند از نور صورت آن بانوي مکرّمه بوده است. آن نور همچنان در صورت ایشان بود تا هنگامی که امام حسین (عَلیه السَلام) متولّد شد و آن نور همچنان در صورت ما امامان، هر کدام پس از دیگري تا روز قیامت خواهد بود.

منابع:

1-شیخ صدوق، علل الشرایع، ج1: 180.

2-محمد قائم فرد، زندگانی حضرت زهرا(سَلام الله عَلیها) ترجمه ی جلد 43 بحارالأنوار: 36-35.