به گزارش قدس آنلاین و به نقل از خبرگزاری ایرنا، سومین پیشوای شیعیان امام حسین(ع) پس از برادر بزرگوارش امام حسن مجتبی(ع) به امامت رسید. ایشان در دوران زمامداری شیعیان برای دفاع از حقانیت اسلام علیه ظلم و ستم یزیدبن معاویه قیام کرد تا پیام وحدت مسلمانان را برای اجرای حکومت عدل و حفظ ارزش های راستین اسلام به گوش همگان برساند، به گونه ای که اکنون پس از گذشت چندین سده از وقوع رویداد عاشورا؛ مردمان این گیتی پهناور سالروز این رخداد بزرگ را ارج می نهند.

تاثیر نهضت عاشورا در ابعاد گوناگون زندگی بشر آن چنان بوده است که بزرگان دنیای علم، ادب و سیاست در سخنان ماندگاری درباره امام حسین(ع) و واقعه ی کربلا گفته اند و آن را فراتر از بزرگی یک تاریخ دانسته اند.

پروفسور ماربین فیلسوف و خاورشناس آلمانی درباره ی امام حسین(ع) گفته است: «من معتقدم که رمز بقا و پیشرفت اسلام و تکامل مسلمانان به خاطر شهید شدن حسین(ع) و آن رویدادهای غم انگیز است.»

سومین پیشوای مسلمانان در بیان مهاتما گاندی رهبر استقلال هند اینگونه توصیف شده است:«اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز شود، باید از زندگی امام حسین پیروی کند.»

پروفسور ادوارد براون شرق شناس انگلیسی نیز این چنین به موضوع عاشورا می پردازد:«آیا قلبی پیدا می شود که وقتی درباره کربلا سخن می شنود، آغشته به حزن و اندوه نشود؟»

حسین بن علی(ع) در سوم شعبان چهارم هجری در مدینه دیده به جهان گشود. وی فرزند امیرالمومنین(ع) نخستین امام شیعیان و حضرت فاطمه(س) بانوی بزرگ اسلام بود.

سیدالشهدا، الشهید السعید، الامام الثالث، رشید، طیّب، وفیّ، مبارک، سبط، تابع لمرضاه الله، الدلیل علی ذات الله از لقب های ایشان ابو عبدالله محسوب می شوند و ابوعلی کنیه ی این امام همام به شمار می رود.

سومین امام شیعیان 6 سال از دوره ی خردسالی خویش را از سرچشمه ی دانش رسول اکرم(ص) بهره برد و پس از رحلت حضرت محمد(ص) و مادر بزرگوارش در سایه ی مهر و محبت امام علی(ع) رشد و پرورش یافت و و در راه پیشبرد اهداف اسلامی در کنار پدر والامقامش یار و یاور ایشان در تمامی لحظه ها بود.

پس از شهادت دومین امام شیعیان، به فرموده ی رسول خدا(ص) و وصیت امیرالمؤمنین(ع) امامت و رهبری شیعیان را حسن بن علی(ع) فرزند بزرگ امام علی(ع) بر عهده گرفت و امام حسین(ع) در طول دوره ی امامت ایشان همواره همراه و همفکر برادر بزرگوارش بود.

حسین بن علی(ع) پس از شهادت امام حسن(ع) مقام والای امامت را به مدت 11 سال بر عهده گرفت. او در دوره یی عهده دار هدایت و رهبری جامعه شد که حاکمان بنی امیه چون معاویه و پس او یزید فرزندش، بر جایگاه خلافت تکیه زده بودند و تمام تلاش خویش را برای تخریب جامعه ی اسلامی می کردند.

این امام همام در دوره ی خلافت معاویه با صبر و بردباری به رهبری و هدایت مردم پرداخت اما پس از مرگ معاویه شیوه ی مبارزه ی ایشان نسبت به حکومت تغییر کرد.

آن هنگام که یزید به جای پدر بر تخت خلافت تکیه زد، برای تثبیت سلطنت خود مصمم شد تا از همگان بیعت بگیرد اما در این میان امام حسین(ع) با او بیعت نکرد و این گونه مخالفت خویش را علیه ظلم و ستم حکومت بنی امیه به صورت آشکار اعلام کرد. در این زمان سومین امام شیعیان از طرف مردم کوفه به این شهر دعوت شد و امام(ع) به منظور بررسی شرایط آن دیار، نخست مسلم بن عقیل نماینده ی خود را به کوفه فرستاد.

یزید به دنبال این رویدادها، تصمیم گرفت تا عبیدالله بن زیاد از نزدیکان خود را به کوفه بفرستد تا مانع بیعت آنان با مسلم بن عقیل شود. بنابراین او توانست مردم را با تهدید از اطراف یار دیرین امام حسین(ع) پراکنده سازد و وی را به شهادت برساند و سپس به بهانه ی گرفتن بیعت از سومین امام شیعیان راهی کربلا شد.

عبیدالله بن زیاد پس از محاصره ی آن دیار، خواستار بیعت امام حسین(ع) با یزید شد، اما امام(ع) نپذیرفت و این چنین قیام حماسی و ماندگار ایشان در روزهای تاسوعا و عاشورا با فداکاری و ایثار خاندان اهل بیت(ع) و یاران شجاع ایشان علیه حکومت بنی امیه به وقوع پیوست.

سرانجام امام حسین(ع) پس از سال ها مبارزه در راه اجرای عدالت و برقراری حکومت اسلامی، با نهضتی جاودانه در 57 سالگی در روز عاشورا به مقام والای شهادت نایل آمد. اکنون بارگاه مطهر ایشان در سرزمین کربلا زیارتگاه دوستداران خاندان اهل بیت(ع) است.

گرچه سال ها از آن رویداد تاریخی می گذرد اما نام امام حسین(ع) همواره زنده و جاودان است و مسلمانان به عنوان پاسدار سنت و دین رسول خدا از ایشان یاد می کنند. سومین امام شیعیان، برای رادمردان تاریخ الگوی کامل پاسداری از ارزش هاست که به انسان های آزاده درس ایثار و شجاعت را به نیکی آموخت و تاثیر اندیشه و رفتار امام حسین(ع) را می توان در تاریخ انقلاب اسلامی ایران یافت. پاسدارانی که با روحیه ی شهادت طلبی و خلاقیت نظامی در طول هشت سال جنگ تحمیلی و پس از انقلاب به دفاع از مام وطن پرداختند.

نهاد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در طول این سال ها در کنار دیگر گروه های نظامی و پاسداران گمنام این مرز و بوم با اقتدا به سرور و سالار شهیدان امام حسین(ع)، در حفظ آرمان های انقلاب و اهداف آن تلاش و کوشش کردند.

مجاهدت ها و جانفشانی های سربازان اسلام سبب شد تا امام خمینی هفتم تیر 1358 هجری خورشیدی را که همزمان با سوم شعبان 1399 هجری قمری سالروز میلاد امام حسین(ع) بود، به پاس قدردانی از پاسداران این مرز و بوم روز پاسدار نام نهند.

**پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به مناسبت سالروز ولادت امام حسین(ع) و روز پاسدار با «محمد جاودان» عضو هیات علمی دانشگاه ادیان و مذاهب قم به گفت و گو پرداخته است.

محمد جاودان با بیان اینکه امام حسین(ع) با مدیریتی الهی، حماسه ی کربلا را خلق کرد، گفت: ایشان با امر به معروف و نهی از منکر و خطبه هایی که پیش از روز عاشورا برای یاران و اهل بیت خود خواند و نوع مشی که برای مبارزه برگزید، توانست به افشاگری چهره ی حکومت یزید بپردازد که این روش پس از قیام عاشورا به وسیله ی امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) ادامه یافت. این افشاگری ها در مسلمانان بسیار اثرگذار بود، چنان که در مدت زمان کوتاهی پس از نهضت عاشورا، حرکت هایی همچون قیام مختار، توابین و ... علیه حکومت یزید و بنی امیه شکل گرفت و در نهایت این حکومت سرنگون شد. بنابراین می توان گفت یکی از مهم ترین عوامل سقوط بنی امیه آن نیرویی است که در حادثه ی کربلا برای از میان بردن ظلم و ستم و برقراری عدالت وجود داشت و پس از آن همانند آبی که پشت یک سد جمع می شود، تبدیل به جریانی شد که در جهان اسلام به عنوان شیعه ی اهل بیت(ع) یا علویان نام می برند. در واقع این رویداد تاریخی سبب شد تا نیروی تازه شکل بگیرد و تشیع از شرایط پنهانی به یک جریان آشکار و نهضتی گسترده با شعارها، اهداف و رهبری مشخص تبدیل شود و به صورت علنی فعالیت خود را علیه ظلم و ستم حکومت بنی امیه آغاز کند.

عضو هیات علمی دانشگاه ادیان و مذاهب قم اهداف و علت ماندگاری قیام امام حسین(ع) را اینگونه شرح داد: مبارزه با ظلم و زیر بار زور نرفتن، امر به معروف و نهی از منکر، ایستادگی در برابر حکومت جور، شعارهای نهضت سومین پیشوای عدالت است که این ارزش ها در جامعه ی اسلامی به وسیله ی شیعیان به ویژه در دوره ی امام صادق(ع) و امام باقر(ع) نهادینه شد. عوامل بسیاری در ماندگاری حادثه ی عاشورا دخالت داشته اند؛ نخست آنکه ابا عبدالله الحسین(ع) به عنوان نواده ی رسول خدا(ص) در صدر این نهضت بود و دیگر آنکه امر به معروف و نهی از منکر از اهداف این واقعه به شمار می رود که امام حسین(ع) این اصل قرآنی را شعار و آرمان خویش قرار داد و آن را در جامعه زنده کرد. در واقع ایشان با مطرح کردن اهداف خدایی تمامی تلاش خود را برای دور شدن امور دنیایی از این نهضت به کار بست. سرور و سالار شهیدان تلاش زیادی کرد تا این حرکت را خدایی کند. به یقین قیامی که در راه پروردگار باشد، رنگ الهی می گیرد و ماندگار می شود. چنان که حماسه ی عاشورا با خطبه های امام حسین(ع) و رشادت های یاران و اهل بیت ایشان شکل گرفت و در تاریخ اسلام ماندگار شد. امام(ع) کوشید تا ایثار، گذشت، شجاعت، نماز، دعا و نیایش، مردانگی، ازخود گذشتگی یاران و اهل بیت خویش را در طول آن یک روز به گنجینه ای گرانبها از ارزش های اسلامی، کرامت های انسانی و آزادی تبدیل کند. عامل دیگری که در ماندگاری رویداد عاشورا بسیار موثر محسوب می شود، نقش مهم حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) در افشاگری ظلم و ستم بنی امیه بود که البته این امر ناخواسته و نادانسته به وسیله ی دشمنان خاندان اهل بیت(ع) فراهم شد و این گونه ائمه ی معصومین از شرایط موجود بهره بردند و شخصیت امام حسین(ع) را به همگان شناساندند و با ایستادگی در برابر تحریف های دشمنان درباره ی قیام عاشورا، چهره ی واقعی این حادثه را تبیین و ماهیت حکومت بین امیه را افشا کردند به طوری که یزید در پایان عبیدالله بن زیاد را عامل اصلی این رویدادها دانست و خود را از تمامی این حوادث مبرا کرد.

محمد جاودان با بیان این که نهضت عاشورا همواره زنده است گفت: این نهضت، کانونی مناسب و سرچشمه ای ارزشمند برای مسلمانان به شمار می رود تا بتوانند از آن بهره ببرند. به عنوان نمونه مردم ایران با الگو قراردادن ارزش های این قیام، روح حماسه را در خود زنده نگه داشتند و پیروزی انقلاب اسلامی ایران را در بهمن 1357 هجری خورشیدی رقم زدند. واقعه ی عاشورا و امام حسین(ع) برای مسلمانان سرچشمه ای الهی است که تمامی دوستداران اهل بیت(ع) خواستار سیراب شدن از آن هستند تا خود را به مرحله ای از ارزش های اسلامی در این قیام نزدیک کنند.

عضو هیات علمی دانشگاه ادیان و مذاهب قم در ادامه خاطر نشان کرد: ائمه ی معصومین(ع) با توجه به شرایط زمانی و مکانی دوره ی خود، روش مناسبی را برای مبارزه بر می گزیدند. به گونه ای که در دوره ی امام صادق(ع) و امام باقر(ع) قیامی که امام حسین(ع) انجام دادند، به دلیل شرایط اجتماعی و سیاسی قابل انجام نبود. سومین امام شیعیان در طول زندگی ارزشمند خویش، دوره های زندگی رسول خدا، پدر و برادر بزرگوارش را درک کرد. ایشان در دوره ی امامت امام علی(ع) در رکاب پدر می جنگید و در زمان امام حسن(ع) صلح را به پیروی از برادر بزرگوارش پذیرفت، به گونه ای که پس از شهادت دومین امام شیعیان تا زمانی که معاویه زنده بود، امام(ع) به صلح امام حسن(ع) با معاویه وفادار ماند اما ایشان هنگامی که یزید بر تخت خلافت نشست، مصلحت را بر آن دید تا علیه ظلم و جور حکومت بنی امیه به پا خیزد.

وی تحلیل ها درباره ی نهضت امام(ع) را بسیار متفاوت دانست و گفت: علم ویژه ی ائمه ی معصومین را در ارتباط با غیب و الهاماتی که به اهل بیت(ع) می شد، می توانیم به عنوان عنصری در این تحلیل بگنجانیم. شرایط دوره ی امام حسین(ع) در برابر دیگر ائمه ی معصومین(ع) بسیار متفاوت بود. در نهایت ایشان با رقم زدن حادثه ی عاشورا مسیر شهادت را که نهایت سعادت یک انسان است در راه صحیح و حق برای اعتلای آزادی و جامعه برگزید.

محمد جاودان در پایان سخنانش دلیل نامگذاری سالروز میلاد امام حسین(ع) را به عنوان روز پاسدار، این چنین توصیف کرد: همواره الگوی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای تامین امنیت کشور و حفظ ارزش های دینی و انقلابی چون استقلال و آزادی؛ آرمان ها و اهداف قیام حماسی عاشورا بود و به همین علت در تقویم کشور سالروز ولادت سومین پیشوای مسلمانان به نام روز پاسدار لقب گرفت.