در تغذیه، گوشت ضروری است، بسیاری از نیازها و مواد بدن از گوشت تأمین می شود و توان و نیروی آدمی از پروتئین حیوانی به دست می آید؛ چنانکه محمد حکیمی می نویسد در فراز نخست حدیث به این ضرورت اشاره شده است که ماهیچه ها و عضلات و رگ و پیوندهای بدن که کارآیی استخوان را تضمین می کند و اسکلت بدن را چون پوششی نیرومند می پوشاند، از خوردن گوشت رشد می کند و تغذیه می شود. در فراز دوم، رابطه مادیت و معنویت و اخلاق و اقتصاد و تغذیه و حالات روانی انسان مطرح گشته است، با تعبیری بسیار گویا: هر کسی چهل روز گوشت نخورد اخلاق او بد می شود. یعنی بدی اخلاقی و زشت خویی از ترک خوردن گوشت پدید می آید. شاید علت عمده ی این موضوع این باشد که نخوردن گوشت موجب ضعف بدن و سیستم اعصاب است و این بر ناتوانی روحی و ضعف اراده ی انسان تأثیر عمده می گذارد و از تسلط انسان بر خود می کاهد و آرامش لازم در برابر حوادث زندگی که از نیرومندی اعصاب و سلامت مزاج نشأت می گیرد، از دست می رود و انسان به فردی ضعیف، ناآرام، پرخاشجو و بی تحمل تبدیل می شود و این ریشه ی همه ی بدرفتاری ها و کژخلقی ها در روابط اجتماعی و خانوادگی است.

علاوه بر این در احادیث، این موضوع ضروری، به طور گسترده مطرح شده است به نحوی که پیامبر اکرم (ص) بیان داشته اند: هر کس بر او چهل روز بگذرد و گوشت نخورد، باید بر عهده ی خدا از بیت المال وام بگیرد و گوشت بخورد؛ و نیز امام صادق (ع) می فرمایند: گوشت از گوشت پدید می آید و هر کس چهل روز گوشت نخورد بداخلاق می شود. گوشت بخورید که آن شنوایی و بینایی را زیاد می کند.

منابع:

1-صدوق، عیون اخبار الرضا، ج2: 41.

2-حرعاملی، وسایل الشیعه، ج17: 26.

*حکیمی، معیارهای اقتصادی در تعالیم رضوی: 181-183.