آره توی تقویم پر از این روزای بی‌خاصیته تا صفحات تقویم خیلی سفید نباشن وگرنه این روزها چه خاصیتی برای ما دارن؟ هر سال شرایط همینه ...
هزار وعده خوبان یکی وفا نکند!
شاید صحبتهای این دوست ماما بیراه نباشد، زیرا بیشتر این روزها فقط در وعده و وعیدهای بزرگان خلاصه می‌شود. چنانکه روز گذشته نیز متولیان حوزه سلامت حرفهای امیدوارکننده‌ای به ماماها زدند. چنانکه محمد آقاجانی معاون درمان وزیر بهداشت با اشاره به اینکه ماماها محور طرح حمایت از زایمان طبیعی هستند، گفت: این طرح دارای هفت محور است که خوشبختانه موفقیت‌های زیادی تاکنون داشته است و توانسته‌ایم 7/5 درصد میزان سزارین را کاهش دهیم.
وی همچنین ادامه داد: سال گذشته ۷۵درصد زایمانها در بیمارستانهای دولتی توسط ماماها صورت گرفت. در همین زمینه ماماهای خصوصی نیز ۲۶ هزار زایمان در بیمارستانهای دولتی را انجام دادند.
قوانین حمایتی از ماماها اجرا نمیشود
دبیر انجمن علمی مامایی ایران یکی از مشکلات ماماهای کشور را اجرای ناقص همین طرح می‌داند و به خبرنگار ما می‌گوید: در سال گذشته با دستور مقام معظم رهبری درباره افزایش جمعیت کشور و فرزندآوری، بر زایمان طبیعی تاکید و مقرر شد تعرفه زایمان طبیعی اصلاح شده و برای عامل زایمان که شامل ماما و متخصص زنان و زایمان می‌شود، یکسان شود که پس از چند ماه اجرای صحیح و قانونمند، دوباره به گونه‌ای تعریف شد که سود آن نصیب پزشک متخصص زنان و زایمان شود و به صورت علی الحساب به آنها تعلق بگیرد.
«ماریا صادقی» می‌افزاید: سال گذشته نیز وزیر بهداشت قول داده بود موضوع قرارداد بیمه‌ها با ماماها حل شود و حتی جلسات متعددی در همین ارتباط داشتیم، اما باز هم به جایی نرسیدیم و همچنان سازمانهای بیمه گر به تعهداتشان نسبت به پوشش خدمات مراقبتهای دوران بارداری و زایمان برای کسانی که این خدمات را ارایه می‌دهند، عمل نمی‌کنند. این در حالی است که اجرای تعهدات بیمه‌ها در قبال ماماها نقش بسیار پر رنگی در جهت اجرای سیاستهای کلان کشور خواهد داشت.
تعرفه‌ای که سر زا رفت!
حوریه – ت که بیش از ۱۴ سال سابقه کار مامایی دارد با ابراز گلایه می‌گوید: هر سال رسانه‌ها و مسؤولان از مشکلات ماماها می‌گویند و می نویسند، اما هیچ تغییر مؤثری در وضعیت اشتغال این گروه دیده نمیشود. چنانکه در راستای اجرای طرح تشویق زایمان طبیعی، این طرح از اردیبهشت سال گذشته آغاز و تا پایان شهریور ماه اجرا شد و تعرفه زایمان طبیعی از ۱۵k به ۵۰k افزایش یافت. اما پس از آن مقرر شد مبنا کتاب ارزش نسبی خدمات باشد و در نتیجه تعرفه تشویقی برداشته شد، زیرا در این کتاب از ۵۰k، تنها ۵k برای ماما در امر زایمان طبیعی در نظر گرفته شده است! البته متخصصان زنان و زایمان مدعی هستند ۴۵k ی دیگر حق آنهاست، این در حالی است که ماما ساعتهای بیشتری را صرف مراقبت از مادر می‌کند و حتی زایمان وی را نیز انجام می‌دهد، اما تعرفه‌ای که حق قانونی اوست، به علت اینکه پرونده‌ها توسط متخصصان مهرزده می‌شود پرداخت نمیشود.
بنابراین در این کتاب باید صاحب فرآیند یعنی «ماما» و یا «متخصص زنان» به صورت جداگانه دیده شوند و اگر زایمان با همکاری این دو باشد تعرفه به هر دو تعلق بگیرد. حال آنکه هم اکنون در صورتی که زایمان توسط ماما انجام شود، ۳۰ درصد از تعرفه زایمان به ماما و ۲۰ درصد به متخصص (حتی اگر حضور نداشته و اقدامی نیز انجام ندهد) پرداخت می‌شود. همچنین اگر زایمانی توسط یک متخصص انجام گیرد ۶۰ درصد تعرفه زایمان به متخصص و ۱۵ درصد به ماما تعلق می‌گیرد که باید این مساله اصلاح شود.
مامایی هم جزو مشاغل «سخت» است
وی در ادامه تأکید می‌کند: از مشکلات قابل توجه ماماها اجرا نشدن قانون سختی کار است. در حالی که بنابر دستورالعملی که به دانشگاه‌ها ابلاغ شد مبنی بر اینکه پرسنلی که بالای ۲۰ سال سابقه دارند از قبیل بهیار، کمک بهیار، تکنسین اتاق عمل و پرستار مشمول قانون سختی کار قرار گیرند و زود‌تر از موعد بازنشسته شوند، اما در این دستورالعمل اشاره‌ای به جامعه مامایی نشده، در حالی که اگر ماماها هم مشمول این قانون شوند، افرادی که در این حیطه مشغول فعالیت هستند با سلامت بیشتر از حوزه کاری خارج شده و نیروهای جوان جایگزین آنها می‌شوند، زیرا فرسایش فعالیت مامایی کمتر از سایر گروه‌های درمانی نیست.
ناهماهنگی در جذب نیروی انسانی
بر اساس آمارهای موجود حدود ۵۰ هزار دانش آموخته مامایی در کشور وجود دارد که ۲۰ هزار نفر آنها جذب حرفه‌های مرتبط می‌شوند و۳۰ هزار نفر دیگر بیکار هستند.
سهیلا -د یکی از دانش آموختگان بیکار در این رشته به خبرنگار ما می‌گوید: من سه سال است دانش آموخته شده‌ام و به کارهایی جز تخصص خودم مشغولم، زیرا امکان استخدام در این زمینه اندک است. بسیاری معتقدند به دلیل فراوانی سزارین، بسترهای اشتغال این گروه محدود است، اما به باور من چون سیاستگذاران اصلی عرصه سلامت، جامعه پزشکان هستند ما دچار مشکل هستیم. چنانکه به وضوح می‌بینیم برای پزشکان فرصتهای فعالیت بیش از سایر گروه‌های درمانی فراهم است. یک پزشک می‌تواند کلینیک ترک اعتیاد، مرکز نگهداری سالمندان و کلینیک تغذیه و... راه‌اندازی کند، اما یک پرستار یا یک ماما چنین امکاناتی ندارد و باید در چهارچوب مشخصی که هر سال محدود‌تر می‌شود فعالیت کند. این در شرایطی است که هم اکنون بسترهای متنوعی برای اشتغال ماماها فراهم شده و خدمات آنها به زایمان محدود نمیشود.
این همه ماما چرا بیکارند؟
این دانش‌آموخته مامایی می‌افزاید: اگر نظام آموزشی ما دچار مشکل است و بی‌ضابطه دانشجو جذب می‌کند این مساله باید اصلاح شود، اما شواهد نشان می‌دهد نظام آموزشی کشور مطابق با نیازهای جامعه، ماما تربیت کرده و این سیستم درمانی است که قانون درستی برای جذب نیروی انسانی ندارد. چنانکه اگر مطابق استاندارد، برای هر 1000 زایمان 30 ماما در مراکز درمانی فعال باشند، مسأله بیکاری دانش آموختگان حل می‌شود، اما در زایشگاه‌ها شمار ماماها خیلی کمتر از این میزان است، به گونه‌ای که در رسانه‌ها اعلام شده در برخی استانهای کشور به ازای سه هزار زایمان ۲۴ ماما به کار گرفته شده‌اند.
نظر شما