اما اینکه یک دولت مهم و بزرگ نظیر هندوستان به صراحت اعلام کند که از تروریسم علیه تروریسم در مورد پاکستان استفاده خواهد‌کرد، موضوعی کاملاً جدید و بی سابقه است.
پرسش این است که چه تحولی در منطقه جنوب آسیا روی داده که هندوستان را به این موضع رسانده است که به طور رسمی اعلام کند، از تروریسم علیه تروریسم استفاده خواهد‌کرد.
واقعیت آن است که پاسخ روشن و قانع کننده‌ای وجود ندارد، اما این موضع جدید هندوستان را باید در ارتباط با سیاستهای آژانس اطلاعات محرمانه ارتش پاکستان در نظر گرفت.
هندوستان بر این باور است که بیشتر گروه‌های کشمیری و هندی مسلمان که برای استقلال کشمیر دست به سلاح برده‌اند، از حمایتهای مالی و تسلیحاتی و آموزشهای ارتش پاکستان برخوردارند.
لشکر طیبه مهمترین، قوی‌ترین و سازمان یافته‌ترین گروه‌های تروریستی از نظر هندوستان است که با حمایت ارتش پاکستان عملیات مهمی نظیر حمله به پارلمان هند و عملیات بمبئی در سالهای گذشته را انجام داده‌است.
البته آژانس اطلاعات محرمانه پاکستان(آی اس آی)، همواره ادعای هند را تکذیب کرده، ولی این‌گونه تکذیبها برای هند و سازمان امنیتی‌اش قانع کننده نبوده‌است.
از نظر هندوستان، تروریسم ابزاری راهبردی برای بخش امنیتی ارتش پاکستان است که در مواقع ضروری علیه این کشور به کار گرفته می‌شود، برداشتی که از قضا در افغانستان درباره آژانس اطلاعاتی ارتش پاکستان درباره گروه طالبان و شبکه حقانی هم وجود دارد و دستگاه اطلاعاتی هندوستان و افغانستان را در دوره حامد کرزی به هم نزدیک کرده‌بود.
حاصل این نزدیکی آن چیزی است که اکنون هند از آن به نام تروریسم علیه تروریسم یاد می‌کند. ظاهراً یا حداقل آن‌طور که در پاکستان تصور می‌شود، دو جریان تحریک طالبان پاکستان و ارتش آزادی بخش بلوچستان به نوعی در پیوند با هندوستان قرار گرفته‌اند که اگر این تصور درست باشد، سیاست جدید هند در بهره‌گیری از تروریسم به عنوان یک ابزار مؤثر و کارآمد علیه پاکستان را می‌تواند به درستی توضیح دهد. این سیاست در حقیقت نوعی مقابله به مثل است و از همین جاست که در پاکستان بشدت نگران آفرین شده‌است.
نگاه هندوستان به تروریسم در مقابل تروریسم، پاکستان را در موقعیت دشواری قرار می‌دهد و احتمالاً دستگاه اطلاعاتی ارتش این کشور را مجبور به بازنگری در راهبرد استفاده ابزاری از تروریسم خواهد‌کرد. اما موضوع پیچیده‌تر از این به نظر می‌رسد.
گروه هایی که هند و پاکستان از آنها تلقی تروریستی دارند، خود را مجاهدان در راه خدا می‌دانند و انگیزه‌های قوی ایدئولوژیک دارند.
در مقابل تحریک طالبان و ارتش خلق بلوچ که اولی برای اسلامی کردن قدرت در پاکستان دست به سلاح برده و دومی استقلال بلوچستان از پاکستان را هدف خود می‌داند، از نگاه پاکستان تروریست هستند و بالقوه همان گروه‌هایی محسوب می‌شوند که هند در راهبرد تروریسم علیه تروریسم می‌تواند آنها را مورد توجه قرار‌دهد.
بنابراین اگر هدف هندوستان از اعلام این سیاست جدید در قبال پاکستان اعمال فشار بر آژانس اطلاعات ارتش این کشور برای قطع حمایتهایش از گروه‌های کشمیری و یا هندی در میان مسلمانان این کشور نباشد و واقعاً بخواهد با پاکستان مقابله به مثل کند، این امر می‌تواند جنوب آسیا را در دوره جدیدی از تنش و بحران امنیتی درگیر‌سازد که هیچ کدام از دو کشور از آن سود نخواهند برد.
بویژه آنکه خطر بزرگتری برای پاکستان و افغانستان به نام دولت اسلامی یا همان داعش مطرح شده‌است که در نقشه‌های راهبردی‌اش تا عمق خاک هندوستان و هرجا که مسلمانان حضور جمعیتی دارند، پیش رفته است و به تصرف افغانستان و پاکستان قانع نیست.
آیا هندوستان در مقابله به مثل با پاکستان در مقابل لشکر طیبه مورد حمایت «آی اس آی» به داعش نظر دارد؟ قضاوت در این باره ساده نیست، ولی در عین حال در این امر هم نمی‌توان تردید کرد که تروریسم ابزاری راهبردی برای همه دستگاه‌های امنیتی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای است.
خطر دقیقاً همین جاست. اینکه همگان تلقی استقاده ابزاری از یکدیگر داشته باشند و در این بین صلح و ثبات و توده‌های مردم بی گناه قربانی شوند، همچنان‌که در خاورمیانه عربی اکنون شاهد آن هستیم.
نظر شما