لقمه حرام

درباره تأثیر لقمه حرام از حضرت محمد (ص) نقل شده است که ایشان فرموده اند: مَن اَکَلَ لُقمَةَ حَرامٍ لَن تُقبَل لَهُ صَلاةٌ أربَعینَ لَیلَة وَلَم تَستَجِب لَهُ دَعوةً اَربَعینَ صَباحاً؛ کسی که لقمه حرامی بخورد تا چهل شب نمازش قبول نخواهد شد و تا چهل روز دعایش مستجاب نمی شود و نیز بیان داشته اند: کسی که دوست دارد دعایش مستجاب گردد، باید خوراک و کسب خویش را پاکیزه سازد.

ظلم به بندگان

در این باره امام صادق (ع) می فرمایند: هرگاه یکی از شما بخواهد دعایش مستجاب شود، باید کسب و کار و راه درآمد و روزی خود را پاکیزه گرداند و خود را از زیر بار مظلمه هایی که از مردم بر عهده دارد خلاص کند؛ زیرا دعای بنده ای که در شکمش مال حرام باشد، به سوی خدا بالا نمی رود.

گناه

گناه و معصیت عاملی دیگر می باشد که موجب عدم استجابت دعا را فراهم می آورد و از این رو امام باقر (ع) فرموده اند: گاهی بنده ای از بندگان خدا، از خداوند حاجتی طلب می کند که باید در زمانی کوتاه، یا در درازمدت مستجاب شود؛ اما گناهی از او سر می زند، پس خداوند به فرشته ی مأمورِ برآورده سازی حاجت او می گوید: فعلاً دست نگه دار و تا مدتی او را از حاجتش محروم ساز؛ زیرا او موجبات خشم مرا فراهم ساخته و در نتیجه مستحق محرومیت از ناحیه ی من گردیده است.

ترک امر به معروف

امر به معروف و نهی از منکر از جمله واجبات دینی محسوب می گردد و ترک آن آثار فراوانی را به همراه دارد که تنها یکی از آن ها، عدم استجابت دعا می باشد. از این رو امیرالمؤمنین علی (ع) در فرازی از وصیت نامه خویش بیان داشتند: لا تَترُکوُا الأمرَ بِالمَعروُفِ وَ النَّهیَ عَنِ المُنکَرِ فَیُوَلِیّ عَلَیکُم شِرارُکُم ثُمَّ تَدعوُنَ فَلا یُستَجابُ لَکُم؛ امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید وگرنه اشرار بر شما مسلط خواهند شد، آن گاه دعا می کنید و دعای شما به اجابت نخواهد رسید.

منابع:

1- عدةالداعی: 432.

2- علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 73: 329.

3- نهج البلاغه، صبحی صالحی، نامه 47.

*صمدی، آثار گناه در زندگی و راه جبران: 97- 99.