بخش بین الملل جشنواره فیلم فجرامسال برای نخستین بار به صورت جداگانه از ۵ تا ۱۲ اردیبهشت ماه امسال در تهران برگزار خواهد شد؛ اینکه این جداسازی چقدر می‌تواند باعث احیای سینمای ملی شود و بررسی تأثیر این اتفاق بر دیده شدن و اعتبار جهانی آن با تنی چند از دست‌اندرکاران هنر هفتم در میان گذاشته‌ایم که از نظرتان می‌گذرد:
امیر حسین شریفی، تهیه کننده سینما و تلویزیون ضمن ابراز خرسندی از جداسازی بخش بین‌المللی از سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر می‌گوید: در این سالها ، همزمانی این دو بخش در کنار هم باعث شده بوده که بخش بین‌الملل به حق خودش نرسد، پس در نتیجه این استقلال و مجزا شدن می‌تواند به نفع جشنواره فیلم فجر باشد، ولی با این همه من بعید می‌دانم بتوانم کمک چندانی به کلیت سینما بکند.
وی می‌افزاید: با توجه به اینکه فقط چند روزی تا شروع این جشنواره باقی مانده است، ولی هیچ تب و تابی دیده نمی‌شود، پس مشخص است که این جشنواره صرفاً یک جشنواره تشریفاتی است.
حتی قواعد جشنواره‌های محلی را رعایت نکرده‌اند
خسرو معصومی، کارگردان فیلم سینمایی خرس هم در این زمینه می‌گوید: هنوز این دوره از جشنواره برگزار نشده و به همین دلیل نمی‌توانیم قضاوت قطعی درباره این باره داشته باشیم.
این کارگردان ضمن ابراز نارضایتی از برگزاری جشنواره در این فصل می‌گوید: من نمی دانم چه سیاستی پشت زمان برگزاری این جشنواره وجود دارد. چرا باید جشنواره بین‌المللی فیلم فجر همزمان با جشنواره کن برگزار شود. ما در کشور خودمان هم برای برگزاری جشنواره‌های محلی به این قضیه همزمانی دقت داریم، حالا چرا برای این جشنواره به یک چنین موردی توجه نشده نمی دانم!
وی می‌افزاید: در آن زمانی که بخش بین‌المللی با بخش مسابقه برگزار می‌شد، خوبی‌اش این بود که چهار نفر که فیلمشان در بخش بین الملل حضور داشتند، هر چند در یک جمع خصوصی، ولی فیلمهای ما را هم می‌دیدند و چند نمونه را انتخاب می‌کردند و با خود می‌بردند، ولی الان با توجه به همزمانی زمان برگزاری جشنواره کن بعید می‌دانم که اصلاً کسی ازمسؤولان و مهمانان خارجی در جشنواره بین‌الملل شرکت کنند و همین قضیه باعث می‌شود که جشنواره مانند گذشته دیده نشود. جشنواره باید بازار فیلم داشته باشد، حالا با توجه به همزمانی با جشنواره کن کدام خریدار و بازدیدکننده می‌خواهد جشنواره معتبری مثل کن را بگذارد و بیاید و در جشنواره بین‌المللی فیلم فجر شرکت کند؟
معصومی ادامه می‌دهد: برای همه دنیا در این سی و چند سالی که آمده اند و رفته‌اند تاریخ جشنواره در بهمن ماه جا افتاده است، اینکه حالا بیایند و بخش بین‌المللی را با چند ماه فاصله برگزار کنند، من نمی دانم چقدر می‌تواند کارایی داشته باشد و به نظرم اصلا کارصحیحی نیست. درست است که جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در طول این سالها به خاطر همزمانی‌اش با جشنواره فیلم فجر دیده نشده است، ولی با این همه من برگزاری دو جشنواره در دو زمان جداگانه را هم اصلاً نمی‌پسندم. چرا باید دو جشنواره با دو ردیف بودجه جداگانه داشته باشیم؟ ولی با این همه باید منتظر باشیم تا این دوره برگزار شود تا ببینیم نتیجه چه می‌شود و چه بازتابی دارد که من از همین الان می‌گویم ندارد. باید یک مدتی را آزمون و خطا کنیم تا یک چیزهایی به خودمان و البته دیگران ثابت شود. هر چند باز هم می‌گویم کاش خرجها را یک کاسه می‌کردند.
ممیزی محدود به کشور ما نیست
امیر سید زاده تهیه کننده سینما نیز درخصوص بحث ممیزی برای فیلمهای حاضر در این جشنواره می‌گوید: ممیزی محدود به کشور ما نیست. جشنواره شانگ‌های هم ممیزی‌هایی داشت و در نشان دادن روابط خانوادگی محدودیت‌هایی ایجاد می‌کرد. طبیعی است که هر فیلمی امکان نمایش در کشور ما را نداشته باشد. افرادی هم که به جشنواره، فیلم ارسال می‌کنند پذیرفته‌اند که قرار است، اثرشان مانند همه کشورهای دیگر مطابق مقررات کشورها انتخاب و نمایش داده شود.
سامان سالور، کارگردان جوان سینما جداسازی این دو بخش از یکدیگر را مثبت ارزیابی می‌کند و می‌گوید: متأسفانه در طول این سالها به بخش بین‌المللی رسیدگی نمی‌شد، برای همین من جداسازی این دو بخش از یکدیگر را به فال نیک می‌گیرم؛ البته امیدوارم این بخش به صورت حرفه‌ای‌تر برگزار شود و فیلمهایی که در آن به نمایش در می‌آید، حرفی برای گفتن داشته باشند.
وی افزاید: این جداسازی حتماً می‌تواند برای سینمای ملی پیامدهای خوبی داشته باشد و در ارتقاء سینمای ملی مؤثر باشد. ما هم می‌توانیم مثل همه دنیا سیاستهای کلان فرهنگی مان را در قالب یک چنین جشنواره ای به دنیا صادر بکنیم، ولی همین قضیه یکسری تعاملات می‌خواهد؛ با این همه باید منتظر نتیجه و پایان این دوره باشیم تا ببینیم مسؤولان چه سیاستی را در نظر دارند که البته این قضیه با یکی دو سال برگزاری مشخص نخواهد شد و من امیدوارم این جشنواره دیگر مثل بقیه جشنواره‌های ما تغییر مدیریت نداشته باشد و هر سال یکی نیاید و با توجه به سلیقه‌اش جشنواره برگزارکند. منتظریم ببینیم که این جداسازی چقدر می‌تواند در پیشبرد اهداف و آینده سینمای ملی مؤثر باشد و تا چه اندازه می‌تواند به اعتبار سینمای ایران در جهان کمک کند.
نظر شما