حتی رئیس محترم مجلس در افتتاحیه یکی از آنها گفت، امید دارد همایشی برای چگونگی متوقف کردن این همایشها برگزار شده و نسبت به این رویه تجدیدنظر به عمل آید! چنانکه رسانه‌ها نوشتند، ارقام نجومی و سنگین برای این همایشها در بودجه سال بعد نیز تدارک دیده شده و این تازه در بخش رسمی آنهاست. اسفبارتر وقتی است که در اخبار 30/20 به زوایای تلخ دیگر برخی از این همایشها اشاره می‌شود. اینکه اغلب استقبالی از آنها نمی‌شود. گاه برای پرکردن سالن، آن هم در همایشهای مهم و تخصصی از اعزام اتوبوس دانش‌آموزان و یا کارمندان و... بهره می‌گیرند. در برخی همایشهای فرهنگی صاحب این قلم شاهد بوده که طرفهای قراردادی و به عبارت دقیقتر کارچاق‌کنهایی هستند که نفرات را اتوبوسی اجاره می‌دهند. بله! اشتباه نشنیده‌اید. قرارداد می بندند و از اعضای فلان کتابخانه یا با هماهنگی فلان مرکز و مدارس و... ، عده‌ای از همه‌جا بی‌خبر را می‌آوردند و یک پذیرایی هم می‌کنند و گاه در این محافل دیده‌اید، هدایایی هم می‌دهند یا قرعه‌کشی می‌کنند و جوایزی به حاضران می‌دهند که همه هم برای پرکردن بیشتر صندلی‌هاست!
با تمام احوال چرا باز هم این همایشهای پرزرق و برق از سکه نمی‌افتد و هر سال نسبت به سال قبل پررونق‌تر می‌شوند؟ در اداره‌ای فرهنگی شاهد بودم که رئیس به کارمندان نامه رسمی زده که برای حضور در سالن اداره و شرکت در جشنواره بهمان و رونمایی فلان و کنگره بهمدان(!) کسی حق ندارد آخر وقت به خانه برود. همه باید بروند و از آبدارچی تا خدماتی و کارمند و غیره صندلیها را پرکنند! شما را به خدا یکی بگوید آیا این سوزاندن پول و بودجه‌ای که برای هر ذره‌اش ادارات خود را به زمین و آسمان می‌زنند، نیست؟ شاید این سؤال پیش بیاید پس این همایشها که باز هم سال بعد ردیف بودجه می‌گیرند و همچنان پر رونقند و در برخی حتی هدایای گران قیمت هم می‌دهند و... هیچ ثمری هم تا به حال جز در موارد بسیار معدود و محدود نداشته و ندارد، چه منفعتی دارند که حضرات از برگزاری آنها کوتاه نمی‌آیند؟
مهمترین نفع این همایش، پررونق شدن ویترین آن ادارات و مراکز است. به هر حال عده‌ای خبرنگار و گزارشگر می‌آیند و رسانه‌های مکتوب و دیداری و شنیداری مدتی آن اداره و مدیرانش را ذیل تصاویر آن همایش و مصاحبه‌های پیامد آن بر سرزبانها می‌اندازند و مدیران بالادستی اینها را می‌بینند و حال می‌کنند. اما کسی از خود نمی‌پرسد، بعد از خالی شدن سالن و دود شدن انبوهی از پول بیت‌المال، عایدی عملی این رفتارها چیست؟ تازه حکایت خبرنگارها و رسانه‌ها هم در قبال این محافل تلخ‌تر از آن است که بتوان نقل کرد. سربسته بگویم، بسیاری از آنها نیز تا نیروهایشان هدایای چرب و نرم و حتی نقدی نگیرند، به انعکاس مناسب چنین محافلی تن نمی‌دهند. حق هم دارند. اگر بناست سوء‌استفاده شود، چرا آنها نردبان شوند؟ بدتر وقتی است که همایشی پسوند بین‌المللی هم دارد و میهمانانی از کشورهای مختلف با پول بلیت و هتل و ویزا و هدیه و... می‌آیند و می‌روند و یک سفر توریستی و... بی‌شک همیشه این طور نیست، اما باید جلوی این اپیدمی خطرناک را گرفت.
نظر شما