به گزارش قدس آنلاین، بنابر آموزه های اسلام دوست جایگاهی رفیع در زندگی انسان دارد از این رو درباره انتخاب آن و تداوم رابطه دوستی توصیه های فراوانی در این دین وجود دارد.
امام صادق (ع) می فرمایند: «منزلت دوست چندان والاست كه حتى دوزخيان نيز پيش از خويشاوند، از او كمك مى طلبند و او را صدا مى زنند. خداوند از زبان دوزخيان مى گويد: «ما را شفيعانى نيست و نه دوستى مهربان».
امیرمومنان علی (ع) فرموده اند: «دوست بهترین خویشاوندان و بهترين اندوخته ها است.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «هر كه تو را به سراى جاويدان فرا خواند و در راه كار كردن براى رسيدن به آن سرا ياريت رساند ، همو دوستى دلسوز است.»
و نیز فرموده اند: «همنشينى با بدان، بدى مى آورد، همچون باد كه هر گاه بر بوى بد بگذرد، بوى بد با خود مى آورد.»
پیامبر اکرم (ص) در توصیه به انتخاب همنشین و دوست می فرمایند: «در همنشينى آن كس كه از دين و دنياى او بهره اى نبرى، خيرى براى تو نيست و هر كه براى تو حقى قائل نبود، تو نيز برايش حقى قائل نباش كه اين ارزش شمرده نمى شود.»
امیرمومنان علی (ع) فرموده اند: «از مصاحبت با اهل گناهان بپرهيز؛ زيرا كسى كه از كردار گروهى راضى باشد، همانند كسى است كه در جمع آنها باشد.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «زنهار از مصاحبت با احمق؛ زيرا هر چه به او نزديكتر باشى، گزندش به تو نزديكتر است.»
همچنین، امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «با احمق مصاحبت مكن؛ زيرا او كردار خود را در نظر تو مى آرايد و دوست دارد كه تو نيز همانند او باشى.»
منابع:
غررالحکم
بحارالانوار
میزان الحکمه
انتهای خبر/
نظر شما