بر اساس قانون اساسی ترکیه، وی در جایگاه رئیس جمهور این کشور تعلق به هیچ حزب وگروه خاصی ندارد و در نتیجه در فرآیند انتخابات نیز نباید از حزب خاصی حمایت کند. با این وجود از زمان شروع تبلیغات انتخاباتی در ماه مارس(اسفند)عملکرد اردوغان به گونه ای بوده است که او را در جایگاه یکی از طرفهای اصلی و درگیر در انتخابات قرار داده است. وی در این مدت در بیش از 10 برنامه تبلیغاتی مهم،در قالب مراسم مختلف مانند افتتاحیه تأسیسات دولتی و خصوصی، حضور یافته که بسیاری از این برنامه ها از طریق  رسانه های دولتی وبویژه تلویزیون ترکیه به صورت زنده پخش شده است.اگر چه شخص اردوغان ادعا کرده است که در این راهپیمایی ها و برنامه های سیاسی از حزب خاصی نام نبرده و فاصله خود رابا تمامی احزاب حفظ کرده است ؛ اما تأکید او بر اینکه تنها یک حزب در قلب وی جا دارد واینکه مردم باید به چه سیاستها و برنامه هایی رأی دهند ، در مورد حمایت او از حزبی خاص، یعنی حزب عدالت و توسعه، تردیدی  بر جای نمی گذارد.  این عملکرد اردوغان اعتراض شدید احزاب مخالف دولت را به دنبال داشته است، به طوری که آنها اعتراض خود به این موضوع را به هیأت عالی انتخابات ترکیه ارجاع داده اند. در همین راستا دمیرتاش، رهبر حزب دموکراتیک خلق خواهان پاسخگویی اردوغان نسبت به این موضوع شده که چرا در مقام رئیس جمهور بی طرفی را رعایت نکرده و با پول این ملت و دولت برای حزب حاکم تبلیغات می کند.

قلیچدار اوغلو، رهبر یکی دیگر از احزاب حاضر در انتخابات نیز با تأکید بر اینکه اردوغان اصول بی طرفی را نقض کرده است، به وی توصیه کرد، عبدا... گل و رویه سیاسی او را الگوی خود قرار دهد.

اما به رغم همه این اعتراضها، به نظر می رسد که اردوغان تصمیم ندارد در این رویه خود تغییری ایجاد کند وقاطعانه بر ادامه راهش تأکید می کند: نمی توانید مرا از خیابانها خارج کنید... نمی توانید مرا ساکت کنید... ما تنها در مقابل خدا سر فرود می آوریم وبه سمت جلو در حرکتیم... .

اردوغان حتی پا را از این فراتر گذاشته وچندی پیش در یکی از سخنرانی هایش با به دست گرفتن قرآن وگفتن اینکه همواره با قرآن بزرگ شده، خود را در مظان اتهام سوء استفاده از باورها واعتقادات دینی مردم قرار داد. همه اینها می تواند نشاندهنده این مسأله باشد که این انتخابات و نتایج آن برای اردوغان و برنامه های سیاسی آینده وی، که مهمترین آنها استقرار نظام ریاستی در ترکیه است، اهمیت ویژه ای دارد. با این حال باید گفت که این اقدامات رئیس جمهور ترکیه می تواند برای او به مثابه شمشیر دولبه باشد. از یکسو این تبلیغات گسترده اردوغان ممکن است برای او حامیان بیشتری جذب کند، اما از سوی دیگراین هنجار شکنی و قانون گریزی شاید به عنوان دستاویزی از سوی مخالفان بکار گرفته شده و در کاهش محبوبیت و اقبال عمومی به حزب مورد حمایتش موثر واقع گردد. اما موضوع مهمتر اینکه احتمال دارد عملکرد اردوغان جنجالهایی را در پذیرش نتایج انتخابات از سوی احزاب  رقیب حزب حاکم در پی داشته باشد.

هم اکنون آمارها و نظر سنجیهای ضد و نقیضی در مورد نتایج احتمالی انتخابات منتشر می شود. در برخی از این آمارها که از سوی مراکز نزدیک به دولت انتشار یافته، از پیروزی قاطع و حتی کسب اکثریت لازم از سوی حزب عدالت و توسعه برای تغییر نظام سیاسی خبر داده شده است. در مقابل درنظر سنجی های تعدادی از منابع غیر دولتی از ناکامی حزب عدالت و توسعه و حتی احتمال تشکیل یک دولت ائتلافی صحبت به میان آمده است. در چنین شرایطی با توجه به عملکرد اردوغان و رعایت نکردن اصل بی طرفی از سوی دولت، محتمل است که بازندگان انتخابات با مطرح کردن موضوع دخالت دولت، از پذیرش نتایج سر باز زده و بدین ترتیب ثبات سیاسی  ترکیه را در معرض خطر قرار دهند...