۱۰ خرداد ۱۳۹۴ - ۰۱:۰۹
کد خبر: 286579
حمایت شعاری از تولید

بی شک کشور برای ادامه حیات خود در شرایط تحریم و تهدید، به استفاده از توان داخلی نیاز دارد و اگر هم قرار است این شرایط تغییر کند، همان گونه که در سخنان رهبر معظم انقلاب مطرح شد، تنها یک راه وجود  دارد و آن توجه به  تولید داخلی است. اما برای رسیدن به این وضعیت استراتژیک  باید بدانیم تولید داخلی برای رشد  چه نیازهایی دارد؟ مهمترین پاسخ در این زمینه صرف فعل خواستن است، یعنی همه مسؤولان باید بخواهند که این اتفاق بیفتد، اما متأسفانه در کشور ما کمتر کسی میخواهد که تولید داخلی راه بیفتد؛ دلیل آن هم کارشکنیها و کم لطفیها به این تولید  است. اگر روابط بین بانک و تولید را ببینیم، متوجه این معضل میشویم. تولید کننده نیاز به حمایت دارد، بانک دولتی و دولت هم متولی تولید است. تولیدکننده با تمام مشکلاتش در این مملکت زندگی میکند، اما نهادهای مسؤول چه کمکی به آنها میکنند، الا اینکه تیشه در دست بانک است و به ریشه تولید کننده میزنند. باید بپذیریم که هیچ حمایتی از تولید کننده نمیشود. ما نمیتوانیم حمایت از تولید را شعار خودمان قرار بدهیم، اما به آن عمل نکنیم. حمایت از تولید باید عملی باشد. کشاورزی که بیل خود را برمیدارد و به کشاورزی میپردازد، یا تولید کننده ای  به کارخانه میرود، باید حمایت شود و از این پشتیبانی مطمئن باشد. رفتارها و سیاست های عملی دولت و مراکز حمایتی باید طوری باشد که این کارگر یا کشاورز را دلگرم کند. اگر یادمان باشد در گذشته ، صنعت نساجی جزو بهترین تولید کننده های محسوب میشد، اما امروزه سیاست وزارت صنعت،معدن و تجارت طوری است که بسیار راحت ترکیه میتواند پارچه های خود را وارد کشور کند و برای تولید کننده ورشکستگی به جا گذارد . مسؤولان باید توضیح دهند که آیا معنای حمایت از تولید این است که شما تولید کنید و دولت همان کالا را از خارج وارد کند. بدتر اینکه تولید داخل را مردم خریداری نکنند .

به هر حال همواره مشکلات را گفته ایم و باید راهکار بدهیم، از این رو در این زمینه چند مطلب مطرح است؛ یکی اینکه تولیداتی در کشور داریم، اجازه واردات کالای مشابه آنرا ندهیم که این تصمیم برای دولت، کار سختی نیست، فقط باید از ورود  بی رویه آن جلوگیری کند. دوم اینکه جلوی قاچاق کالا به داخل کشور را بگیریم. آنهایی که معتقد هستند نمیتوان جلوی قاچاق را گرفت، باید پاسخ دهند که چگونه است کشوری که 8 سال درگیر جنگ بوده، اجازه نداده دشمن وارد خاکش بشود. آقایان پاسخ دهند، چگونه است  کشوری 30سال درگیر جنگ همسایگانش است و داعش در کشورهای اطراف ایران حضور دارد، اما اجازه نداده این تروریستها به کشور بیایند، در این شرایط براحتی کالای قاچاق وارد میشود. نتیجه این است که ارادهای برای جلوگیری از قاچاق کالا وجود ندارد. همگان میدانند مرزهایی که کالای قاچاق وارد میکنند، مرزهای نسبتاً رسمی ما هستند و کسانی که قاچاق وارد میکنند، افرادی هستند که همگی آنها را میشناسیم.

تأسف آورتر اینکه وقتی از آقایان سؤال میکنیم، چطوری قاچاق وارد کشور میشود، به جای توضیح در مورد آن، میگویند قاچاق کالا اشتغالزایی دارد، اما نمیگویند که عده ای باید بیکار باشند تا بعضی از مردم با ابزار قاچاق امرار معاش کنند؟ چرا آقایان به این سمت نمیروند که همان جا پارچه تولید کنند تا این قاچاقچی شاغل شود و از راه درست امرار معاش کند؟ چرا باید در کشور ما عده ای از طریق قاچاق امرار معاش کنند تا نان سفره بسیاری از مردم کشور قطع شود؟

بنا بر این دلایل و بسیاری دلایل دیگر میتوانیم بگوییم که اراده جدی دولت و مسؤولان برای حمایت از تولید وجود ندارد. آن مسؤولانی هم  که دم از حمایت از تولید میزنند، شعار میدهند و به جرأت باید بگوییم کسی در کشور ما از تولید حمایت نمیکند.

* عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس

برچسب‌ها

پخش زنده

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.